Αν απεργώ, κι αν απεργείς, κι αν απεργούμε,
είναι σημάδι της οργής!... Χρεοκοπούμε…
Χρεοκοπούμε, κι ας παλέψαν να μη γίνει,
εκείνοι που ’χουνε του κράτους την ευθύνη.
Κάθε απεργό, σαν απεργεί δεν τον πληρώνουν,
οι απεργοί πεινούν-πεινούν και δεν στουμπώνουν,
τρώνε τυρόπιτες απόξω απ’ τα ταξί τους
κι είν’ οι κοιλιές τους πιο χοντρές από του κήτους.
Κρουαζιερόπλοια γεμάτα με τουρίστες,
με γυμνιστές, με παραλήδες ή μ’ αρτίστες,
παρακαλάνε στα λιμάνια όλης της χώρας,
να κατεβούνε να μάς κλέψουν «τας οπώρας».
Μα εγώ απεργώ, και συ απεργείς, αχ απεργούμε,
σιγά μην κάτσουμε να τους φιλοξενούμε!
Αφού δεν έχουν πού την κεφαλή τους κλίναι,
να πάν’ να φύγουν από ’δώ… Μαλάκες είναι!
Η απεργία είναι πολύ μεγάλο πράμα,
σαν την αργία, σαν τη γιορτή και σαν το θάμα…
Στη γεωργία, μα και στην κτηνοτροφία,
στα χειρουργεία, στα μπαράκια, στη μαφία.
comments powered by Disqus
