– Σ’ ευχαριστώ Νικόλα μου, για την κοινή μας πάλη,
εύχομαι να σε ξαναδώ κάποιαν ημέρα πάλι!
Διαλύσαμε τους Έλληνες, τους παλιομπαταχτσήδες,
που με τα λεφτουδάκια μας, μάς το ’παιζαν ατσίδες!
Άμα τολμούν ας κάνουν «κιχ», ας κουνηθούν και τώρα,
θα τούς κατάσχουμε με μιας ολόκληρη τη χώρα!...
– Αγγέλα μου, σ’ ευχαριστώ κι εγώ, με τη σειρά μου,
κρίμα που δεν δεθήκαμε με τα δεσμά του γάμου!
Η Κάρλα με φοβέριζε πως, άμα σε διαλέξω,
θα με πετούσε κλοτσηδόν από τ’ Ανάκτορα έξω!
Πάντως ανάψαμε φωτιές στους κ@λους των Ελλήνων,
απίθανα περάσαμε, με μπρικ, σαμπάνιες, οίνον!...
Για τούτα συζητούσανε κι όλο για τούτα λέγαν,
η Μέρκελ με τον Σαρκοζί και κάπου-κάπου κλαίγαν!
Στο κόκκινο τηλέφωνο, την περασμένη νύχτα
και κλείσανε με μια φωνή: «Μωρό μου, καληνύχτα»!...
Δείτε την είδηση που μάς ενέπνευσε το ποίημα
comments powered by Disqus
