 |
| ΡΕΝΑ ΔΟΥΡΟΥ - Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ Πριν δημοσιεύσουμε αυτή τη φωτό, την ξεπλύναμε πρώτα από τα φιλιά μας |
Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Όταν θωρώ τη Ρένα Δούρου,
κάτι με πιάνει, βρε παιδιά,
κάτι σαν μυρωδιά του πούρου,
σώμα καυτό στην αμμουδιά.
Ψάχνω δεξιά, ψάχνω ζερβά μου,
να βρω πούθ’ έρχεται καπνός,
μήπως καιγόμαστε ’δώ χάμου
κι είμ’ ολοτσίτσιδος, γυμνός.
Κίνδυνος, όμως, δεν υπάρχει,
καμιά φωτιά τρομαχτική,
να φέρω την …Περιφερειάρχη,
κι ομού την Πυροσβεστική.
Να σβήσει τούτηνα τη φλόγα,
μ’ ένα φιλάκι της, καλέ,
αφηνιασμένη σαν αλόγα,
πιο δυνατή κι απ’ τον Πελέ.
Αχ, με τι τρόπον, επιτέλους,
θα την ξεμοναχιάσω; Πού;
Την τρύπα του δικού της βέλους,
έχει η καρδιά μου, του λοιπού.
 |  |
