Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Από τα σίδερα της φυλακής,
καίσαρα Σαμαρά, σε χαιρετούμε!
Τρέφουμε ολημερίς κι ολονυχτίς,
σκέψεις εκδίκησης για όταν θα βγούμε!
Τρίζουν τα δόντια μας τα κοφτερά
και τα πουλάκια μας έχουν ζαρώσει!
Θέλαμε να ’χαμε τώρα φτερά,
να ’ρθούμε στη Συγγρού πριν ξημερώσει!
Μπροστά σου να μας δεις, όπως εμείς
μπροστά μας είδαμε τους αστυνόμους!
Και να μασκαρευτείς τότε σε μις
τρέχοντας να σωθείς στους γύρω δρόμους!
Μα, θα σε πιάσουμε, βρε Σαμαρά,
σ’ αναγνωρίζουμε στους χίλιους μέσα!
Και θα σού δείξουμε, πρώτη φορά,
πώς την ξυρίζουνε την …πριγκηπέσα!
Το βράδυ τούτο της Παρασκευής,
τέσσερις, ήδη, του μηνός Οκτώβρη,
ψάχνει ο Μιχαλολιάκος ο νταής,
αχ, της Χρυσής Αυγής το φως να το ’βρει!