Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Επιστράτευσαν τον ήλιο για διπλή σοδειά,
κάτι αγρότες, ανθρώποι άξιοι και καλά παιδιά,
βγήκε ο ήλιος με το ζόρι, τη γη φώτισε,
αν πεινούσε κι αν διψούσε ποιος τον ρώτησε.
Επιστράτευσαν τα πλοία στον ωκεανό,
που ’χουνε της γης τους φάρους, μάτι και φανό,
να φορτώσουνε τ’ αμπάρι τους με κάρβουνο,
που το βγάζουν απ’ το μαύρο του Ντακάρ βουνό.
Επιστράτευσαν τις γκρίζες ατμομηχανές,
που διασχίζουνε το κράτος τούτο, τ’ αχανές,
να πηγαίνουν τα καλάθια, τα κοφίνια τους,
και μαζί με το τσαφ-τσουφ ακούς την γκρίνια τους.
Επιστράτευσαν το κάθε ντόπιο μαγαζί,
να δουλεύει διπλοβάρδια και πικρά να ζει,
για να βρίσκουν οι αφεντάδες τα προϊόντα τους
κι όλοι κλαίν’ τον τεθνεώτα και τον ζώντα τους.
Επιστράτευσαν τους πάντες που ’βρανε παντού
κι άμα κάποιος δε δεχόταν, μπάτσοι κάναν ντου,
για χατίρι τους, ούτ’ ένας δεν απέργησε
και συ λες, α ’ρθούν για σένα, δεν το στέργεις, ε;
 |  |
