Ψάχνω μια βίλα ν’ αγοράσω
και να τη βρω μισοτιμής,
αν χρειαστεί φορώ και ράσο
κι αν χρειαστεί ντύνομαι μις.
Μού ’πανε πως στο Καπανδρίτι,
πουλιέται μια, πολύ φτηνά,
την έχει δώσει σε μεσίτη,
κάποιος γνωστός απ’ τα κοινά.
Πήρα τηλέφωνο με βιάση,
μη με προλάβει άλλος κανείς,
«βίλα ζητώ, με λεν Τουμάση»…
«Για σας ή για τους συγγενείς»;
«Για μένα, διότι ζω στο ενοίκιο
κι είμ’ άνεργος πολύν καιρό.
Αφότου τέλειωσα το Λύκειο,
ποιήματα γράφω ένα σωρό».
«Σεις, ν’ αγοράσετε δεν κάνει,
μάς βάζει βέτο ο πωλητής,
μαζί με κάποιον Παπαγιάννη,
είστε non grata περιωπής».
Τού ’κλεισα τη γραμμή στα μούτρα,
προτού να μού την κλείσει αυτός
και μόνο τούτο έχω στην κούτρα:
Πώς τα κονόμησε ο …Τοτός!
Πολτική Σάτιρα!
Υ.Γ.: Κι όταν λέμε "Σάτιρα", το εννοούμε. Δεν τρέχει τίποτα μεταξύ ημών και των "θιγόμενων". Θα μας δείτε να πίνουμε μπύρα μαζί (κάνει καλό στα οστά). Θα την αγοράσουμε και τη βίλα στο τέλος! (Αρκεί να μη μας προλάβει η Δευτέρα Παρουσία). Π.Σ.! comments powered by Disqus
