Ads



30 Οκτωβρίου 2015

ΑΛΙ ΚΑΙ ΤΡΙΣ ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΒΑΖΕΛΟΥΣ


Γράφει ο Λάκης Γκολάκης

Αλί και τρις αλίμονο
στους πράσινους βαζέλες,
που πριν το μεσοχείμωνο
έχουν βαρέσει μπιέλες!

Με τον Πογιέτ που πήραμε,
τα κίτρινα χανούμια,
να βάζουμε, μάς μοίρανε
η μοίρα, γκολ λουκούμια!

Θα φάτε γκολ υπόθετα,
γκολάκια που πονάνε,
αχ, Αλαφούζο, νιώθε τα
και τον σταυρό σου κάνε!

Στο πρώτο θα φωνάζεις, «βαχ»,
στο δεύτερο, «για στάσου»,
στο τρίτο, μουσική του Μπαχ
θα διαπερνά τ’ αφτιά σου!

Αλί και τρις αλίμονο,
θ’ αλλάξουν, πια, φανέλες
και θα φορέσουν κίμονο
οι πράσινες βαζέλες!

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

O Αλέξης Τσίπρας στη συνάντηση του με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο, στο περιθώριο της συνδιάσκεψης στην Νέα Υόρκη, βρήκε την ευκαιρία και τον ρωτά:

– Βρε Νικολά, πώς τα καταφέρνεις και η διακυβέρνηση σου είναι τόσο αποδοτική και επιτυχημένη; Δε μάς λες και μας ποιο είναι το μυστικό;
– Να σου πω, Αλέξη μου. Το μυστικό είναι να είσαι περιστοιχισμένος από έξυπνους ανθρώπους!

Ο Έλληνας πρωθυπουργός δείχνει προβληματισμένος και ζητά περισσότερες διευκρινίσεις.

– Μα, πώς θα ξέρω ότι οι άνθρωποί μου είναι πραγματικά έξυπνοι;
– Εύκολο. Θα τους κάνεις δύσκολες ερωτήσεις κρίσεως και θα αξιολογείς τις απαντήσεις τους.

Και ο πρόεδρος της Βενεζουέλας συνέχισε:

– Ο συχωρεμένος ο Ούγκο Τσάβες, του οποίου ήμουν το δεξί χέρι πριν τον διαδεχτώ στην εξουσία, μια μέρα, θέλοντας να δοκιμάσει την εξυπνάδα μου με ρώτησε το εξής: «Αγαπημένε μου Μαδούρο, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς σου έκαναν παιδί και έστω ότι αυτό δεν είναι ούτε αδελφός σου ούτε αδελφή σου, ποιος θα ήταν»; «Θα ήμουν εγώ», απάντησα χωρίς καθόλου να το σκεφτώ. Τότε ήταν που ο Τσάβες αποφάσισε ότι είμαι πραγματικά πολύ έξυπνος και με διόρισε αντικαταστάτη του…

Ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέφει στην Ελλάδα και καλεί στο γραφείο του το δικό του δεξί χέρι, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη.

– Δε μου λες ρε Γιάννη, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς σου έκαναν παιδί και έστω ότι αυτό δεν είναι ούτε αδελφός σου ούτε αδελφή σου, ποιος θα ήταν;

Ο Γιάννης Δραγασάκης κομπιάζει και απαντά:

– Πρόεδρε, να το ερευνήσουμε λίγο το θέμα και επανέρχομαι. Βγαίνει έξω ο Δραγασάκης, πάει βρίσκει τους συμβούλους του, τους ρωτά μα όλοι τους ήταν ανίκανοι να απαντήσουν. Στο διάδρομο συναντά βιαστική την Όλγα Γεροβασίλη και τη σταματά.

– Δε μου λες Όλγα, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς σου έκαναν παιδί και έστω ότι αυτό δεν είναι ούτε αδελφός σου ούτε αδελφή σου, ποιος θα ήταν;

– Εύκολο! Θα ήμουν εγώ, τού απαντά εκείνη. Τρέχει ο Δραγασάκης στο γραφείο του πρωθυπουργού, ανοίγει την πόρτα και τού λέει:

– Πρωθυπουργέ μου, σχετικά με εκείνο το πρόβλημα που μου θέσατε, βρήκα την απάντηση. Η απάντηση είναι η Όλγα Γεροβασίλη.

Τότε σηκώνεται έξαλλος ο Αλέξης Τσίπρας, πλησιάζει τον Γιάννη Δραγασάκη και με βροντερή φωνή τού λέει:

– Όχι ηλίθιε, η σωστή απάντηση είναι ο Νικολάς Μαδούρο!

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

28 Οκτωβρίου 2015

ΟΙ ΑΜΟΙΒΕΣ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Είναι να λυπάται κανείς, που αυτός ο άνθρωπος με τέτοια αξία (και εγνωσμένη μάλιστα) αμείβεται με μηδενικές αποδοχές (βλέπε ΕΔΩ σχετικό ρεπορτάζ) – για τον Γιάνη Βαρουφάκη ο λόγος, τον πρώην τσάρο της Οικονομίας μας. Επειδή, λοιπόν, πολύ θέλω να τού προσφέρω ένα μεγάλο ποσό (αν και υποδεικνύοντας απλώς τον τρόπο και όχι δίνοντάς του τα χρήματα - τα οποία άλλωστε δεν έχω), τον παρακαλώ να ακολουθήσει τον παρακάτω συλλογισμό μου:

Ξεκινάς με τρία ευρώ (3 €).

Παίζεις Στοίχημα να νικήσει ο Ολυμπιακός στην πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος (και εδώ θα κρατήσουμε σταθερό ένα ποσοστό 1,20, που είναι ο λογικός μέσος όρος στοιχηματικά για όλους τους αγώνες του Ολυμπιακού). Κερδίζεις, και τα τρία ευρώ τα κάνεις: 3,60 €.

Παίζεις Στοίχημα τα τρία κι εξήντα που έχεις τώρα συνολικά, ποντάροντας πάλι σε νίκη του Ολυμπιακού στη 2η αγωνιστική. Επί 1,20, μας κάνει 4,32, πες 4,30 γιατί αφήνεις και πουρμπουάρ στον προπατζή τα δύο λεπτάκια…

Παίζεις τα 4,30 € στην 3η αγωνιστική, ξανά στον Ολυμπιακό, και τώρα γίνονται 5,16 €, αφήνεις πουρμπουάρ τα 0,16 και στρογγυλεύεις το ποσό σου στα πέντε ευρώ.

Έρχεται η 4η αγωνιστική και παίζεις τα πέντε ευρώ σου με 1,20 πάντα ποσοστό κέρδους στην νίκη του Ολυμπιακού. Γίνονται στρογγυλά έξι ευρώ και δεν αφήνεις καθόλου πουρμπουάρ – ο προπατζής σε κοιτάζει με βλέμμα που σκοτώνει...

Στην 5η αγωνιστική ποντάρεις τα έξι ευρουλάκια σου και τα κάνεις εφτά και είκοσι (7,20 €). Αφήνεις το εικοσαράκι (0,20 €) στον ακόμη θυμωμένο προπατζή και κάπως σε συμπαθεί τώρα… Σού μένουν εφτά ευρώ στο πορτοφόλι σου.

Τα εφτά ευρώ τα ποντάρεις στην 6η αγωνιστική – στο ματς του Θρύλου, φυσικά – και γίνονται οχτώ και σαράντα (8,40 €). Θυμώνεις ετεροχρονισμένα με τον προπατζή που σού θύμωσε τις προάλλες και δεν τού δίνεις δεκάρα τσακιστή.

Στην έβδομη αγωνιστική ποντάρεις όλο το ποσό (8,40 €) και κερδίζεις συνολικά, μαζί με το κεφάλαιο δηλαδή, δέκα ευρώ και οχτώ λεπτά (10,08 €). Ο προπατζής, για να σε καλοπιάσει (βρε, πώς αλλάζουν οι άνθρωποι έτσι και τους δείξουμε τα δόντια μας) σού το στρογγυλεύει και σού δίνει οχτώ ευρώ και δέκα (!) λεπτά. «Για να μη στα χρωστάω, ρε», δηλώνει με αμφιλεγόμενο ύφος…

Και ερχόμαστε στην όγδοη αγωνιστική, την προ-προχθεσινή δηλαδή, όπου και πάλι ο Ολυμπιακός νίκησε. Κερδίζεις λοιπόν στο Στοίχημα κι εσύ, και τα δέκα ευρουλάκια σου συν τα δέκα λεπτουδάκια σου, γίνονται δώδεκα συν δώδεκα λεπτά. Το διλεπτάκι το δίνεις πίσω στον προπατζή επαναλαμβάνοντας εσύ τώρα το «για να μη σού χρωστάω» που πλέον δικαίως του λόγου το λες, και με δώδεκα ευρώ και δέκα λεπτά πηγαίνεις στο σπίτι σου πανευτυχής!

Αν ο Θεός θέλει και είναι καλά ο Μαρινάκης και οι διαιτητές των αγώνων, μέχρι το τέλος της σεζόν, φίλε Βαρουφάκη μου, θα βγάλεις 50.000 ευρώ και δε θα έχεις ανάγκη κανέναν κερατά να σε αμείψει για τα υπέροχα συνέδρια στα οποία συμμετέχεις.

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Από τους τόπους της φωτιάς
κι από τη γη του μίσους,
φέρνει ο βοριάς, φέρνει ο νοτιάς,
στις εδικές μας νήσους,
ξεριζωμένους χίλιους-δυο
και πρόσφυγες μιλιούνια,
μ’ όλο το βιος τους ρημαδιό,
μωρά παιδιά στην κούνια…

Δρόμοι της θάλασσας πικροί,
ναυαγισμένες λέμβοι,
τόσοι που κείτονται νεκροί
σ’ άγριων ακτών τη ρέμβη
κι άλλοι που μπόρεσαν – ω, ναι! –
χλωμοί σαν πεθαμένοι,
να γίνουν ένα ενσταντανέ,
στα σύρματα φραγμένοι…

Θάνατοι υπάρχουνε παντού
και δήμιοι, και σωτήρες,
παραμονεύουν, κάνουν ντου,
σ’ ένα βαγόνι πλήρες,
αν δε σού δώσουνε ψωμί,
κώνειο θα σε ποτίσουν,
τρέχουν στο τζάμι σου οι νομοί
και ποιόνε νοιάζει τι ήσουν…

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

25 Οκτωβρίου 2015

ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ – Κάθε Κυριακή και μια νέα αυτοτελής ιστορία


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1: Ο Τσίπρας, η Δρακουλέσκου και οι άλλες…

«Μμμ, ξημέρωσε»… Ο Αλέξης Τσίπρας τράβηξε τα κλινοσκεπάσματα που τού είχαν φύγει, για να ξανασκεπαστεί. «Κάνει ψύχρα σήμερα, αγάπη μου», μουρμούρισε στην επίσης αγουροξυπνημένη Μπέτυ, στο πλευρό του…

«Ναι, ναι, ψύχρα κάνει», συμφώνησε η Μπέτυ ισιώνοντας κι αυτή τα κλινοσκεπάσματα στη δική της μεριά. «Κοιμήθηκες καλά, Αλέξη μου»; Τον ρώτησε με τη βραχνή, αισθησιακή φωνή της…

«Καλά κοιμήθηκα, αλλά έβλεπα κάτι όνειρα! Μα κάτι όνειρα»!... Είπε, κάπως πιο ζωντανά, ο Αλέξης Τσίπρας.
«Τα βλέπω, αγόρι μου»…
«Τα βλέπεις;», απόρησε εκείνος.
«Εεε, εννοώ, τα πιάνω»!
«Πάρε το χέρι σου από εκεί», έκανε θυμωμένος εκείνος.
«Ω, μην το κάνεις θέμα… Πες μου, λοιπόν· ποιαν ονειρευόσουνα; Ή, μάλλον, άσε μη μου λες! Ξέρω ποιαν ονειρευόσουνα, ξέρω με ποιαν με απατούσες στον ύπνο σου».
«Ώστε ξέρεις, ε; Κι αν, δηλαδή, σού πω ότι ονειρευόμουνα εσένα; Θα το πιστέψεις»;
«Με τέτοια υπουργό παιδείας που έχουν οι Γάλλοι, ασφαλώς και δεν θα το πιστέψω, αγαπημένε μου»!...

Ο Αλέξης ανακάθησε στο κρεβάτι κι η Μπέτυ σε μια-δυο στιγμές έκανε το ίδιο. Το χέρι της, τώρα, χάιδευε τα μαύρα μαλλιά του.

«Αγάπη μου», ξεκίνησε να τής λέει…
«Αστειευόμουνα», τον έκοψε η Μπέτυ προσπαθώντας να απαλύνει κάπως την ταραχή που τού άναψε.
«Αγάπη μου», επέμεινε ο Έλληνας πρωθυπουργός, «δεν είναι αλήθεια ότι ονειρευόμουνα την υπουργό του Ολάντ»…
«Οκέυ…», ψιθύρισε με κρυμμένη την αμφιβολία στη χροιά της η Μπέτυ.
«Η υπουργός του Ολάντ… δε λέω… είναι γοητευτική, είναι κουκλάρα, είναι ό,τι τέλος πάντων είναι, γούστο της και καπέλο της…».
«…Και καπελαδούρα της».
«Ακριβώς! Αλλά, αγάπη μου, εγώ άλλην ονειρευόμουνα»!
«Άλλην!!!» (πάπαλα η Μπέτυ).
«Τη Δρακουλέσκου, ονειρευόμουνα! Τη θεογκόμενα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου»…
«Μπααα; Και τι θέλεις να κάνω εγώ; Να σε συγχωρέσω»; Στρίγγλισε πραγματικά αναστατωμένη τώρα η Μπέτυ και έτοιμη να τον στραγγαλίσει στην κυριολεξία!
«Έλα, μην κάνεις έτσι… Με παρεξήγησες, νομίζω. Τη Δρακουλέσκου την έβλεπα, όχι ως ερωμένη μου, αλλά ως …Δράκουλα! Ως θηλυκή κόμισσα Δράκουλα, μπου-χου-χου» κι εδώ ο Αλέξης ξέσπασε σε τρομερούς λυγμούς κρύβοντας το πρόσωπό του μέσα στο τροφαντά στήθη της γυναικούλας του…

Πλέον, το πράγμα έπαιρνε διαφορετική τροπή. Η Μπέτυ αισθάνθηκε, με άφατη ομολογουμένως έκπληξη, πως ο αγαπημένος της σύζυγος έλεγε όντως την αλήθεια δίχως κανένα ίχνος ψεύδους στην προηγούμενη εξομολόγησή του. Συναισθάνθηκε τον καημό του, κατανόησε το φόβο και την αισχύνη του. Παρόλα τούτα, το «φαινόμενο του, εχμ, θερμοκηπίου» εξακολουθούσε να παραμένει ενεργό και πιο πολύ μάλιστα!

«Κι αυτό;… γιατί αυτό»;
«Για σένα, μωρό μου, για σένα!... Για τα μάτια σου, μόνο, κοριτσάρα μου»! Λες κι εξαφανίστηκε δια μαγείας η οδύνη του, ένας καινούργιος Τσίπρας ανέτειλε ξαφνικά στο κρεβάτι της Μπέτυς. Το σεξ ήταν ωραίο, γλυκό, όπως αρμόζει σε έναν Έλληνα πρωθυπουργό παγκόσμιου βεληνεκούς, ο οποίος έχει να επιδείξει περγαμηνές από το κοντινό Μπραχάμι μέχρι τη μακρινή Βενεζουέλα…

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

24 Οκτωβρίου 2015

ΑΝ ΧΑΣΟΥΝΕ


Γράφει ο Λάκης Γκολάκης

Οι γαύροι χτίζουνε στην άμμο,
αν χάσουν από την Ντινάμο,
αν γίνουνε του μποξ οι σάκοι,
στο Στάδιο Καραϊσκάκη.

Άμα δεν παίξουν σαν ομάδα
– μάδα τη μαργαρίτα, μάδα! –
το Ζάγκρεμπ θα πανηγυρίζει
και στον Περαία βράσε ρύζι.

Έτσι κι ο Θρύλος γκολ δε βάζει
κι οι αντίπαλοι πατήσουν γκάζι,
στο ημίχρονο στ’ αποδυτήρια,
θα πέσουνε τα εκατομμύρια.

Αν είν’ ο διαιτητής πιασμένος
από κεινούς προηγουμένως,
πώς να δωροδοκήσουν πάλι,
θα τους ειπεί: «Μας τα ’παν άλλοι».

Αν τελικά το φάν’ χαπάκι,
ποιος τον ακούει τον Μαρινάκη,
θα βρίσει και θα ξαναβρίσει
και θα πλυθεί μετά στη βρύση.

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Σαν σήμερα, ο Γιώργος Σεφέρης τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ


Σαν σήμερα, το 1963, ο Γιώργος Σεφέρης τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Έκτοτε, περάσαμε μια δικτατορία και μια μεταπολίτευση για να φθάσουμε στα χρόνια τούτα. Το αποτέλεσμα; Ξανά τα λόγια του είναι επίκαιρα. (Αλλά και πότε δεν ήσαν;).

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Ο Φρανσουά Ολάντ ήρθε, το μαστίγιο παραμένει


Αυτή είναι η πραγματικότητα, κυρίες και κύριοι! Ο Φρανσουά Ολάντ μπορεί να εγκατέλειψε για λίγο της αγκαλιά της Γκαγιέ και να ήρθε στη χώρα μας, αλλά ο μακρύς δάκτυλος της Μέρκελ εξακολουθεί να μας ...μαστιγώνει!...

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

22 Οκτωβρίου 2015

ΟΙ «ΠΕΝΤΑΡΟΔΕΚΑΡΕΣ»


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Αυτές οι «πενταροδεκάρες»,
μηδαμινές, κατά τον Φίλη,
μπορεί να σώσουν ένα σπίτι,
που κάποιος άνεργος οφείλει.

Μπορεί να στείλουν το παιδί του
μ’ άδειο στομάχι στο σχολείο,
να ’ν’ αδειανή μια κατσαρόλα,
να ’ναι σβησμένο ένα ψυγείο.

Ξέρεις, πολλοί που περπατάνε,
κοιτάζουν συνεχώς το δρόμο,
αναζητώντας ένα κέρμα
νιώθοντας και ντροπή, και τρόμο.

Όταν μιλούν οι χορτασμένοι
για τους φτωχούς και τους ασπίτους,
εκπέμπουν μιαν υποκρισία,
που δεν τη βλέπουν οι όμοιοί τους.

Μόνον αν ζεις στο πεζοδρόμιο,
τέτοιες αντένες αναπτύσσεις,
τα σήματα καταλαβαίνεις
με το μυαλό και τις αισθήσεις.

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

21 Οκτωβρίου 2015

ΑΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΙΑ


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Τον Άδωνι, την Ευγενία,
μες στο κινούμενό τους σπίτι,
συνάντησα μια ωραία πρωία,
διαβάζοντας βιβλία του Ελύτη.

Βοριάς φυσούσε με μανία,
από τον Έβρον ως την Κρήτη
κι είχαν μια σόμπα με πηνία,
η παγωνιά να μην τους πλήττει.

«Άδωνι, νιώθεις αγωνία;»,
ρώτησα με κλεισμένη μύτη,
«για τούτη την ψηφοφορία,
ποιοι θα ’ρθουν δεύτεροι, ποιοι τρίτοι»;

«Όχι, γιατί βαστώ τα ηνία,
οι άλλοι βλέπουν την πλάτη μου, ήτοι
αύριο στην Νέα Δημοκρατία,
θα ‘μαι Αρχηγός και με σιρίτι»!

Κουβέντα για την κοινωνία,
για τον καημένο τον πολίτη,
είπα, «καλήν επιτυχία»
κι ευχήθηκα, «και με την νίκη»!...

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

ΠΟΙΟΣ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΓΚΟΛ;


Γράφει ο Λάκης Γκολάκης

Ποιος έβαλε το γκολ, για λέγε;
Μήπως, ο τρομερός Ιντέγε;
Και πήγε η Ντιναμό στον Άδη
κι έμεινα ξάγρυπνος το βράδυ;

Το ’λεγα εγώ, παιδιά, πολλάκις,
είναι «τρελός» ο Μαρινάκης!
Λεφτά ξοδεύοντας αράδα,
έφτιαξε, τελικώς, ομάδα!

Φωταγωγήθηκε ο Περαίας!
Οσμές από ψημένο κρέας,
hot-dogs, σουβλάκι και τζατζίκι,
επισφραγίσανε την νίκη…

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

20 Οκτωβρίου 2015

Η ΠΕΡΙΡΡΕΟΥΣΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Είναι πολλοί – κι εγώ μαζί τους – που όταν αισθάνονται ότι υπάρχει μια σταθερή κυβέρνηση κι όταν, σε γενικές γραμμές, τα πράγματα δείχνουν δρομολογημένα και ήρεμα, δίχως τίποτα δηλαδή να ταράζει σοβαρά την καθημερινή ζωή, σταματούν να ασχολούνται με τα πολιτικά και αφοσιώνονται στα δικά τους θέλω, τις δικές τους μέριμνες, μελέτες, χόμπι, έλξεις…

Προσωπικά, λοιπόν, λαχταρώ να βλέπω ακύμαντο τον ωκεανό, να νιώθω τη σιγουριά της προστασίας που το κράτος μού παρέχει, να με περιβάλλει η θαλπωρή κι η αγάπη των συμπατριωτών μου, να μοιράζομαι τις ίδιες αγωνίες, τους ίδιους πόθους και προσδοκίες, πάντα σε σταθερό έδαφος πατώντας, ανεξάρτητα από το αν στη Βουλή λαμβάνουν χώρα σφοδρές αντιπαραθέσεις – και πότε δεν λάβαιναν; – κι αν ο κάθε πολιτικός για μικροκομματικά ως επί το πλείστον συμφέροντα κάνει κάθε τρεις και λίγο άνω-κάτω τον κόσμο ολόκληρο…

Αφοσιώνομαι στο λογοτεχνικό μου έργο· γράφω συνεχώς – σχεδόν δεν υπάρχει μέρα που να μην έπιασα τον στυλό να γράψω έναν-δυο στίχους, ακόμα κι όταν θάνατοι συγκλόνισαν την οικογένειά μου, πάλι στίχους έγραψα, πάλι κάποιο σημείωμα με λίγα θλιβερά λόγια έκρυψα στο συρτάρι μου. Και δεν το κάνω για λεφτά, λεφτά ποτέ δεν πήρα κι από πουθενά. Είναι κάτι το ανεξήγητο που το καλωσορίζω να μού συμβαίνει, το επιδιώκω αν θέλετε, το ποθώ…

Όταν, όμως, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα άλλα κελεύει, τότε παρατώ τα παραπάνω – να! είδατε προεκλογικά που έγραψα τόσα κείμενα πάλι; Βλακωδώς πιστεύω πως ωφελώ τη χώρα, τρομάρα μου – σφίγγω κι εγώ τη γροθιά μου και βγαίνω νοερά στους δρόμους διαδηλώνοντας με την πένα μου… Ταυτόχρονα, διαμαρτύρομαι μέσα μου γιατί δεν με αφήνουν να γράψω, να συνεχίσω το έργο μου, ένα έργο καταδικασμένο σε θάνατο με τον θάνατό μου, ίσως καμένο, ίσως πεταμένο στα σκουπίδια, πάντως ολότελα χαμένο, πια, για πάντα… Όπως κι εγώ…

Σήμερα, κανείς νομίζω δεν μπορεί να ηρεμήσει. Παρότι λεπτομέρειες δεν παρακολούθησα, αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σκορπίζει ανησυχία στον καθένα μας. Και όλα με αγγίζουν: Η μείωση των συντάξεων σηματοδοτεί την μείωση των ήδη λιγοστών χρημάτων με τα οποία ζω, όχι γιατί είμαι εγώ συνταξιούχος (μπορεί και να μη γίνω, έτσι όπως πάει το πράγμα), αλλά γιατί είναι η μητέρα μου. Τα πρόστιμα των Κ.Τ.Ε.Ο. αν δεν έχεις περάσει το όχημά σου, που κι αυτά με αγγίζουν, καθώς για να περάσω από Κ.Τ.Ε.Ο., χρειάζεται τόσα χρήματα το σαραβαλάκι μου για την επισκευή του που δεν τα έχω! Οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες λογιστικά καθιστούν αδύνατο να ξανανοίξω το μαγαζί μου, δεδομένων των υπολογισμένων βάσει της πείρας μου εσόδων-εξόδων του. Συν το ρίσκο της εντελώς παγωμένης αγοράς…

Ορατή λύση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα για μένα και τις παρόμοιες κατηγορίες των συνανθρώπων μας. Θ’ αρχίσουν τα χρέη: Πρόστιμα του Κ.Τ.Ε.Ο., αδυναμία προσπορισμού ακόμα και της τροφής, ανάγκη πώλησης των λιγοστών περιουσιακών στοιχείων και μάλιστα σε εξευτελιστικές τιμές, έλλειψη στέγης, ανέχεια ολοκληρωτική…

Και, άντε μετά, να γράψεις ξανά ποιήματα, χα, χα… Μέχρι και το μελάνι ακριβό θα σού πέφτει! Στίχοι χαραγμένοι με το αίμα μας, κείμενα απίστευτου κόστους που κάθε λέξη τους θα κοστίζει χρυσάφι! Κάποιοι μιλάνε για την αναγνώριση μετά θάνατον. Μεταβιβάστε τους, παρακαλώ, τα χαιρετίσματά μου…

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

ΟΙ «ΣΟΦΟΙ»


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Κάποιους βαφτίσανε «σοφούς»
– ύποπτη τούτ’ η λέξη –
άλλους στραβούς, άλλους κουφούς,
να δώσουν στον Αλέξη
το πόρισμά τους το «σοφό»,
εν πλήρη συντομία,
που να ψοφάς και να ψοφώ,
χωρίς να παίρνεις μία!

Συντάξεις τσάκισαν αυτοί,
κάτω απ’ τα ευρώ τα χίλια,
τις γριές τραβήξαν απ’ τ’ αφτί,
τους γέρους απ’ τα χείλια
και καταργήσανε το Ε.Κ.Α.Σ.
να «οικονομήσουν πόρους»,
για δες, κάθε χαρτογιακάς,
πόσους σού κάνει απόρους!

Άμα θα γίνω εγώ «σοφός»,
θα τρέξω στο Μαξίμου:
– Συνάδελφοι, σάς φέρνω φως!
– Πού το ’χεις; – ’Δώ, μαζί μου!...
Με οίστρο ταχυδακτυλουργού
θα βγάλω στο τραπέζι,
τις καταθέσεις του Υπουργού,
να μάθει ο λαός, τι παίζει!

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

16 Οκτωβρίου 2015

ΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΨΗΛΩΝ


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ζούμε στον κόσμο των ψηλών.
Είσαι ψηλός; Προχώρει!
Τα λαχανάκια Βρυξελλών,
πια, δεν φτουράνε. Sorry…

Αν μοιάζεις στον Αλαίν Ντελόν,
σε μέγεθος μπονσάι,
μπαίνεις στο μάτι των πολλών
κι ο κόσμος σε μασάει.

Α μπεμπαμπλόμ, του κιθεμπλόμ,
πάντα ο ψηλός κερδίζει!
Ζούμε στον κόσμο των ψηλών,
μωρό μου, take it easy…

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

15 Οκτωβρίου 2015

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΕΜΑΣΟΥΝ


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Θέλουν να μας κρεμάσουν στον
ιστό του μαρτυρίου,
απαίτηση των δανειστών
και του Διεθνούς Ταμείου…

Κι έτσι περνάνε στη Βουλή
τα φοβερά τα μέτρα,
να μας κουρέψουνε γουλί
με την καρδιά τους πέτρα…

Ελπίς δεν έμεινε καμιά,
ψηφίσαμε όλοι, πάλι,
τις ίδιες φάτσες – γκαντεμιά! –
για να μην έρθουν οι άλλοι…

Μα, υπήρχαν τάχα, επιλογές;
Κίβδηλες, όντως, ήσαν
οι τελευταίες Εκλογές,
που οι Συριζαίοι κερδίσαν…

Και κούνια-μπέλα, εγώ κι εσύ,
κι η χώρα στην κρεμάλα,
είμαστε βλάκες και μισοί,
να ζήσεις παρακάλα…

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

14 Οκτωβρίου 2015

«ΚΤΗΝΗ, ΦΙΛΕ ΜΟΥ»


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

«Κτήνη, φίλε μου», είπε ο Μπαντ Σπένσερ στον Τέρενς Χιλ, σε μια παλιά ταινία του σινεμά, εννοώντας τους αντιπάλους τους, ενώ οι ίδιοι, σύμφωνα με το σενάριο, ήταν τα κτήνη! Κάπως έτσι αισθάνεται κανείς σήμερα, βλέποντας τη φαγωμάρα που μαίνεται αδυσώπητη μέσα στην Νέα Δημοκρατία, για την καρέκλα του Αρχηγού φυσικά!...

Πρέπει να τους λυπάσαι με όλη σου την ψυχή για το κατάντημά τους αυτό. Είναι γλυκό το κρασί της εξουσίας, ποιος κακομοίρης δεν λαχτάρησε να πιει; Ο άνθρωπος μεταβάλλεται από τη μια στιγμή στην άλλη σε κτήνος ανήμερο προκειμένου να κατακτήσει θώκους και μεγαλεία! Υπάρχουν οι πολλοί που διστάζουν… Υπάρχουν όμως και οι λίγοι που τολμούν!...

Προ μηνός περίπου, ο Νίκος Χατζηνικολάου νόμισε πως θα τον προτείνανε εκείνον για Αρχηγό της Ν.Δ. Παρασύρθηκε από το πρωτοσέλιδο κάποιας εφημερίδας, τόσο μικρής που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ανάξιο λόγου ακόμα και να ασχοληθεί. Άλλωστε, δεν ασχολείται καν με μας, την «Πολιτική Σάτιρα!», ένα ιστολόγιο μεγάλης ποιότητας μεν, αλλά πολύ μικρής επισκεψιμότητας…

Ο Νίκος Χατζηνικολάου, λοιπόν, πήρε όλο το σοβαρό του και αφιέρωσε αρκετά λεπτά στη ραδιοφωνική του εκπομπή στον Real FM, για να …απαντήσει!... Βρε, και τι δεν είπε, ότι «δεν ενδιαφέρεται» είπε, ότι «εάν επαναληφθούν τέτοιες κακοήθειες θα υποβάλλει μήνυση στην εφημερίδα» και παρόμοια πολλά.

Το άλλο πρόσωπο της ανθρώπινης φιλοδοξίας είναι αυτό… Ο αντίποδας, αν θέλετε.

Πάντα, οι άνθρωποι, αγωνιζόμαστε για την αγαθή μαρτυρία μας. Μη μας δούνε να χώνουμε το δάχτυλό μας στη μύτη μας, μη μας δούνε να κατουράμε στο δρόμο. Φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε έναν μικρό γύρο για να μη χρειαστεί να καβαλήσουμε ένα χαμηλό μαντράκι ώστε να μπούμε σε κάποιο μαγαζί. Κι άμα ο επόμενος καβαλήσει το μαντράκι, κουνάμε το κεφάλι μας υποτιμητικά…

Επίσης, στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., φαγωμάρα κι εκεί! Εσωτερικό συνέδριο ξεκαθαρίσματος στελεχών. Γιατί, ακριβώς περί τούτου πρόκειται! Να φύγουν οι αριστερότεροι των αριστερών, οι Λαφαζανότεροι των Τσιπρικών. Η καρέκλα του Τσίπρα γίνεται πιο κραταιά. Τα ποδάρια της, σιδερένια. Η πλάτη της, ψηλότερη από το μπόι του.

Μα, δε θα πείραζε, αν ήταν μόνο έτσι – εσωτερικά, δηλαδή. Ο συμπαθέστατος Αλέξης εδραιώνει περαιτέρω την μονοκρατορία του στην εξουσία. Να μπορεί ανεμπόδιστα να αποφασίζει και να διατάζει. Σε μας χαμογελαστός και ζεστός· στους συντρόφους του, κέρβερος! Φροντίζει, παρασκηνιακά να διαδραματίζονται τα προηγούμενα, για μην τον καταλάβουμε εμείς. Οι απονήρευτοι, οι εντελώς αθώοι ψηφοφόροι του.

Τον λαό, ωστόσο, τον νοιάζεται;

Βλέπει η κυβέρνηση πεντακάθαρα μπροστά της πως, οι δανειστές μας, απαιτούν ολοένα και πιο εξαντλητικά μέτρα! Σιγά-σιγά, το καράβι βυθίζεται. Κάποτε είχα γράψει ένα ευθυμογράφημα που δημοσιεύτηκε στο «Ενικός»: Ένα καράβι βουλιάζει, με τους φτωχούς κάτω-κάτω και τους πλούσιους στα άνω καταστρώματα. Να μην τους νοιάζει τους πλούσιους που πνίγονται οι φτωχοί. Όταν όμως τα νερά πλησιάζουν στα δικά τους πόδια, αρχίζουν κι αυτοί να ουρλιάζουν!...

Στα σχόλια του «Ενικός», βγήκε κάποιος και είπε: «Τι ηλίθιους αρθρογράφους που έχετε»… Χα, χα, χα!... Ξύπνα, αναγνώστη μου, είμαστε λίγοι, αλλά τουλάχιστον, από …ποιότητα, σκίζουμε!!!

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

13 Οκτωβρίου 2015

ΣΕ ΝΕΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ


Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Έχεις την ομορφιά των ζωντανών,
σχέδια φιλόδοξα, sine qua non.
Μα τ’ άφταστο να φτάσεις κυνηγάς,
να την περνάς σαν μπέης, σαν αγάς.

Όσες κι αν άκριες πιάνεις τ’ ουρανού,
τόσες ακόμα βάζεις με τον νου.
Βγαίνεις στην αποπάνω καθενού,
πλουτίζοντας συνέχεια το μενού.

Τι, όμως, τις θες τις δόξες, τις τιμές,
αφού και συ θα μπεις στον τάφο μες;
Σε κάθε πεθαμένο αναλογεί,
τ’ ανάστημά του ένα κομμάτι γη.

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Η Πολιτική Σάτιρα στο F/B