Την πόρτα του Ψυχάρη,
ο Μπένι πέρασε,
νεράντζι με μπαχάρι,
αυτός τον κέρασε!
«Τι καυτερό, βρε Σταύρο,
ετούτο το γλυκό,
τι τού ’βαλες κι είν’ μαύρο,
μήπως …μπαχαρικό»;
«Α, Μπένι πονηρούλη,
δεν ξεγελιέσαι, συ»,
ο Σταύρος λέει… Κι οι δούλοι,
σερβίρουνε κρασί!
«Να, πιες το, κι άσπρο πάτο,
να φτιάξει η γλώσσα σου,
ας σούρνει ο κόσμος κάτω
τα μύρια όσα σου»!
«Ευχαριστώ, ω Εκδότα,
μεγάλε και τρανέ,
ο κόσμος είναι κότα
και δεν ψηφίζει “ναι”»!
«Χα, χα, καλά τα φτιάχνεις,
καλά και τα μιλάς,
στο δίχτυ της αράχνης,
τη χώρα κουβαλάς»!
Κάποια τιβί του Ταύρου,
μετά θυμήθηκαν ,
μπουκάρει ο γιος του Σταύρου
και πώς φοβήθηκαν!
«Μπα, σε καλό σου, γιε μου,
τον Μπένι τάραξες,
μα πες μου, το καγιέν μου
στο δρόμο τ’ άραξες»;
«Yes, daddy!... Στο γκαράζι
βρήκα μια μερσεντές!
Ποιος βλάκας την αράζει;
Ποιος κουραδομπεμπές»;
Ο Μπένι ξεροβήχει,
ο Σταύρος ρεύεται,
όποιος δεν έχει τύχη,
μόνος πορεύεται…
Δείτε την είδηση που μάς ενέπνευσε το ποίημα
comments powered by Disqus
