Γράφει ο Θύμιος Β. Κορίνης
Κρίση, κρίση, από πού μπήκες,
την πόρτα μας, πώς την βρήκες;
Μήπως άφησε ο Καραμανλής,
ανοιχτή την πόρτα της αυλής;
Κρίση, τέρας είσαι εσύ,
μαύρη μας κάνεις τη ζωή…
Τέρας, τι είναι αυτή η αγάπη;
Μήπως έχουμε κάνει κάτι;
Οι πολιτικοί μας, είχαν τρέλα,
μας άφησαν χωρίς ομπρέλα.
Εμείς εμείναμε γυμνοί,
μες στη βροχή χωρίς βρακί.
Εκείνους όμως δεν τους νοιάζει,
η κρίση αυτή δεν τους πειράζει.
Πολύ-πολύ δουλέψαν,
τη χώρα καταστρέψαν.
Χθες, με δάνεια και κάρτες,
είχαμε τις τσέπες μας γεμάτες.
Τα λεφτά του αύριο φάγαμε
κι όλοι μας, καλοπερνάγαμε.
Ώσπου, μια μέρα, δυστυχώς,
μας ήρθε ο λογαριασμός.
Αποφασίσανε μαζί,
η Μέρκελ με τον Σαρκοζί
και μας κλείσαν τον διακόπτη,
εκεί πάνω, στην Ευρώπη,
ένα Μνημόνιο μας δώσαν
κι εκατό μας εκαρφώσαν,
η συνταγή ήτανε λάθος
και μας ρίξανε στο βάθος.
Ο Γιώργος με τον Αντώνη, οι δύο,
ήταν μαζί στο ίδιο σχολείο.
Απ’ την αρχή θα ’πρεπε αυτοί,
να τα ’χαν μεταξύ τους βρει,
Ο Αντώνης λέει ακόμα,
«πάνω απ’ όλα είναι το Κόμμα»,
ο Σαμαράς είναι αλεπού,
το πάει το πράγμα κάπου αλλού!
Θέλει ο κόσμος να τον ψηφίσει
κι άσε τον Γιώργο να γαυγίσει!
Αυτά, αυτά τα παλικάρια,
τα κάνανε μαλλιά-κουβάρια
και μιαν ημέρα, χέρι-χέρι,
μαζί με τον Καρατζαφέρη,
βάλαν πρωθυπουργό έναν τεχνοκράτη,
που δεν μπορεί να κάνει κάτι,
που βρίσκει αμέτρητα εμπόδια,
έχει δεμένα χέρια και πόδια
και περιμένουν οι Ευρωπαίοι,
πίσω να πάρουνε τα χρέη,
η προθεσμία τελειώνει,
χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι.
Ο Αντώνης, το τιμόνι θα γυρίσει,
το δεύτερο Μνημόνιο θα ψηφίσει.
Λέει πολλά-πολλά και ίδια,
«το κάνω για την Πατρίδα»…
Γιατί τόση ψυχολογική βία;
Κινδυνεύουμε από χρεοκοπία;
Τα λεφτά που μας τάζουν,
οι Τράπεζες τ’ αρπάζουν.
Ο κόσμος έχει αγωνία,
τώρα που πια δεν έχει μία
κι εκεί που πάνε να τον σώσουν,
καινούργια βάρη θα του φορτώσουν!...
comments powered by Disqus
