Φωτό του Γ. Τράγκα από το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων της Μαντάμ Τισσό
Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Όχι, δεν το είδαμε κατόπιν εορτής, για να το πασάρουμε τώρα για νέο! Ευθύς εξαρχής το είδαμε, αλλά λόγω συμπάθειας προς τον Γιώργο Τράγκα, το αποσιωπήσαμε για κάποιες εργατοώρες, προκειμένου να σκεφτούμε καλά και διεξοδικά τι θα πούμε! Τύχανε στο μεταξύ και διάφορα απρόοπτα, που ωστόσο τα ξεμπουρδάραμε αρκετά σύντομα, ε;
Είμαστε τσακάλια εμείς! Όχι, παίζουμε… (Ωχ, πολλά «όχι» λέω σήμερα, είχε γούστο να βρίσω κανέναν)!
Ναι (να κι ένα «ναι»), πράγματι, «κυρίες και κύριοι και αγαπητά μου παιδιά» (φόρος τιμής στον αείμνηστο Σπαθάρη, τον γείτονά μας εδώ στο Μαρούσι) ο Γιώργος Τράγκας βρίσκεται κι αυτός, η αφεντιά του, μέσα στην περιβόητη λίστα Λαγκάρντ. Καταθέσεις – λέει – στην Ελβετία! Ζήτω που κάηκε!... Καμία off-shore, αλήθεια, μήπως τού βρήκανε;
Κάθε πρωί στο ράδιο, κάθε βράδυ στην τιβί, ο Γιώργος Τράγκας με τ’ όνομα δίνει τα ρέστα του, ξερνάει τα εσώψυχά του στο γυαλί και στα ηχεία μας, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ πως είναι κακό να βγάλεις τα χρήματά σου έξω τώρα που η Ελλάδα τα χρειάζεται μέσα! Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό, ας πούμε!
Μείνε εσύ στην τρύπια βάρκα κι άμα δεν πιάσεις πάτο, όλοι σωθήκαμε.
Κάπως έτσι, λειτουργεί η Τράγκειος Λογική εισβάλλοντας στα σπίτια μας, τρυπώντας τ’ αφτιά μας. Τώρα, βέβαια, αν δεν χρησιμοποιούμε ακριβώς τις λέξεις του, συγχωρέστε μας. Κυκλοφορεί στο αίμα μας. Μετουσιώνεται σε δικές μας λέξεις. Εκείνος τα λέει χοντρά. Εμείς με λεπτότητα.
Το ψιλό μας, δηλαδή.
Ο Γιώργος Τράγκας, γενικώς ειπείν, έχει χρήμα με ουρά – διατί να το κρύψωμεν άλλωστε (φόρος τιμής πάλι, αλλά μη ρωτάτε σε ποιον). Το «φυσάει», πανάθεμά το! Κι εμείς τού τα λέγαμε, όταν έκανε την πρώτη του κωλοτούμπα, τον καιρό του δημοψηφίσματος του Γιωργάκη: «Μην κωλώνεις, Τράγκα. Συνέχισε, Τράγκα. Μην τα γυρίζεις, Τράγκα. Μίλα ξανά για τους Ούννους, Τράγκα. Τα κατάπιες αυτά που έλεγες, Τράγκα»;
Φωνάζει ο Τράγκας, ωρύεται ο Τράγκας, απεκδύεται των ιματίων του ο Τράγκας, αλλά μέχρι το σημείο που θα καταλάβει ότι δεν επηρεάζει σοβαρά την υγ… εεε την απόφαση του λαού να ψηφίσει μνημονιακά. Τρέμει το αντιμνημόνιο· τρέμει τον Τσίπρα· τρέμει – όπως ο διάολος το λιβάνι – την οποιαδήποτε επιστροφή μας στη δραχμή. Διότι, απλούστατα, το «φυσάει» το άτιμο, καθώς είπαμε και πιο πάνω…
Δεν είναι κακό, όχι (ουφ, το «όχι» τρίτωσε), να βγάλεις τα χρήματά σου εις την ξένην. Σε καλό θα σού βγει, αν τυχόν επιστρέψουμε στη δραχμούλα. Εσύ θα εξακολουθείς να έχεις ευρώ κι ορθάνοιχτη μια πόρτα για να την κάνεις, μια ημέρα των ημερών. Θα πάρει μαζί του τη Μαρία του, τον Καλαμαράκη του, τον Παρδάλη του (τον έχει διευθυντή στην «Χώρα», την εφημερίδα του, αν δεν κάνουμε λάθος) κι άμα τού είναι βολετό κι ολόκληρο τον Real FM, ομού με τις κουνιστές καρέκλες των Χατζηνικολάου και Κουρή (του Ανδρέα, του πιο συμπαθή των Κουρήδων).
Α, και την εκρηκτική ξανθιά του τηλεφωνικού κέντρου. Αυτήν δεν την αφήνει με τίποτα. Εύθικτη με τα μας, άθικτη με τ’ αυτόν!... Χου, χου, χου!
Λοιπόν, εν κατακλείδι, για να κλείσουμε κιόλας το μακροσκελές τούτο άρθρο (που είναι λογοτεχνία στην ουσία, αν και διαβάζεται σαν άρθρο, ε;), επαναλαμβάνουμε το αυτονόητο: Ο Γιώργος Τράγκας δεν έχει διαπράξει τίποτε παράνομο. Ούτε και υπήρξε ποτέ ασυνεπής προς το λαϊκό ήθος, δεδομένου ότι όλοι το ίδιο θα πράτταμε. Τελεία και παύλα στο νομικό αλλά και στο ηθικό μέρος.
Άμεμπτος και αναμάρτητος!
Πλην όμως, ΕΝΟΧΟΣ, απέναντι στην Τράγκειο Ηθική. Στην κοσμοθεωρία που με τη γλωσσίτσα του έπλασε. Μια ηθική πάνω από την αληθινή ηθική. Πάνω από τις βιολογικές καταβολές μας, τις αντοχές μας, τις ανακλαστικές αντιδράσεις μας. Τέτοιες ηθικές χτίζουν οι καπεταναίοι που κάθονται και βυθίζονται με τα καράβια τους, οι ποιητές που παρά τη φοβερή ζάλη τους επιμένουν να γράφουν – σαν και μας, καλή ώρα – ο Μέγας Ναπολέων του Δαφνίου, που αρνείται πεισματικά την τροφή του…
Άντε, μουχλίτσα Τράγκα, σε απαλλάξαμε πάλι. Αθώος! Μπορείς να πηγαίνεις…
Ντουπ! (Το σφυράκι της έδρας).
 |  |
