Ένα ποιηματάκι στο πνεύμα των ημερών για να στανιάρουμε. Προσοχή όμως: Αν είστε λυπημένοι, καλύτερα να μην το διαβάσετε.
Ό,τι πιότερο είχα,
μού το πήραν άλλοι
λέγοντας, ακόμη πως χρωστώ.
Ντύνονται στην τρίχα,
σαν γερμανο-γάλλοι,
να τους δείρω θέλω, με λοστό.
Μ’ έπιασαν στη φάκα,
βρέθηκα στους δρόμους,
ψάχνω στα σκουπίδια για τροφή.
Δένουνε σε πάκα
τους καινούργιους νόμους
και το παίζουν δίκαιοι και σοφοί.
Σ’ όποιον κι αν πηγαίνω
για να με βοηθήσει,
βλέπω να ’ναι δύστυχος κι αυτός.
Μπαίνω μες στο τρένο,
θα περάσει η κρίση,
κόσμος λυπημένος και σκυφτός.
Μοιάζει ίσως μισοτελειωμένο - και πώς να μην είναι; Περιμένουμε όλοι και ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί να το πάμε παρακάτω.
 |  |
