 |
| Τη φωτογραφία επιλέγει ο φίλος μας ποιητής, Kantadoros |
Ποίημα του Παναγιώτη Τουμάση
Τριγυρίζω στην πόλη το βράδυ
με τους άστεγους στα πεζοδρόμια.
Ανοιχτοί γύρω χάσκουν οι κάδοι
και μια πόρνη για πίπες μιλά.
Με τα στόρια τους κατεβασμένα
τα κλειστά μαγαζιά μοιάζουν όμοια.
Τα παγκάκια μ’ αλήτες πιασμένα
τούς λες «γεια σου» και βρίσκεις μπελά.
Άλλοι κάνουν ’δώ πέρα κουμάντο
και κρατούν εξουσίες και προνόμια.
Αν ξεμείνεις ποτέ ντεσπεράντο
ξεκινάς απ’ τα πιο χαμηλά.
Τα πρεζόνια χτυπάν τις ενέσεις
δίπλα στων υπονόμων τα στόμια.
Στα Hotels «υπερλούξ και μ’ ανέσεις»
ζευγαράκια straight-gay πολλά.
Φωτισμένοι πορνοσινεμάδες
πινακίδες με νίκελ και χρώμια.
Νταβατζήδες με πρόσωπο αυθάδες
και μιας ντίβας η αφίσα γελά.
Ω, κορμιά πεταμένα στο δρόμο
σαν ξωκλήσια που ψάλλουν Εγκώμια.
Νεκροθάφτες πάν’ κάποιους στον ώμο,
ξημερώνει κι είν’ όλα καλά.
 |  |
