Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
«Τι να ψηφίσω;», απασχολεί όλους μας, απ’ άκρη σ’ άκρη στην ελληνική επικράτεια. Οι εκλογές έφτασαν, κι όμως οι περισσότεροι, δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα σε ποιον θα δώσουμε την ψήφο μας. Η, πιο σωστά, ποιος είναι ο λιγότερο κακός για να μας κυβερνήσει.
Καταρχάς, μεγάλο ρόλο στην απόφασή μας, παίζει η ατομική μας, ή η οικογενειακή μας, οικονομική κατάσταση. Εάν είμαστε από τους πλούσιους, έχουμε την τάση να αδιαφορούμε για τον φτωχό γείτονά μας (συμβαίνει αυτό· εντάσσεται στις βιολογικές μας καταβολές και δεν χρειάζεται να νιώθουμε τύψεις ή ενοχές – έτσι είναι ο άνθρωπος από τη φύση του). Κι ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. τότε, είναι απλώς μια παρανυχίδα. Ας τάζουν οι αριστεροί ότι θα τον καταργήσουν. Φυσικά και θα θέλαμε να καταργηθεί, αλλά κι αν δεν καταργηθεί, πολύ εύκολα τον πληρώνουμε – «σιγά τα λεφτά», λέμε. Κανένα πρόβλημα. Συνεπώς, πηγαίνουμε πιο εύκολα με τον Σαμαρά, παρά με τον Τσίπρα. Διότι ο Τσίπρας ενδέχεται να κλυδωνίσει άσχημα το ωραίο μας πλεούμενο, το καμωμένο (αλλά και παραγιομισμένο) με ευρώ. Η κινδυνολογία λοιπόν, στην περίπτωσή μας, πιάνει και παραπιάνει τόπο…
Εάν είμαστε από τους φτωχούς, από εκείνους δηλαδή που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, ο Τσίπρας μεταμορφώνεται στα μάτια μας σε σωτήρας! Τα χρέη μας στις τράπεζες θα «κουρευτούν», το αφορολόγητό μας στην Εφορία θα φτάσει τις 12.000 ευρώ και άρα εμείς δεν θα πληρώνουμε ούτε σέντσι για φόρο, ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. θα καταργηθεί… Τώρα βέβαια, τα χρήματα που θα λείψουν από τα κρατικά ταμεία, θα αναζητηθούν στην καταλεηλάτηση των αποταμιεύσεων των πλουσίων, αλλά για μας τούτο είναι ψιλά γράμματα και, στο κάτω-κάτω της γραφής, καρφάκι δεν μάς καίγεται.
Στις δύο παραπάνω τάξεις – των φτωχών και των πλούσιων – εμφιλοχωρούν φυσικά και αρκετές διαστρωματώσεις: α) Ο Πάνος Καμμένος με τους ΑΝ.ΕΛ. είναι γι’ αυτούς που έχουν έρωτα με τη Δεξιά και αδυνατούν να στρατευτούν αριστερά. β) Ο Νίκος Μιχαλολιάκος με την Χρυσή Αυγή είναι για τους ξενοφοβικούς – ατυχώς για τους δύστυχους μετανάστες, πλέον έχει προκύψει καλός λόγος (βλέπε Γαλλία) ώστε να νιώθουμε ξενοφοβικοί και στη χώρα μας – και, επίσης, η αδικία να βρίσκεται ο ίδιος και σύσσωμο το κομματικό του επιτελείο στη φυλακή (χωρίς δίκη) αποτελεί πρόσθετη αιτία για πολλούς από εμάς να τον ενισχύσουμε με την ψήφο μας. γ) Το Κ.Κ.Ε. αν δεν αιμορραγήσει προκειμένου να δώσει δύναμη στην για πρώτη φορά διαφαινόμενη αριστερή διακυβέρνηση (του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) στην Ελλάδα. δ) Το Ποτάμι, ένα κόμμα που το «σήκωσαν» τα κανάλια (βλέπε MEGA) και οι από πίσω τους κρυπτόμενοι καναλάρχες με τα αγκυλωμένα και, ορισμένες φορές, πολύ ύποπτα ως και για τα εθνικά μας θέματα, συμφέροντά τους. Το Ποτάμι, κανένας δεν κατάλαβε μέχρι σήμερα τι πρεσβεύει, γενικόλογα ακούς και ωραίες φράσεις, πολλοί ωστόσο δηλώνουν πρόθυμοι να εναποθέσουν εκεί τις ελπίδες τους!
Η κλιμακούμενη τον τελευταίο καιρό πόλωση στα δύο μεγάλα κόμματα – εμείς δεν πιστεύουμε ότι είναι τεχνητή, όπως επιμένουν κάποιοι – θα αποτελέσει κυρίαρχο στοιχείο στην τελική διαμόρφωση των αποτελεσμάτων. Ο Λάκης Λαζόπουλος, στην καταπληκτική εκπομπή του (Αλ Τσαντίρι Νιουζ) της Τρίτης 12 Ιανουαρίου τ.έ., είπε απευθυνόμενος στο τηλεοπτικό του κοινό: «Εγώ δεν θα σάς προτείνω τι να ψηφίσετε. Όποιον θέλετε να ψηφίσετε. Μόνο, προσέξτε να μην ψηφίσετε “μικρούς ανθρώπους”».
Δημαγωγία, βέβαια. Διότι εκμαυλίζει τους τηλεθεατές του· τους τοποθετεί στο ρόλο του τιμητή – ότι, δηλαδή, οι τηλεθεατές του είναι αξιωματικά «μεγάλοι άνθρωποι» και ως εκ τούτου διαθέτουν την απαιτούμενη ευθυκρισία να ξεχωρίζουν τους «μικρούς»… Παρατηρείτε τη δημαγωγία; Την εντοπίσατε, άραγε, εν τη γενέσει της, το βράδυ εκείνο;
Οι ψηφοφόροι, αδιαφορούν βαθύτατα αν θα αποφύγουν ή όχι τους «μικρούς ανθρώπους». Ένα πράγμα μόνο, μπορούν να πράξουν εκ του ασφαλούς: ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥΣ. Να γεμίσουν τα βουλευτικά έδρανα με τους ομοίους τους! Αυτό θα κάνουν σίγουρα. Και, όπως και να ’χει, θα αποδειχτεί περίτρανα και πανηγυρικά στο τέλος, αν είμαστε άξιοι της μοίρας μας ή αξίζουμε κάτι καλύτερο επιτέλους…
Καλή ψήφο, σε όλες και σε όλους! Ο καιρός γαρ εγγύς…
 |  |
