Άκουσα πως, εκεί στις Κάννες,
είν’ οι γυναίκες στραβοκάνες
κι ότι απατούν τους άντρες τους!
Πως έχει βλάχες και τσοπάνες,
μες σε κοτέτσια και σε στάνες,
με τις ψηλές τις μάντρες τους!
Άκουσα πως, εκεί όταν πήγες,
Γιώργο, μαζεύτηκαν σαν μύγες,
με σένα ξετρελάθηκαν!
Φορέσανε βρακιά με ρίγες,
κάναν χαλάουα κάτι λίγες,
και συ δεν το ’χες μάθει, καν!
Άκουσα πως, εκεί πιο κάτου,
–«Διώξτε τις Βάσεις του Θανάτου»–
πανό, πλακάτ κρατούσανε!
Και σε βαρέλες άνευ πάτου,
κάτι θερμόαιμες χώσαν, οι Attu,*
γυμνές τελείως, που ’σανε!
Άκουσα πως, εκεί στις Κάννες,
άλλες σε π@δηξαν π@τάνες,
με τ’ …απαυτά, θεόρατα!
Ήταν γλυκιές κι ήτανε πλάνες·
τα babylino και τις πάνες,
Γιώργο μου, ξαναφόρα τα!...
* Attu (τοπική αργκό) = μπάτσοι.
comments powered by Disqus
