Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Χτες, στο Όσλο, την πρωτεύουσα της παγωμένης Νορβηγίας, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο κ. Μπαράκ Ομπάμα, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Έβγαλε και λόγο, όπου ανέφερε πως υπάρχουν άλλοι που αξίζουν αυτό το βραβείο περισσότερο από εκείνον. Και επισήμανε πως η χώρα του είναι τούτες τις μέρες ενεργά εμπλεκόμενη σε δύο πολέμους.
Παρόλα αυτά, το δέχτηκε το βραβείο, διότι αν δεν το δεχόταν θα ξεσήκωνε σκάνδαλο. Και καρπώθηκε μαζί με το σφραγιδάτο χαρτί κι ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, το οποίο πάντα συνοδεύει τα τέτοια βραβεία. (Άς όψεται ο γέρο-Νόμπελ με τα μπαρούτια του). Βλέπετε, βρέθηκε, ο κ. Ομπάμα, προ του εξής διλήμματος: Ή αρνούμαι τη βράβευσή μου, προκαλώντας την μήνη των πολιτικών μου αντιπάλων καθώς κι ενός τσούρμου καλοθελητάδων all over the world ή το δέχομαι και παριστάνω πως έχω χαμηλό iq.
Ο κόσμος φοβάται… Κι επειδή φοβάται, βραβεύει για να καλοπιάσει. Απ’ την άλλη μεριά, οι Ιρανοί γίνονται μια φανατισμένη υπερδύναμη, εξελίσσοντας το πυρηνικό τους οπλοστάσιο. Η επόμενη Τζιχάντ θα έχει και ατομική βόμβα. Πολυπληθείς παραδείσους δηλαδή, για το Μουσουλμ-ενολαγκέι, που θα τη ρίξει πάνω σε χριστιανικά κεφάλια. Τι ειρήνη λοιπόν και κουραφέξαλα; Ο κόσμος φοβάται.
Κι ενώ βραβευόταν ο κ. Ομπάμα, εμείς συλλογιζόμασταν την Άννα Φρανκ, κλεισμένη στη σοφίτα στο Άμστερνταμ, με μια όμορφη σοκολατένια τούρτα, που πάνω της να γράφει: «Ειρήνη 1944». Τι ειρωνεία… Είναι να κλαίει κανείς. Να σπαράζει γοερά. «Τι κούφια λόγια ήσανε» τα χτεσινά του κ. Ομπάμα... Τώρα θα μεταφέρει το χαρτί με τις σφραγίδες και τις βούλες στο σπίτι του και τα λεφτά θα τα δώσει σίγουρα σε κάποιο ίδρυμα για να τα φάνε οι πέριξ των αναξιοπαθούντων – όχι οι αναξιοπαθούντες, μη γελιέστε.
Και θα έχει τη συνείδησή του ήσυχη, γιατί πολύ αμφιβάλλουμε για το iq του εν τέλει. Άιντε, ντροπή της έγχρωμης φυλής. Της υπέροχης φυλής που ομορφαίνει την άγρια ήπειρο της Αφρικής, με την απίστευτη ομορφάδα της. Ντροπή ενός Μαντέλα, ενός Τούτου. Ντροπή… Έπρεπε να είχε βρει τρόπο να αρνηθεί ο κ. Ομπάμα. Και να αποσοβήσει και το επαπειλούμενο σκάνδαλο. Αν έβρισκε τέτοιον τρόπο, τότε θα υποκλινόμασταν, ναι, στον δικαίως του λόγου πλανητάρχη.
comments powered by Disqus
