Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή και συνέβη χτες, κατά τη διάρκεια σχεδόν ολόκληρης της νύχτας…
Από τις ουράνιες Μονές, όπου βρίσκεται ο Ανδρέας Παπανδρέου, τέως Πρωθυπουργός της Ελλάδας και πατέρας του νυν Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, έστειλε δυο αγγέλους με φρεσκοπλυμένα φτερά, να πάν’ να φέρουν τον γιο του στη σκήτη του… Διότι πολύν καιρό αφενός είχε να μάθει νέα μας και αφετέρου ήθελε να δώσει μερικές χρήσιμες συμβουλές με την μεγάλη πείρα που ως μέγας – το πάλαι ποτέ – ηγέτης μας, εξακολουθεί να διαθέτει…
Πράγματι, οι δυο απεσταλμένοι άγγελοι έτρεξαν και πήραν σηκωτό τον Γιώργο Παπανδρέου από το κρεβάτι του, ενώ γαντζωμένη σφιχτά στις πυτζάμες του βρισκόταν η κακομοίρα η Άντα, η οποία παρασύρθηκε μαζί με τον άντρα της στα ύψη, αλλά ύστερα από λίγο έπεσε, κάπου πάνω από τη Σούδα στην Κρήτη. Εκεί την περισυνέλεξε, ευτυχώς ακόμα κοιμισμένη, αμερικανικό πολεμικό πλοίο κυριαρχικώς περιπλέον τα ελληνικά ύδατα…
Μόλις ο Γιώργος Παπανδρέου προσγειώθηκε στο σύννεφο του Ανδρέα, βαθιά συγκινήθηκε:
Γιώργος: Βαθιά συγκινούμαι, πατέρα, που σε βλέπω…
Ανδρέας: Θα φταίει που πατάς βαθιά στο σύννεφο. Δεν έχεις συνηθίσει στα πούπουλα, παιδί μου…
Γιώργος: Αμ, έχω! Πώς δεν έχω; Απ’ τον καιρό των Pumpers κιόλας! Στα πούπουλα και στα μετάξια με είχες, δε θυμάσαι;
Ανδρέας: Θυμάμαι, θυμάμαι… Μέχρι να ερωτευτώ παράφορα και με όλη μου την ψυχή εκείνη την κοινή θνητή, τη Λιάνη, όλα τα πρόσφερα σε σένα…
Γιώργος: Δηλαδή, η μαμά ήταν πιο ολιγαρκής;
Ανδρέας: Δε μας χ…ζεις με τη μάνα σου τώρα, παιδί μου;
Γιώργος: Συγνώμη πατέρα, αν ξύνω πληγές που πονάνε…
Ανδρέας: Δεν ξύνεις πληγές, παιδάκι μου, πουφ… Σκ…τά ξύνεις…
Εκείνη τη στιγμή φύσηξε ένα αλαφρύ μεταθανάτιο αεράκι, το οποίο έκανε τον Γιώργο ν’ ανατριχιάσει άθελά του. Οι δυο άγγελοι – φύλακες πιστοί στις άκρες του σύννεφου – ανάψανε αμέσως τις ρομφαίες τους και η θερμοκρασία δωματίου αποκαταστάθηκε…
Ανδρέας: Για πες μου, Γιώργο μου, τι νέα μού φέρνεις από τους ζωντανούς κι άθαφτους κολασμένους;
Γιώργος: Μαύρα νέα σού φέρνω κι άραχλα…
Ανδρέας: Τι τρέχει; Μήπως οι Ασιάτες έκαναν τη μοιραία κι αναπόφευκτη βίαια έξοδό τους και κιτρινίζει ο παγκόσμιος χάρτης;
Γιώργος: Τσου… Ρώτα με κάτι άλλο…
Ανδρέας: Εεε, μήπως οι Αραβάδες ενώθηκαν σε εθνότητα μία και δε φτηνοπουλούν πια τα πετρέλαιά τους στους ανεπτυγμένους λαούς Ανατολής και Δύσης;
Γιώργος: Πάλι τσου… Αν και, ξέρεις πατέρα, ήδη δρομολογούν κάτι τέτοιο κάνοντας το πρώτο βήμα: Ελευθερώνονται από τους δυνάστες τους. Αίμα πολύ – γ…μησέ τα…
Ανδρέας: Τα γνωρίζω αυτά… Χτες ήταν εδώ ο Μωάμεθ και μάς τα ’λεγε. Αφού να σκεφτείς, ο γείτονάς μου ο Ιησούς έμεινε άφωνος. Εκείνος που δεν νοιάστηκε καθόλου ήταν ο Βούδας. Αλλά όταν ξαναγύρισε στην σκήτη του – πέντε σύννεφα πιο κάτω – κατέβασε με μια χαψιά ένα μεγάλο Κανταΐφι λέγοντας πως έτσι θα φάνε τον Καντάφι οι επαναστάτες!
Γιώργος: Κανταΐφι; Είναι σοσιαλιστικό αυτό;
Ανδρέας: Μπα, όχι… Δε μού λες, Γιώργο μου… Μήπως οι Αφρικανοί ενώθηκαν πολιτιστικά με τους Αφροαμερικανούς – διαδραστικά αλληλοβοηθούμενοι μάλιστα – και απειλείται πλέον σοβαρά η συνοχή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, δια της πλήρους διατάραξης των ισχυουσών ισορροπιών μεταξύ έγχρωμων-λευκών;
Γιώργος: Πατέρα, σε παρακαλώ, σταμάτα! Για μας τα προβλήματα είναι άλλα… Οι Ευρωπαίοι δεν ομονοούν…
Ανδρέας: Τι; Δεν μετανοούν;
Γιώργος: Ομονοούν!... Βαρυακούς μού φαίνεται. Δεν έχετε ωρυλάδες εδώ πέρα; Τέλος πάντων… Οι Ευρωπαίοι παρουσιάζονται διχασμένοι και ο οικονομικός πόλεμος καλά κρατεί… Λες να είναι δάκτυλος των Αμερικανών; Σαν πολύ να καλοπιάνουν τη Μέρκελ… Ο Σαρκοζί, από την άλλη, στα λόγια μόνο μας υποστηρίζει, ενώ στα έργα, υποστηρίζει την Μπρούνι!
Ανδρέας: Α, το γουρούνι!
Γιώργος: Σσστ, πιο σιγά! Θα μας ακούσει… Άλλωστε κι εσύ υποστήριζες τη Λιάνη…
Ανδρέας: Είχες δεν είχες, πάλι στη Λιάνη το γύρισες…
Γιώργος: Πάλι σκ…τά;
Ανδρέας: Όχι… Πληγές… Αχχχ!...
Η νύχτα προχωρούσε προς το ξημέρωμά της και, πατέρας και γιος, είχαν πολλούς τέτοιους διαλόγους, ώσπου στο τέλος ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου ενημερώθηκε με το νι και με το σίγμα για όλα τα καθέκαστα… Έμαθε τι εστί «μνημόνιο», «spreads», «Χρήστος Κώνστας», «Στρος Καν», καθώς και ένα σωρό ακόμα υποκοριστικά, επίθετα, τοπωνύμια. Έτσι, πριν αποχαιρετήσει τον γιο του, είπε τα εξής πολύ σοφά λόγια:
Ανδρέας: Πες στον Σαρκοζί, την Μπρούνι,
να την πλένει με σαπούνι,
διότι με πολλές κολόνιες,
έρχονται παθήσεις χρόνιες!
Πες στην Μέρκελ την Ανγκέλα,
να τα κόψει τα φουρνέλα,
να μετριάσει τις μπριζόλες,
για να τη ζηλεύουν όλες!
Πες στον Άγγλο, τον Τζον Μπράουν,
πως οι άνθρωποι πεινάουν
και στον φίλο Θαπατέρο,
πως με ξέρει και τον ξέρω!
Να προσέχουν την Ελλάδα,
μην τη βλέπουν σαν γελάδα,
διότι αν πάν’ να την αρμέξουν,
τα μπατζάκια τους θα βρέξουν!...
Ο Γιώργος Παπανδρέου κατόπιν φίλησε σταυρωτά τρεις φορές τον πατέρα του κι έφυγε… Στο δρόμο της επιστροφής σιγοτραγουδούσε το γνωστό, στη μεσόκοπη γενιά του γράφοντος, αριστούργημα του Χάρρυ Κλυνν, «ω, τι κόσμος μπαμπά»…
comments powered by Disqus
