Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
«Αχ, αυτός ο άτιμος, ήθελε μαχαίρωμα». (Α. Σακελλάριος – Ν. Γούναρης)
Πόσα τραγούδια σαν κι αυτό, δεν έχουμε ακούσει, αλήθεια; Όταν ο Αλέκος Σακελλάριος έγραφε τους παραπάνω στίχους για να τους ερμηνεύσει ανεπανάληπτα ο Νίκος Γούναρης, ασφαλώς δεν είχε στο μυαλό του αληθινά μαχαιρώματα. Μιλούσε συμβολικά, για να εκφράσει μέσω της τέχνης του την ανθρώπινη απελπισία και απόγνωση.
Κι ο Βασίλης Τσιτσάνης κάποτε τραγούδησε: «Να πεθάνεις, να πεθάνεις, να μη ζήσεις». Τι δηλαδή; Καταριόταν μ’ αυτόν τον τρόπο κάποιο συνάνθρωπό του; Κι ο Στράτος Διονυσίου, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, σμίλεψε με τη χαρακτηριστική φωνή του: «Με σκότωσε, γιατί την αγαπούσα». Τι θα έπρεπε; Να ευαισθητοποιηθεί ο εισαγγελέας και να τρέξει να βρει τη …δολοφόνο, του εν λόγω άσματος;
Σήμερα το πρωί, η μητέρα μου, την ώρα που παίρναμε μαζί το πρωινό μας, μού είπε για συγκεκριμένο άτομο που μας έχει ταλαιπωρήσει οικογενειακά εδώ και πολύ καιρό: «Αυτός θέλει μαχαίρωμα». Και, ξέρετε, η μητέρα μου έχει πάντα αναμμένο το καντήλι στα εικονίσματα και κάθε τρεις και λίγο πέφτει και προσκυνάει.
Έτσι αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι. Δεν είναι ρομπότ. Έχουν οστά και σάρκες. Καρδιά που ματώνει. Όταν ο Πάνος Καμμένος βρέθηκε ανάμεσα σε μάνες που δίνουν στα παιδιά τους να πιουν νερό μολυσμένο με το άκρως επιβλαβές για την ανθρώπινη υγεία χημικό στοιχείο αρσενικό, εκεί στη Χαλκιδική, πώς να κατάφερνε να μείνει απαθής;
«Θέλει λυντσάρισμα», τού είπε μια μάνα.
«Να τον λυντσάρετε», συμφώνησε αυτός. Έτσι απλά, έτσι φυσικά και αθώα…
Μα, θα διαφωνήσει κανείς, επιτρέπεται σ’ έναν αρχηγό κόμματος του ελληνικού κοινοβουλίου να συμπεριφέρεται τόσο λαϊκά; Δεν δίνει το κακό παράδειγμα; Και απαντούμε: Ναι, θα έδινε το κακό – το κάκιστο – παράδειγμα, ΕΑΝ η επίμαχη φράση του, είχε λεχθεί κατά τη διάρκεια δηλώσεών του σε κάποιο Μ.Μ.Ε.: Κανάλι, εφημερίδα ή ραδιόφωνο.
Όχι σε κάμερα κινητού των παρισταμένων!... Εδώ πρόκειται για ιδιωτική στιγμή κι όχι δημόσια! Θυμηθείτε οι παλαιότεροι, τι είχε συμβεί στο παρελθόν όταν ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Ρόναλντ Ρίγκαν, νομίζοντας πώς είναι κλειστά τα μικρόφωνα στο press room, είχε αναγγείλει (για πλάκα) ότι «πατήθηκε το κουμπί εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων εναντίον της Μόσχας», πρωτεύουσας της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης.
Μήπως θα έπρεπε να είχε συλληφθεί, να δικαζόταν και να καταδικαζόταν, έστω και σε εξαγοράσιμη ποινή, για εκείνες τις δηλώσεις του ο άλλοτε πλανητάρχης;
Ο αρμόδιος για την υπόθεση του Πάνου Καμμένου εισαγγελέας, ορθά πράττοντας λόγω της μήνυσης που έχει υποβληθεί από τον φερόμενο ως παθόντα, έστειλε χτες ή προχτές στη Βουλή την αίτηση του Αρείου Πάγου για αναστολή της ασυλίας του αρχηγού των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Δεν έχει ευθύνη ο εισαγγελέας γι’ αυτό. Δρα και ενεργεί αυστηρά σύμφωνα με τους νόμους του Κράτους. Μια πρόταση αναστολής (ή άρσης όπως τη λένε) ασυλίας, δεν σημαίνει ταυτόχρονα και καταδίκη του υπόλογου ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Η Δικαιοσύνη στη χώρα μας, λειτουργεί μια χαρά. Αλλά κι έτσι να μην ήταν, και να υπάρχουν επηρεασμοί και παρεμβάσεις από κυβερνητικούς κύκλους, ο Πάνος Καμμένος λογικά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κάποια πραγματικά μεγάλη ποινή. Θα ήταν καταγέλαστο από τον ίδιο το λαό μας. Το πολύ-πολύ, θα εισπράξει μια εξαγοράσιμη φυλάκιση ορισμένων μηνών. Δίχως να τού στερηθούν τα πολιτικά του δικαιώματα. Παραμένει ζωντανός, παραμένει στο τιμόνι των Ανεξάρτητων Ελλήνων και, ειλικρινά, εμείς θα τον στηρίξουμε στις επόμενες Εκλογές.
Που δε θ’ αργήσουν να γίνουν… Κοντός ψαλμός αλληλούια!
Ας γαντζώθηκαν (φαινομενικά) πιο γερά στην καρέκλα τους οι δυο άσπονδοι συνεταίροι, Σαμαράς και Βενιζέλος, με την ανανέωση των δεσμών συνεργασίας τους ενόψει του πολλοστού Μνημονίου που έρχεται, προκειμένου να μας αλυσοδέσουν ακόμη σφιχτότερα στην αρπάγη της Τρόικας.
 |  |
