Έλληνα, αυτό το καλοκαίρι,
είσαι χαμένος από χέρι,
όπου κι αν πας, σ’ όποιο τοπίο,
νιώθεις ενώπιος ενωπίω,
διότι δεν έχεις να πληρώσεις
ούτε ξαπλώστρα να ξαπλώσεις,
μήτε να φας σε μια ταβέρνα,
εκτός κι αν πεις στον άλλον, «κέρνα».
Ο ταβερνιάρης που σε ξέρει
σού το ’χει κόψει το δεφτέρι
κι ο σουβλατζής που σού τυλίγει
μεζέδες αφαιρεί στο ζύγι,
παράνομα το τζιπ παρκάρεις
κι ο τροχονόμος, κάποιος Άρης,
ρωτάει αν προτιμάς την κλήση
ή στη Δ.Ο.Υ. να τηλεφωνήσει.
Πας για να κάνεις τη βουτιά σου,
μαγιό δεν έχουν τα παιδιά σου
και μεγαλώσαν τα μανάρια,
η κόρη κρέμασε μαστάρια,
«μπαμπά, ξεβράκωτα δεν πάμε»,
«δεν έχει θάλασσα, λυπάμαι»,
βάζεις τιβί να δεις το MEGA
κι ο γείτονας ψήνει μια ρέγκα.
Έλληνα, δύστυχε και μαύρε,
χανούμη, βάζελε και γάβρε,
Γιώργο, Βαγγέλη και Θανάση,
Αύγουστος είναι, θα περάσει,
από Σεπτέμβριο και πέρα,
θα τυραννιέσαι νύχτα-μέρα
και θα σού στύβουν το λαρύγγι,
να βγάλουν απ’ τη μύγα ξύγκι.
comments powered by Disqus
