Ads



28 Φεβρουαρίου 2010

Διαφθορά, α-πα-πα-πά!...


Εμείς καλά περνούσαμε,
τρώγανε και πεινούσαμε,
γλεντούσαν και κοιτάζαμε,
«πως κλέβουμε», φωνάζανε,
στο τέλος λιποτάκτησαν,
κι οι πάντες αγανάκτησαν!

Διαφθορά, α-πα-πα-πά,
φέρτε και καναν παπά!...

Τη χώρα χρεοκοπήσανε,
τους Ευρωπαίους πείσανε,
πως χρόνους ατελείωτους,
τρυπούσανε το πλοίο τους
και τρώγανε τα ευρώ τους,
πολιτικοί του σκότους!

Διαφθορά, α-πα-πα-πά,
φέρτε και καναν παπά!...

Οι ξένοι ξεσηκώθηκαν,
για τα λεφτά που δόθηκαν,
και μάς ζητούν τον τόκο τους,
μα σε καιρούς αλλόκοτους,
χρήματα πώς να πάρουν;
Το βλέπουν και σαλτάρουν!

Διαφθορά, α-πα-πα-πά,
φέρτε και καναν παπά!...

Α, μοίρα που μας βάραγε,
ποιοι θα πληρώσουν άραγε,
τις μάσες και τις βίλες τους,
τις ξάπλες και τις φίλες τους,
την οδοντοστοιχία τους
και τα λοιπά στοιχεία τους;

Διαφθορά, α-πα-πα-πά,
φέρτε και καναν παπά!...

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

27 Φεβρουαρίου 2010

Οι δανειστές

dosta


Οι δανειστές, οι δανειστές,
κάθονται στο παγκάκι
και περιμένουν τους ληστές,
από το Κολωνάκι!

Τα δανεικά, τα δανεικά,
να επιστραφούν γυρεύουν,
τη μια μιλούν ευγενικά
την άλλην αγριεύουν!

Μασώντας ένα κρουασάν,
βλέπουνε τον Σημίτη
και τον τραβούν απ’ το μπουφάν,
τον πιάνουν απ’ τη μύτη!

Με μια τυρόπιτα διπλή,
βλέπουνε και τον Κώστα,
άβαφτο, δίχως μιζανπλί
και τού φωνάζουν «δώστα»!

Μπρος στου Μαξίμου το σκαλί,
ώρα ξεροσταλιάζουν,
αλλά ο Ομπάμα προσκαλεί
τον Γιώργο και τρομάζουν!

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

26 Φεβρουαρίου 2010

Προκριθήκαμε! Προκριθήκαμε!


Φίλες και φίλοι, η είδηση πρώτα: Προκριθήκαμε! Προκριθήκαμε! Ολέ, ολέ. Προκριθήκαμε, που λέτε, στην επόμενη φάση!... Και ποια είναι αυτή η επόμενη φάση; (Βαζέλες, ξέρω τι σκέφτεστε, αλλά όχι, δεν θα υποκύψω!). Η επόμενη φάση είναι να επιστρέψουμε στη Δραχμή! Αμέ. Οέο!... Ζήτω η Δραχμή, ζήτω τα φράγκα! Ιδού και ο ύμνος:

Δοσίλογος μεγάλος, δεν υπάρχει Γάλλος,
δεν υπάρχει Γάλλος ούτε Ιταλός.
Και χιλιάδες σκύλοι, γαυγίζουνε το δείλι,
φτώχυνε η Ελλάδα, παρά θίν’ αλός.

Φτώχυνες, ε και; Φτώχυνες, ε, και;
Φταίει το μυαλό σου, γκαζοντενεκέ.
Φτώχυνες, ε και; Φτώχυνες, ε, και;
Πρωταθλητή στις βούτες κι όλα τα σικέ.

Σ’ έχουνε ξεχάσει και είν’ γνωστό τοις πάσι,
πως οι πολιτικοί σου, κάναν λαμογιά.
Τρέμουν όλοι τώρα, που μια τέτοια χώρα,
της Ευρώπης θα τη σβήσει τη μπογιά.

Αυτά τα δύο 3-2, και μάλιστα υπέρ ημών αμφότερα, θα μάς τα βγάλουν από τη μύτη οι Φράγγοι! Φράγκα έρχονται, Φράγγοι φεύγουν!... Οέο!...

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

24 Φεβρουαρίου 2010

Κάτω στον Πειραιά


Κάτω στον Πειραιά, στο λιμάνι,
βγήκαν οι κου-κου-έδες σεργιάνι,
με κόκκινα πανό κι αργό τέμπο
και μασουλώντας στραγάλια και πασατέμπο.

Κάνε διαδηλώσεις,
το λαό να σώσεις,
δίχως ψωμί και παιδεία κανένας δε ζει.
Κάνε διαδηλώσεις,
να μας εξοντώσεις,
φώναξε και τον Αλέξη για να ’ρθει μαζί.

Κάτω στον Πειραιά, στα καμίνια,
βγήκαν του κου-κου-έ τα σαΐνια,
έτυχε να περνώ επί του δρόμου,
και τους φωτογράφισα με το κινητό μου.

Ζήτω η Αλέκα
κι άλλοι πέντε-δέκα,
δεν κυβερνάτε, ο Θεός ο ίδιος να κατέβει στη γη.
Ζήτω η Αλέκα,
αυτή είναι γυναίκα,
κι όχι η Ντόρα, που τώρα θα πάει να πνιγεί.

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

23 Φεβρουαρίου 2010

Στο περιοδικό το Focus


Στο περιοδικό το focus
ψάχνουνε για ξυλοκόπους,
να τούς φέρουνε ξυλεία
και τα ξύλα να ’ναι λεία,
να ’ναι λεία και κομψά
κι όχι γκρίζα και γαμψά!

Την ξυλεία θα καρφώσουν
και συρτάρια θα σκαρώσουν,
που ν’ ανοίγουνε με pin,
για να κρύψουν ένα φύλλο,
που ’χει κάτι από τη Μήλο,
μια Αφροδίτη φερ’ ειπείν!

Γεια σου, Μέρκελ-Αφροδίτη,
έχεις και νιονιό, και μύτη,
μες στα στήθια σου τα κρύα,
μούσκλια φύτρωσαν και βρύα,
ένα δάχτυλο κουνάς,
μάς το κάνεις και πονάς!

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

20 Φεβρουαρίου 2010

Στριπτίζ στην Εφορία


Κοιτάξτε να δείτε· εγώ έχω πολλά πάρε-δώσε με την Εφορία της περιοχής μου και το ρεπορτάζ που ακολουθεί είναι πέρα για πέρα αληθινό. Μάλιστα, έχω γνωρίσει προσωπικά το διευθυντή, τον κύριο Μπηχτοφοράκο και δεν παραλείπω ποτέ να τον επαινώ για τις φιλότιμες προσπάθειές του να κάνει την είσπραξη των φόρων όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη στον πολίτη. Σκεφτείτε ότι, οι υπ’ αυτόν εφοριακοί σε υποδέχονται πάντα χαμογελαστοί στα πόστα τους και, στο ταμείο, καθόλη τη διάρκεια των συναλλαγών, παίζει μια γλυκιά μουσική σάμπως να βγαίνει από ουράνια άρπα.

«Άρπα, άρπα, άρπα τη,
σκάσ’ τα μας, χωρίς γιατί»!

Πήρα την απόφαση λοιπόν και πήγα, χτες το πρωί, όταν ο ήλιος έλαμπε στον ουρανό, αναζητώντας έγκυρη πληροφόρηση από τους ειδικούς, σχετικά με το κατά πόσο θα με επιβαρύνουν τα νέα φορολογικά μέτρα που εξήγγειλε ο πολυχρονεμένος πρωθυπουργός μας. Βλέπετε, η τηλεόραση, συχνά μεγαλοποιεί τα πράγματα. Το εσωτερικό του επιβλητικού κτιρίου, παρουσίαζε μιαν ασυνήθιστη ερήμωση. Στον πάλαι ποτέ πολιορκημένο με κόσμο γκισέ της εισόδου, στεκόταν ολομόναχη η τηλεφωνήτρια, η χυμώδης δεσποινίς Εύα Αδάμ. «Γεια σου, Εύα μου», την καλημέρισα.

«Γεια σου και σένα», νιαούρισε… (Φορούσε ένα κολλητό μπλουζάκι φούξια, ενώ πιο κάτω αδυνατούσα να διακρίνω, καθώς εμπόδιζε ο γκισές).
«Ωραία είσαι ντυμένη»! (Έκανα μια ευγενική φιλοφρόνηση).
«Ναι, τώρα είμαι ντυμένη. Το βράδυ, όμως…», απάντησε με την ποθητή της βραχνάδα.
«Για πες μου, Ευάκι μου… Έχετε καμιά απεργία σήμερα; Πολύ ησυχία βλέπω»!
«Α, δεν το ξέρεις; Αλλάξαμε ωράρια»!
«Μπα; Και πότε λειτουργείτε»;
«Την νύχτα!... Το πρόγραμ… εεε η φοροείσπραξη αρχίζει στις δώδεκα τα μεσάνυχτα»!
«Δηλαδή, να έρθω τότε»;
«Θα σε περιμένω»… (Εδώ, η φωνή της πήρε άλλο χρώμα. Μυστηριακό…).

Στο σπίτι μου, η ώρα δεν περνούσε με τίποτα… Χτύπησα ένα κλαμπ-σάντουιτς, από παρακείμενο φαστφουντάδικο, ρούφηξα δυο λίτρα κόλο-τουρέ (διάσημος παίκτης του κλωτσοσκουφίου) και έβαλα να τηγανίσω μια τριανταριά κοτο-μπουκιές και συχώριο, τις οποίες κατέβασα αμασητί στη συνέχεια. Τουαλέτα για την εκκένωσή μου, νερό ένα καζάνι (εδώ σάς τα λέμε όλα, διότι σεβόμαστε την πληροφόρησή σας) και, επιτέλους, οι δείχτες του εκκρεμούς στον τοίχο, έδειξαν έντεκα και μισή. «Ας ξεκινήσω, σιγά-σιγά, ώστε να φτάσω στην ώρα μου για τη φοροείσπραξη», συλλογίστηκα…

Ντουμ-ντουμ-ντουμ!... Οι μουσικές από το φωταγωγημένο Εφοριακό Μέλαθρο, αντηχούσαν ίσαμε ένα χιλιόμετρο μακριά. Για μια ακόμα φορά, συνέλαβα τον εαυτό μου να θαυμάζει ανυπόκριτα τον κ. Μπηχτοφοράκο, διευθυντή της εν λόγω Δ.Ο.Υ. Ξαφνικά, ένας τελείως γυμνός άντρας κατέβηκε τα σκαλιά μπροστά μου και χώθηκε τρέχοντας στο σκοτεινό στενό παραδίπλα! «Αμάν, αμάν», μονολόγησα. «Τού έστριψε του τύπου»!... Με πικρές σκέψεις για το πού μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο η τρέλα, στήθηκα στην ουρά και περίμενα… Κόσμοοος! Λεφούσι!... Να σού φεύγει ο τάκος, κυριολεκτικά!

«Τι πληρώνουμε, παιδιά;», ρώτησα τον μπροστινό μου.
«Της Μιχαλούς», μού αποκρίθηκε.
«Ποιας Μιχαλούς; Πού είναι η Εύα Αδάμ»;
«Πήρε άδεια και φέρανε τη Μιχαλού».
«Γέμισέ τα»…

Μόλις πλησίασα πιο κοντά στο παραβάν, είδα από μια ξεχασμένη χαραμάδα τι έμελλε να συμβεί: Ο χώρος έμοιαζε με σκηνή θεάτρου. Πάνω στη σκηνή, υπήρχαν τρεις σιδερένιοι στύλοι (κοινώς «παλούκια») οι οποίοι υψώνονταν απ’ το δάπεδο μέχρι το ταβάνι. Κάτω, πρώτο τραπέζι πίστα, ο διευθυντής, μαζί με τον υποδιευθυντή Χαφταούλα και τις συμβίες αυτών. Ποτά και πιατέλες με καροτάκι ή ξηρούς καρπούς. Όλα αυτά, υπό τον ήχο των μελωδιών Λαμπάδα, Τάνγκα και το Πουλί Φλαμίνγκο, στο ρυθμό των οποίων, ο πελάτης χόρευε. Απεκδυόμενος βαθμηδόν όλων του των υπαρχόντων, έως ου τσίτσιδος μείνει.

«Εγώ, δεν πρόκειται»… Σφύριξα όλο τσαντίλα μέσα απ’ τα χαλασμένα μου δόντια.
«Κι εγώ, δεν πρόκειται»… Μούγκρισε κι ο μπροστινός μου, που βρωμούσαν τα χνώτα του. Όταν όμως ήρθε η σειρά του, τον είδα να χορεύει κανονικότατα. Κι έφυγε σαν και τους άλλους, δίχως να βγάλει κιχ. «Α, ρε κότα»! Χλεύασα μόνος μου… Σσστ, τώρα! Βγαίνω! Ανοίγει η αυλαία! Τα-ντάαα!...

«Χόρεψε όσο το μπορείς, χόρεψε σαν παιδί», μού φωνάζει τραγουδιστά ο σκνίπα στο μεθύσι νούμερο δύο, Χαφταούλας! «Μπιζ, μπιζ», μπιζάρουν οι συμβίες. «Δώσ’ τα όλα, αγόρι μου», σιγοντάρει στο τσακίρ κέφι κι ο Μπηχτοφοράκος! Νέο μπιζάρισμα από τις συμβίες. Εγώ, που λέτε, κάνω μια αεροπλανική μεταβολή για να πάρει φόρα η γροθιά μου. «Θα τους τσακίσω», υπόσχομαι στον εαυτό μου! Πράγματι – πιστέψτε με! – ήθελα να τους βαρέσω αλύπητα και με πάθος, αλλά… Αχ, πίσω μου ακριβώς στεκόταν ο αράπης… Ένας γιγαντόσωμος αράπης, που έπαιζε στις χοντρές χερούκλες του μια χαντζάρα!...

Και δε φαινόταν ο άτιμος από το παραβάν…

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

18 Φεβρουαρίου 2010

Ο Ψυχάρης, Κώστα μου...


Υψηλής περιωπής ποίημα, το οποίον αντικατοπτρίζει άριστα το σημερινό δημοσίευμα του έγκριτου ιστολογίου fimotro, το αναρτημένο εις την κατευθείαν διεύθυνσιν http://fimotro.blogspot.com/2010/02/blog-post_1173.html, ένθα εάν ανατρέξετε (μη, μην ανατρέξετε και μάς φύγετε από εδώωω!) θα βρείτε εκεί το πλήρες, σοβαρό και εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ του παντελώς άγνωστου μπλόγκερ.

Ο Ψυχάρης, η ψυχή σου,
Κώστα μου Καραμανλή,
που συντάσσονταν μαζί σου,
τότε που ’χες το μαλλί,
τώρα γράφει τέτοιες φράσεις
τέτοια λόγια φοβερά,
που το «Βήμα» θες να πιάσεις,
να το κάψεις στην πυρά!

Τον Καψή παραγκωνίζει,
τον χορεύει στο ταψί,
μοναχός του αποφασίζει,
για τον τρόπο τον αψύ,
καλοπιάνει το Ντοράκι,
να διασπάσει την Νου-Δου,
στο μικρό του δαχτυλάκι,
πιόνι του, σε παίζει… Ιδού!

Κώστα μου και Λουδοβίκε,
στη Ραφήνα πώς περνάς,
μήπως ο χιονιάς σε βρήκε,
μην νηστεύεις και πεινάς,
στην Νατάσσα σου, τι λένε,
κάτω στην ψαραγορά,
μήνα και τα blogs σού φταίνε
και θυμώνεις φοβερά;

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

12 Φεβρουαρίου 2010

Αν δεν είχαμε και τους Ευρωπαίους

merkel-sarkozy-giorgakis


Με χωρίζει η φίλη μου, μα να είναι καλά
οι Ευρωπαίοι, που μάς στάθηκαν σ’ αυτή τη συμφορά.
Μάς κρατάνε το χέρι στα βρωμόνερα,
βόηθα Μέρκελ και Σαρκοζί, και μη χειρότερα.

Αν δεν είχαμε και τους Ευρωπαίους, τι θα ήμασταν στη γη,
μπορεί φοροφυγάδες να ήμασταν, να ’χαμε καταστραφεί.

Όπου ρίξω το βλέμμα μου, επιτηρητές θα δω
και χιλιάδες κερδοσκόπους, στον κόσμο αυτό.
Και βουλιάζει η οικονομία μας στα βρωμόνερα,
βόηθα Μέρκελ και Σαρκοζί, και μη χειρότερα.

Πιάννης Πάνριος (τραγουδιστής)
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

9 Φεβρουαρίου 2010

Non grata


Ψάχνω μια βίλα ν’ αγοράσω
και να τη βρω μισοτιμής,
αν χρειαστεί φορώ και ράσο
κι αν χρειαστεί ντύνομαι μις.

Μού ’πανε πως στο Καπανδρίτι,
πουλιέται μια, πολύ φτηνά,
την έχει δώσει σε μεσίτη,
κάποιος γνωστός απ’ τα κοινά.

Πήρα τηλέφωνο με βιάση,
μη με προλάβει άλλος κανείς,
«βίλα ζητώ, με λεν Τουμάση»…
«Για σας ή για τους συγγενείς»;

«Για μένα, διότι ζω στο ενοίκιο
κι είμ’ άνεργος πολύν καιρό.
Αφότου τέλειωσα το Λύκειο,
ποιήματα γράφω ένα σωρό».

«Σεις, ν’ αγοράσετε δεν κάνει,
μάς βάζει βέτο ο πωλητής,
μαζί με κάποιον Παπαγιάννη,
είστε non grata περιωπής».

Τού ’κλεισα τη γραμμή στα μούτρα,
προτού να μού την κλείσει αυτός
και μόνο τούτο έχω στην κούτρα:
Πώς τα κονόμησε ο …Τοτός!

Πολτική Σάτιρα!

Υ.Γ.: Κι όταν λέμε "Σάτιρα", το εννοούμε. Δεν τρέχει τίποτα μεταξύ ημών και των "θιγόμενων". Θα μας δείτε να πίνουμε μπύρα μαζί (κάνει καλό στα οστά). Θα την αγοράσουμε και τη βίλα στο τέλος! (Αρκεί να μη μας προλάβει η Δευτέρα Παρουσία). Π.Σ.!
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

8 Φεβρουαρίου 2010

Χρυσοχοΐδης: "Μουσουλμάνος ο Μπάρακ Ομπάμα"


Μάδησα μια μαργαρίτα, όχι όμως με το "μ' αγαπά, δε μ' αγαπά...". Αυτό το ξέρουμε πια, και το αποτέλεσμα είναι "δεν"! Έτσι, τη μάδησα για κάτι πιο ουσιαστικό: "Είναι μουσουλμάνος, δεν είναι μουσουλμάνος...". Ποιος λέτε; Α, ο Μπάρακ Ομπάμα, φυσικά.

Στην "προ Ημερησίας Διατάξεως" συζήτηση που διεξάγεται αυτή την ώρα στη Βουλή των Ελλήνων, ο υπουργός κ. Χρυσοχοΐδης το διέπραξε: "...και ο κύριος Ομπάμα, ο οποίος είναι μουσουλμάνος...", είπε μετά παρρησίας. Και εγώ έτρεξα αμέσως στο βάζο.

Έτρεξα στο βάζο με τα άνθη. Διάλεξα μια μεστωμένη μαργαρίτα και τη ...μάδησα. Τι τη μάδησα, δηλαδή; Τής έδωσα και κατάλαβε. Μπερδεύτηκα όμως στο μέτρημα κι όταν επιχείρησα να μετρήσω τα πεσμένα φύλλα, ξέχασα αν ξεκίνησα με κατάφαση ή με άρνηση.

Συνεπώς, η απορία μου, παραμένει και ατυχώς αδυνατώ να σας διαφωτίσω, πιστοί μου αναγνώστες. Τώρα μελετώ με προσοχή μία εικόνα... Είναι η παραπάνω εικόνα, όπου το ψηφιδωτό του εν λόγω αμερικανού προέδρου, το προσκυνούν δυο μουσουλμάνες.

Και μετακυλίεται το ερώτημα: "Τον προσκυνούν ή τον φτύνουνε";

Πολ Σάτιρος

Υ.Γ.: Αχ, βρε Χρυσοχοΐδη, σε τι μπελά με έβαλες, νυχτιάτικα!...
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

5 Φεβρουαρίου 2010

Εκεί ψηλά στον ουρανό


Εκεί ψηλά στον ουρανό, είν’ ο Αντρέας και συνεχώς κοιτάζει μέσα απ’ τα συννεφάκια, για να δει τι γίνεται στη γη. Βλέπει την υδρόγειο σφαίρα και προσανατολίζεται πού είν’ ο βορράς, ώστε να ανακαλύψει τη μικρή Ελλαδίτσα μας. Την οποία ανακαλύπτει οσονούπω και στη συνέχεια ζουμάρει ο αθεόφοβος, πού λέτε;

Στο σπίτι της Δήμητρας!

Βλέπει την πρώην αγαπημένη του με άλλους άντρες κι αυτά που κάνει τόνε βγάζουν απ’ τα ρούχα του! Ο Άγιος Πέτρος περνώντας τυχαία, λέει για να τον παρηγορήσει: «Αχ, Αντρέα μου! Αν αυτά τα κόλπα η Δήμητρα τα έκανε σε σένα, θα είχαμε γνωριστεί πολύ νωρίτερα». Ο Αντρέας προσποιείται ότι παρηγορήθηκε…

Βάσανα που ’χει η αγάπη!...

«Μα, για να δω τι κάνει το νιάνιαρο, ο Γιώργης μου, που άφησα πίσω για να με βγάλει ασπροπρόσωπο», ψιθυρίζει με ερωτικό ακόμα πόνο, ενώ ένας άλλος μακαρίτης, φιλαράκος του εκεί στον Ουρανό, δίχως να έχει ακούσει τα σιγανά του λόγια, τον χαιρετά πρόσχαρα: «Γεια σου Αντρέα, γεια σου Αντρέα, με την Τζένη την ωραία». Ο Αντρέας κατάλαβε πως ο φίλος του έχει μπερδέψει λίγο τα συνθήματα και τον διορθώνει με ευγενικό τρόπο:

«Εμπρός, Αντρέα, για μια γελάδα νέα»…

Ο μακαρίτης απομακρύνεται τραγουδώντας σε έξαλλο ρυθμό: «Σε περιμένω να μπεις στο τσουκάλι, μαζί να χτίσουμε μια ομάδα, Μιχάλη, μαζί να γράψουμε τα πάντα στα τρία, ζήτω η ομάδα, ζήτω η ξιφασκία, ζήτω η Νέα Τρομοκρατία».

«Χμ», σκέφτεται ο Αντρέας. «Ο καημένος τα έχει χαϊμένα»…

Επιτέλους, επικεντρώνεται στο Καστρίον, και πιο συγκεκριμένα στην Οικίαν Μαργαρίτας και Γεωργίου, ένθα ο γιος του ο αγαπητός κατοικοεδρεύει. Εμ, τι; Ραφήνα θα πήγαινε; Αφήνει αυτός το Καστρίον; Βλέπει τη Μαργαρίτα ζαρωμένη πλάι στο τζάκι και όλο σούφρα στη μούρη. Ω, πόση διαφορά από τη Δήμητρα!

«Μαργαρίτααα», ακούγεται η φωνή του Αντρέα από τον Ουρανό.

«Τι θες, ρε μπερμπάντη, αχαΐρευτε, γαϊδούρι; Πώς τολμάς ύστερα από τόσα χρόνια να με ενοχλείς στο αραχνιασμένο ερημητήριό μου»;

«Μαργαρίτααα, πού είναι το παιδίιι»…

«Πήγε Ινδία, ρε ξεκούτη, που να κρατείς την πλάκα σου. Σύρε εκεί, αν θες να τον βρεις να τού μιλήσεις»!

Ο Αντρέας αφήνει ήσυχη τη Μαργαρίτα και μια και δυο αλλάζει σκόπευση στο τηλεσκόπιό του και τώρα βλέπει Ινδία. Βλέπει το γιο του να κάθεται σε μια στενόμακρη αίθουσα, ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Όλοι όσοι βρίσκονται σ’ αυτή την αίθουσα μοιάζουν να παρακολουθούν με ενδιαφέρον έναν Ινδό γκουρού, που βρίσκεται στην έδρα…

Ο Γιώργης, ο γιος του Αντρέα, σηκώνει το χέρι του, και ο γκουρού τού απευθύνει το λόγο. Λέει ο Γιώργης:

«I make exousia»!

Σάλος ξεσηκώνεται στην αίθουσα. Μακριά, η φωνή ενός σκηνοθέτη μουρμουρίζει δυσαρεστημένα: «Το σενάριο γράφει eggs, κι όχι exousia»! Κανείς δεν δίνει σημασία στον σκηνοθέτη. Συνεχίζει ο Γιώργης.

«My bussiness»…

Ααα, καταλάβαμε!

«Πώς μπορώ να ταΐσω το πρόβατο με λιγότερα χόρτα, προκειμένου να το φάει ο λύκος ισχνό και να μη χορτάσει (ο λύκος) και να διατηρήσω ταυτόχρονα την τέλεια ισορροπία, ώστε ο λύκος να μην αρνηθεί να φάει το πρόβατο και ο βαρκάρης να μην φαγωθεί από τον λύκο (ως συμπλήρωμα διατροφής του λύκου), όταν θα περάσει τον λύκο απέναντι;

Ο γκουρού απαντάει: «First, improve your English… Secondly, …».

«Γιώργηηη», ακούγεται η φωνή του Αντρέα από τον Ουρανό. «Άμα εσύ καταφέρεις να κάνεις ισχνό το πρόβατο, εγώ θα πιάσω ένα λύκοοο»!...

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Το Politiki Satira! εύχεται...

Ανάρτηση μόνο εδώ

panos-maske


Το ιστολόγιό μας, Πολιτική Σάτιρα! (και όχι Πολίτικη Κουζίνα), σάς εύχεται χρόνια πολλά και καλές Αποκριές!...

Μάς την έδωσε τώρα, τι να κάνουμε;

Ο άυπνος... εεε,

Πολ Σάτιρας (μιλάμε αργκό)

Υ.Γ.: Πώς σάς φαίνεται η μασκαράτα μας; Είναι αυθεντική! Απ' τον Κωστό-βολο, δηλαδή τον Κώστα που έχει μαγαζί στο Βόλο. Όχι το Λουδοβίκο, αυτό δα έλειπε! Π. Σ.
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

3 Φεβρουαρίου 2010

Ειδήσεις των οκτώ

newspresenters


Τα φέρνω τσίμα-τσίμα,
ακούω Παύλο Τσίμα,
κοιτώ την Όλγα Τρέμη
και το μυαλό μου τρέμει.

Ποιος φόρος με συμφέρει,
ρωτώ τον Πρετεντέρη,
νοικιάζω μια παράγκα,
κοντά στον Γιώργο Τράγκα.

Βρε Χατζηνικολάου,
μας κάνανε Νταχάου,
μας ρίξανε στον πάτο,
με τον Ευαγγελάτο.

Τι λέει ο Πρόεδρος, Κάτια,
για τούτα τα κεσάτια,
Τριανταφυλλόπουλέ μου,
πες μου κι εσύ, καλέ μου.

Για πόσο, Αιμίλιε Λιάτσο,
θα κάνω τον παλιάτσο,
για πόσο, Παπαγιάννη,
θα βράζω στο καζάνι;

Αχ, η σκεπή μου στάει,
δεν βγαίνει κι η Έλλη Στάη,
βαρέθηκα τον Σρόιτερ
και το δελτίο Ρόιτερ.

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

2 Φεβρουαρίου 2010

Το Ελενάκι


Ελενίτσα μ’, Ελενάκι,
τι θα γίνει τελικά;
Με το Γιάννη, το Γιαννάκη,
χώρισες οριστικά;

Ποιος το θύμα, ποιος ο θύτης,
θα το μάθουμε ποτέ;
Ποιος υπήρξε καταλύτης
στης καρδιάς σου το παρκέ;

Σαν ραγίσει, σαν ραγίσει,
Ελενιώ μου το γυαλί,
τρέχουνε τα μάτια βρύση
και φουσκώνουν οι γιαλοί.

Και φουσκώνουν και κυλάνε,
γρήγορα σαν τον καιρό.
Έρωτες μας ξεγελάνε,
μα είναι τρύπες στο νερό.

Και περνά μια μαύρη σκούνα,
με το Γιάννη στα πανιά.
Το λευκό μαντήλι κούνα
κι ήρθε βαρυχειμωνιά.

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Η Πολιτική Σάτιρα στο F/B