Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Παραμονές της εθνικής μας γιορτής, γάζωσαν το αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής. Κελάηδησαν τα καλάσνικοφ σημαδεύοντας – και τραυματίζοντας με σφαίρες – νέα παιδιά. Είναι αλήθεια πως η εκπαίδευση των αστυνομικών μας είναι σκληρή. Όχι όμως σκληρή ως προς την αυτοπροστασία. Σκληρή ως προς τους τρόπους και τη συμπεριφορά τους απέναντι στον πολίτη.
Αλλά να τους σκοτώσουμε κιόλας; Αυτό παραπάει...
Την 27η Οκτωβρίου, η “16η Νοέμβρη” ή όπως αλλιώς ονομάζεται το εν λόγω παρακλάδι της 17ης Νοέμβρη, χτύπησε στο ψαχνό. Η “Σέκτα Επαναστατών” – τίτλος, για ιδέστε! Σίγουρα, τα μέλη της, θα θεωρούν τους εαυτούς τους, επαναστάτες. Και με τη “μεταβατική ιδιότητα” των μαθηματικών, ο επαναστάτης επαναστατεί εναντίον της σκλαβιάς του. Της όποιας σκλαβιάς του.
Ατυχώς, έχουν κάθε καλό επιχείρημα να θεωρούν ότι είμαστε σκλαβωμένοι. Πρώτα-πρώτα, το πολίτευμά μας. Αυτή η ανάπηρη δημοκρατία, που μάς την επιβάλανε οι ...άλλοι. Και που καθόλου ευελιξία κινήσεων και γρήγορων αντιδράσεων δεν παρέχει στους κρατούντες. Μα – θα πείτε – ασφαλιστική δικλείδα είναι, για την προστασία μας! Να μην αυθαιρετούν οι κρατούντες.
Αλλά, γιατί στις Ηνωμένες Πολιτείες, και για να μην πάμε τόσο μακριά – γιατί στη Γαλλία οι κυβερνήσεις δρουν πολύ πιο αποτελεσματικά; Μήπως η προεδρική δημοκρατία είναι ένα προνόμοιο που πρέπει να στο επιτρέψουν οι πιο ισχυροί από σένα, για να το 'χεις; Και, εν πάση περιπτώσει, και με προεδρευομένη δημοκρατία, οι “επαναστάτες” επαναστατούν.
Ύστερα – εκτός δηλαδή απ' το πολίτευμα – είμαστε σκλαβωμένοι και εν ειρήνη. Είμαστε οικονομικά υποτελείς των Ευρωπαίων και η Ευρωπαϊκή Ένωση, τούτη η αληθινά μεγάλη Ιδέα, τείνει στην πράξη να μεταβληθεί σε δυνάστης. Διαλέγει τι προϊόντα θα παράξουμε (τα υπόλοιπα στη χωματερή) κι όταν δε “βγαίνουμε”, τοποθετεί ξένους επιτηρητές για να μας ελέγχουν.
Τέλος, τρίτο και κυριότερο, ως πολίτες, ως μεμονωμένα άτομα είμαστε οι σκλάβοι των σκλάβων. Παράδειγμα: Έχεις ένα μικρό αγροτεμάχιο, μια σπιθαμή τόπο. Αποφασίζεις μια ηλιόλουστη μέρα, να φτιάξεις εκεί, ξύλινη αποθήκη... Αγοράζεις τα υλικά: Ξύλα και πρόκες. Και μ' ένα σκεπάρνι ή σφυρί ξεκινάς τη φτιάξη. Σε λίγο, απέξω παρκάρει ένα περιπολικό, με τη σειρήνα...
Και να σκεφτείς, αν προσφύγεις στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, θα δικαιωθείς. Υπάρχει σχετική ρύθμιση στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Μα τα έξοδα; Οι χρονοβόρες, δύσκολες διαδικασίες;
Γιατί, βρε ευλογημένα παιδιά μου; Ρωτάς και τα χειροπέδια κλειδωμένα στους καρπούς σου ηχούν γκλαν-γκλαν. Ένας ήχος που περισσότερο νοείται, παρά βλέπεται... Επειδή είσαι παράνομος, μπάρμπα. Απαντούν εκείνα... Και με σκληρότητα, σε τραβούν στο τμήμα. Το τμήμα που γάζωσαν οι “επαναστάτες” ή το τμήμα που θα γαζώσουν και σχεδιάζουν έτσι, κάποια ανύποπτη στιγμή.
Τρεις, λοιπόν, οι λόγοι, για τους οποίους ο “επαναστάτης” θεωρεί τον εαυτό του, επαναστάτη. Κι η πολιτεία, τι θα κάνει τώρα; Θα θωρακιστεί; Θα μάθει να αμύνεται καλύτερα; Μα, φυσικά! Αύριο – “αύριο”, με την έννοια του “σύντομα” – τα αστυνομικά τμήματα θα γίνουν φρούρια. Η σκοπιά του φρουρού βάρδιας, πολεμίστρα. Θα πηγαίνεις για μια δουλειά σου και θα σε σημαδεύουν όπλα.
Κάμερες παντού, μικρόφωνα. Δικτύωση στις γύρω γειτονιές, για πιο αποτελεσματική καταδίωξη. Η εξάρτυση των οργάνων, πολεμική. Αλεξίσφαιρη, βαριά! Σαν που πηγαίναμε στην “άσκηση Παρμενίων”. Συνθήκες μάχης! Και τότε, μπαμ-μπουμ, θα συμβούν και λάθη. Κάποιο νέο παιδί αιμόφυρτο στο πεζοδρόμιο. Κάποιος άδικα τραυματισμένος. Οι Γερμανοί ξανάρχονται...
Όμως, θα είναι άμυνα της πολιτείας αυτό. Η κατσαρίδα, όταν έγινε ανθεχτική στο DDT, είδε με τρόμο και δέος, κάτι παράξενες αντένες να φυτρώνουν στη ράχη της. Όμως είχε υποχρέωση να επιβιώσει. Μεταλλασσόμενη... Όπου να 'ναι, θα έχουμε Κατοχή και πάλι. Από τους δικούς μας ανθρώπους, τα δικά μας παιδιά... Κι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, δε θα γίνονται αστυνομικοί.
Θα γίνονται αστυνομικοί μόνο οι άνθρωποι της αντίπερα πόρτας. Αυτής, του περιθωρίου της κοινωνίας μας.
comments powered by Disqus
