Κάτω, βρε κάτω, στην Costa Navarino,
βρε, στην Costa Navarino, με βιολιά και με κλαρίνο,
ο Στραβελάκης έκλεισε σουίτα,
βρε, και πήρε και την Τρέμη, να τήνε φυσούν οι ανέμοι!
Πήχτρα, βρε πήχτρα, πήχτρα είναι στον κόσμο,
είναι πήχτρα, βρε, στον κόσμο, τρώνε μαϊντανό και δυόσμο,
τρώνε και ψάρια, που λατρεύει η Όλγα,
που τα φέρνουν απ’ τους Ρώσους, τα ψαρεύουνε στον Βόλγα!
Έχει room service, στην Costa Navarino,
για να πίνει η Όλγα Τρέμη το κρασάκι της το φίνο
και ν’ αποφεύγει την πολυκοσμία,
να μασάει τις γαρίδες ήσυχα και μία-μία!
Μέσα, βρε μέσα, στη μεγάλη σάλα,
μέσα στη μεγάλη σάλα, βάζουν ALTER, βάζουν κι άλλα,
όμως δε βάζουνε ποτέ το MEGA,
βρε, δε βάζουνε το MEGA, το χτυπούν σαν τη μαρέγκα!
Κι ο Στραβελάκης, βρε κι ο Στραβελάκης,
αχ, τα παίρνει στο κρανίο, όπως και στο καφενείο:
– Γιατί δε βάζετε ποτέ το MEGA,
βρε, δε βάζετε το MEGA, το χτυπάτ' σαν τη μαρέγκα;
– Εμείς το MEGA, δεν ξέρουμε, καν, ποιο ’ναι,
μήπως παίζει τα «Κανόνια», μάγκα μου, «του Ναβαρόνε»;
– Όχι, δεν παίζει, τίποτε «Κανόνια»,
δείχνει τύπους που διαβάζουν με φρου-φρου και με κολόνια…
comments powered by Disqus
