Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Τώρα που πέρασαν οι μέρες από την τρομοκρατική επίθεση κατά του καθ’ όλα συμπαθούς και πολύ αξιοπρεπούς πρώην πρωθυπουργού μας, κ. Λουκά Παπαδήμου, καθώς πλέον δεν κινδυνεύουμε να θεωρηθούμε ότι χαιρέκακα σκυλεύουμε πάνω στην παρολίγον κηδεία του, συν φυσικά το ευτύχημα ότι ο τραυματισμός του ήταν ελαφρύς και ο άνθρωπος, δόξα τω Θεώ, αναρρώνει πλήρως, είναι ίσως η πιο κατάλληλη στιγμή για να αναλογιστούμε τι συνέβη τότε, πώς «σώθηκε» η χώρα, αν σώθηκε τελικά, τι το φοβερό και τρομερό θα παθαίναμε, αν φερειπείν ακολουθούσαμε κι εμείς την τύχη της Φινλανδίας, η οποία – τι σύμπτωση – ακριβώς εκείνον τον καιρό κήρυξε πτώχευση…
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου έπνεε τα λοίσθια… Είχε προηγηθεί το ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα χαμόγελά του με την υπουργό εξωτερικών Χίλαρυ Κλίντον, το κόκκινο-κόκκινο πρόσωπό του όταν έδινε εκείνη τη συνέντευξη έξω από το Λευκό Σπίτι (White House), δίχως στο πλάι του να στέκεται ο αντίστοιχος συνομιλητής του, εν προκειμένω ο Μπαράκ Ομπάμα… Σε παλαιότερη αρθρογραφία μας, εξηγήσαμε ότι, κεκλεισμένων των θυρών, εκεί αποφασίστηκε η συμμετοχή του Δ.Ν.Τ. στο ευρισκόμενο ακόμη «στα σκαριά», ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης, έτσι το είπανε… Το αντάλλαγμα ήταν αρκετά ύπουλο (εξυπνάδα της Κλίντον, που σε κάτι τέτοια είναι μανούλα) για την Ευρώπη. «Εγώ, βάζω το Δ.Ν.Τ. μέσα στην Ευρώπη από την κερκόπορτα, εσείς βάζετε το Δ.Ν.Τ. να σώσει τη χώρα μου χωρίς αίμα κι ύστερα, δεν πειράζει, πιείτε το αίμα των Ευρωπαίων»! Αχ, αυτός ο Γιώργος Παπανδρέου, όπως κι άλλοι πριν απ’ αυτόν, αλλά όπως κι άλλοι μετά απ’ αυτόν επίσης, νόμισε πως τους έπιασε κώτσο τους Αμερικανούς, με την εξυπνάδα του…
Μα, στο εσωτερικό της χώρας, ξυπνήσανε τα στρατιωτάκια του, που δεν το χάψανε το έξωθεν παραμύθι. Και θεώρησαν με τη σειρά τους πως τώρα ήρθε η ευκαιρία τους να εκθρονίσουν τον Χαλίφη και να γίνουν αυτοί χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη!... Κατελάμβανε τη θέση του Ιζνογκούντ ένας χοντρός πολιτευτής, απόγονος κάποιου άλλου για τον οποίον οι γνώμες διίστανται, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, που καμωνόταν πως βρίσκεται στην πλευρά του Παπανδρέου, μέχρι να διαπιστώσει με πλήρη ασφάλεια ότι ο Παπανδρέου όντως βουλιάζει! Μόλις το διαπίστωσε τούτο, δεν δίστασε στιγμή! Χίμηξε ν’ αρπάξει τη θέση. Πίστευε από παλιά ότι η θέση του Αρχηγού του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (έπρεπε να) ήταν κάτι πολύ σπουδαίο, ειδικά από τότε που κάποιος έχυσε καυτό καφέ πάνω του κι ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος δήλωσε δημόσια και ενώπιον των καμερών: «Ως μελλοντικός Αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τον συγχωρώ»… Αυτό, μάλιστα, θυμίζει και μια συγκλονιστική σκηνή από την ταινία, «η λίστα του Σίντλερ», αλλά δεν είναι επί του παρόντος…
Λοιπόν, χρειαζόταν μια κάποια μετάβαση. Κάποια επίφαση μετάβασης ίσως, ώστε να μη φανεί πως εκθρονίστηκε ο εισέτι κομίζων, ως λαμπρός δημαγωγός και γόνος ετέρου λαμπρότερου δημαγωγού, την αγάπη και τον θαυμασμό του άβουλου πλήθους, να μην προκαλέσει δηλαδή την οργή των φανατικών, διότι ναι μεν μπορείς να εκθρονίσεις έναν βασιλιά από το θρόνο του όταν ο λαός τρώει τα ίσαλα από την πείνα, αλλά σε λίγον καιρό, που ο λαός θα βρει τρόπο να χορτάσει την κοιλιά του, θα κυνηγάει εσένα, που εκθρόνισες τον εκλεκτό του!... Τέτοια εμπριμέ… Κρίθηκε, συνεπώς, σκόπιμη μια μεταβατική κυβέρνηση τεχνοκρατών, που και του Βαγγέλη του Βενιζέλου τού φαινόταν χρήσιμη, καθώς θα τον έβγαζε άριστα από τη δύσκολη θέση να πάρει ο ίδιος δύσκολα και επώδυνα μέτρα κατά του ελληνικού λαού. Και ήρθε ο Παπαδήμος…
Στο μεταξύ, στην Φινλανδία έσκασε ένα ηφαίστειο. Και η ηφαιστειακή τέφρα δεν επέτρεπε να πραγματοποιούνται πτήσεις από τη βόρεια Ευρώπη προς την νότια. Και, επίσης, στην Φινλανδία, εκτός απ’ το ηφαίστειο «σκάσανε» και οι Τράπεζες. Διότι, οι Τράπεζες μέσα στο θνησιγενές σύστημα – όπως το έχουν δολίως ορισμένοι σχεδιάσει – οι Τράπεζες επαναλαμβάνουμε, δεν λειτουργούν με κανόνες της ελεύθερης αγοράς, προκειμένου να γίνονται οι ίδιες επενδυτές, επιχειρηματίες, προσεταιριζόμενες πάντα στα εκάστοτε σχήματά τους τους ιδιώτες κατά συγκεκριμένα, προσυμφωνηθέντα και νόμιμα ποσοστά, αλλά, τι κάνουν; Αγοράζουν και πωλούν χρήμα!... Αέρα κοπανιστό, δηλαδή, δεδομένου ότι οι διακυμάνσεις του χρήματος είναι έρμαιο, από αντάμ παπαντάμ, στα χέρια των ισχυρών ηγετών αυτού του μάταιου κόσμου! Ήτοι, στα χέρια της Μέρκελ και των συν αυτή… Αφού στην Φινλανδία «σκάσανε» οι Τράπεζες, τα «κοράκια» των ισχυρών ηγετών που προαναφέραμε, είχαν τη χαρά και την ευχαρίστηση να σπεύσουν επιτόπου, προκειμένου να συμπαρασταθούν στην κυβέρνηση της φτωχιάς αυτής χώρας. Μα, βρήκανε πόρτες κλειστές και περιφέρονταν άσκοπα, στους παγωμένους δρόμους και στις πλατείες. Οι περαστικοί δεν τους γνώριζαν… «Είμαστε οι Τροϊκανοί», αλαλάζανε, «ήρθαμε για να σας σώσουμε», συμπληρώνανε. Οι περαστικοί σημασία δεν τους έδιναν.
Και είπε η κυβέρνηση της Φινλανδίας: «Χρεωκοπήσαμε, παίδες, Πάμε παρακάτω τώρα»… Και, πράγματι, περάσανε αρκετόν καιρό χρεωκοπημένοι, δίχως να αυτοκτονήσει το ένα εκατοστό του πληθυσμού τους, όπως συνέβη, ειρήσθω εν παρόδω, στην καημένη την Ελλαδίτσα μας, δίχως να βυθιστεί μέσα στη βαθιά φτώχια το πενήντα τοις εκατό του πληθυσμού τους (στοιχεία Ελ.Στατ.) και δίχως – το κυριότερο – να απωλέσουν περισσότερο από το σαράντα τοις εκατό των νεογνών που έμελλαν να γεννηθούν και, στην Ελλάδα, δεν γεννήθηκαν ποτέ…
Και είπε ο Παπαδήμος: «Εμείς θα σώσουμε τη χώρα. Τι θέλετε Ευρωπαίοι, λεβέντες μας; Ελάτε να σας το δώσουμε»… Και οι Τροϊκανοί φύγανε άρον-άρον και πατείς με πατώ σε από την Φινλανδία για να έρθουν εδώ (!) κι επειδή δεν πετούσαν αεροπλάνα, ήρθαν οδικώς!!! Και κανένας εδώ δεν υποψιάστηκε, «προς τι η πρεμούρα τους, τούτη;», να καθυστερήσει λίγο τις διεργασίες, να το ξανασκεφτούμε, βρε αδερφέ, τίποτα. Φέρανε μαζί τους τα πρώτα χαρτιά, τα υπογράψαμε, φέρανε τα δεύτερα, τα υπογράψαμε κι αυτά, δεθήκαμε χειροπόδαρα και τώρα χαμογελάμε σαν ηλίθιοι…
comments powered by Disqus
