Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Αμάν μ’ αυτούς τους χουντικούς της χούντας του ’70,
τον Κούλη μας, έξι μηνών, μας τον εφυλακίσαν!
Κι ύστερα τον εξόρισαν – ήντα το κάμαν; Ήντα; –
σ’ ένα σπιτάκι, οικογενειακώς, των Παρισίων ήσαν!
Ω, πώς το ταλαιπώρησαν, κακόμοιρο παιδάκι,
τ’ ανάγκασαν, τα Γαλλικά, σαν Γάλλος να μιλάει!
Αντί ν’ ακούει ρεμπέτικα και Μάνο Χατζηδάκι,
είχε της Νάνα Μούσχουρη, όλους τους δίσκους πλάι!
Τα συλλογίζεται όλα αυτά και ψάχνει την αιτία,
στον Μητσοτάκη στρέφεται και τον ρωτάει: «Πατέρα,
εσύ που κάθε χρόνος σου μετρά για δεκαετία,
για πες μου, στην incognita γιατί μας στείλαν terra»;
«Δεν ξέρω εγώ παιδάκι μου· πέθανε κι η Μαρίκα,
τα ’ξερε κείνη πιο καλά, θα ’χε πολλά να σού είπει!
Εγώ, στον Πύργο του Άιφελ, τον διάβολό μου βρήκα,
μια Γαλλιδούλα μού ’φερε μεγάλο καρδιοχτύπι»!
Ο Κούλης χασμουρήθηκε… Του γέρου η φλυαρία,
τον έκανε να κοιμηθεί πάνω στην πολυθρόνα!
Κι είδε στον ύπνο του ότι θα τον γράψει η Ιστορία,
με μπέρτα χρυσοποίκιλτη και στην κορφή κορώνα!
comments powered by Disqus
