Η ράμπα για τα Α.ΜΕ.Α. στην Νέα Μάκρη, λειτούργησε υποδειγματικά και φέτος προσφέροντας τη χαρά του θαλάσσιου μπάνιου σε εκατοντάδες καθηλωμένους στο αναπηρικό καροτσάκι συνανθρώπους μας.
Ορισμένοι, λόγω επαγγελματικών συμφερόντων, είχαν προσπαθήσει, στην αρχή του φετινού καλοκαιριού, να απομακρύνουν την ράμπα αυτή από την παραλία της Νέας Μάκρης. Και παραλίγο θα το κατάφερναν, αν δεν ξεσηκωνόταν στο πλευρό των αναπήρων η τοπική κοινωνία και δεν ευαισθητοποιούνταν σύσσωμα τα Μ.Μ.Ε. Χάρη στα εκτεταμένα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων, καθώς και χάρη στην επιμονή και πάλη πολλών απλών ανθρώπων της διπλανής πόρτας, νικήθηκαν κατά κράτος τα συμφέροντα και η κακότητα εκείνων που έχουν μάθει να θυσιάζουν τον συνάνθρωπό τους για το προσωπικό τους κέρδος.
Σήμερα επισκεφθήκαμε κι εμείς την ράμπα για τα Α.ΜΕ.Α., με διακριτικότητα, χωρίς να ενοχλήσουμε κάποιον από τους λίγους εναπομείναντες χρήστες της, δεδομένου ότι μπήκαμε πια για τα καλά στο φθινόπωρο και η μαγεύτρα θάλασσα γίνεται πιο κρύα και λιγότερο ποθητή. Διακρίναμε μια θλίψη στην ατμόσφαιρα, τη θλίψη του «αντίο», αλλά και την χαρούμενη προσμονή ότι, «θα τα πούμε ξανά του χρόνου». Και αναρωτηθήκαμε:
Γιατί άραγε αυτοί οι άνθρωποι να στερηθούν το αυτονόητο; Γιατί θα πρέπει πάντα να έχουν συνοδό και όχι να εξυπηρετούνται μόνοι τους; Η εν λόγω μπάρα, τούτη τη δυνατότητα προσφέρει. Και αντί να μας στενοχωρεί η ύπαρξή της, θα έπρεπε να μας στενοχωρεί που είναι τόσο ΣΠΑΝΙΑ η ύπαρξή της... Κάθε πενήντα μέτρα τουλάχιστον θα έπρεπε να υπάρχει μία. Το οφείλουμε σε αυτούς. Το οφείλουμε όμως πρώτιστα στον εαυτό μας.
Σαν να είμαστε εμείς αυτοί...