Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Μα, καλά· γιατί,
κυνηγιόμαστ' όλοι,
τι συμβαίνει, τι,
στη μικρή μας πόλη;
Μήπως πρέπει να
το ξανασκεφτούμε
και πιο ταπεινά,
βρε παιδιά, να ζούμε;
Πώς, αλήθεια, πώς
έγινε το μίσος,
μόνος μας σκοπός
και το πάθος, ίσως;
Στο διηνεκές,
φόροι κι άλλοι φόροι
κι είν' οι φυλακές,
οι δικοί μας χώροι.
Από πού κι ως πού
πήρανε την άδεια,
σαν την αλεπού
βγαίνουν στα σκοτάδια.