Ads



13 Οκτωβρίου 2009

Έργα και ημέρες της Νέας Δημοκρατίας (Μέρος Β΄)

Έρχονται οι Κροίσοι

Oi kroisoi

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια βαθιά νυχτωμένη χώρα με τ’ όνομα «Αχλάδα», κυβερνούσε ένας πρωθυπουργός, πολύ στενάχωρος, τόσο στενάχωρος που οι αυλοκόλακες του παλατιού ποτέ δεν τού λέγανε όλη την αλήθεια!

«Έρχεται η κρίση», ψιθυρίζανε συνωμοτικά μεταξύ τους οι δυο πιο ικανοί απ’ την υπόλοιπη σαβουραρία: Ο επικεφαλής του θησαυροφυλάκιου, Αλογομούρης, και η γιγαντόσωμη καλλονή Μπόρα, η οποία ασχολιότανε με τη διεκπεραίωση των πάντα επισφαλών υποθέσεων της Αχλάδας εκτός των τειχών.

«Έρχεται η κρίση, έρχεται η κρίση», λέγανε και ξαναλέγανε, μαρούλι πήγαινε το στόμα τους, ε, κάποια στιγμή, όσο και να θέλανε να κρυφτούν, το πήρε χαμπάρι ο πρωθυπουργός κι αμέσως τον ζώσανε τα φίδια!

«Για έλα εδώ, Αλογομούρη»!... Έσκουξε έξαλλος ο πρωθυπουργός. Κι ο Αλογομούρης πήρε σβάρνα στο διάβα του τρεις καρέκλες «σαλονίου», ένα βαθύ καθίκι αφοδεύσεως και μια ξανθιά Νατάσσα (οι Νατάσσες είναι φημισμένα αγάλματα που δώρισε στα Ανάκτορα ο γλείφτης Πολύδωρος), προκειμένου να φτάσει έγκαιρα κοντά του.

«Στις διαταγές σας, Μεγαλειότατε», τραύλισε ο Αλογομούρης.

«Δε μού λες, Αλογομούρη», έκανε, μόλις και μετά βίας συγκρατώντας τον τόνο της φωνής του και με την αποτρόπαια φρίκη, ήδη ντροπιαστικά ζωγραφισμένη στα μούτρα του, ο πρωθυπουργός, «τι ήταν αυτό που άκουσα ν’ αναφέρεις στην Μπόρα; Ότι, δηλαδή, έρχεται η κρίση; Τι θα πει “έρχεται η κρίση”»;

«Ω, ώστε αυτό ήταν, λοιπόν»!... Έκανε ξεφυσώντας απεγνωσμένα, με προσποιητή απάθεια ο Αλογομούρης πασκίζοντας να σκαρφιστεί κάτι για να κερδίσει περισσότερο χρόνο. «Αυτό τάραξε την ηρεμία σας, Μεγαλειότατε»;

«Ναι, αυτό!», βρυχήθηκε ο πρωθυπουργός ανάβοντας απότομα, σαν τα γκαζάκια που είθισται να εκσφενδονίζουν οι συμπαθείς Αχλαδαίοι φίλαθλοι στα καλογυαλισμένα παρκέ των εγχώριων γηπέδων του μπάσκετ, εν ώρα αγώνα. Και συνέχισε: «Εξήγησέ μου γρήγορα τι συμβαίνει, μη σού κόψω το κεφάλι ΣΥ.ΡΙΖ.Α., από το σβέρκο»! Και σχημάτισε με την παλάμη του τη χαρακτηριστική κίνηση πτώσης της λαιμητόμου…

Πάνω σε τούτη την κρίσιμη στιγμή, όπου ο Αλογομούρης ήταν με το ένα πόδι στον τάφο, μπήκε φουριόζα στην αίθουσα η Μπόρα αναποδογυρίζοντας σαν πούπουλο τον παραστεκάμενο φρουρό, με το αξιοσημείωτο εκτόπισμά της! Υποκλίθηκε με ταπεινότητα (χρόνια φορτώνει, κάποτε θ’ αδειάσει) και γονάτισε όλο σεμνότητα μπροστά στα πόδια του πρωθυπουργού της, λέγοντας:

«Μεγαλειότατε, δεν ακούσατε καλά! Δεν είπαμε “έρχεται η κρίση”, αλλά “έρχονται οι Κροίσοι”»!

Ο πρωθυπουργός, προσπαθώντας ν' αποφασίσει αν πρέπει να πάρει στα σοβαρά υπόψη του την εξήγηση της κοπέλας – εεε, μεγαλοκοπέλας, διορθώνουμε – άρχισε με μια μπουρού (απ’ το πίσω μέρος της) να ξύνει, μια το ένα μια το άλλο εκ περιτροπής, τ’ αυτιά του, θαρρώντας ότι είναι βουλωμένα… Ήχοι αηδιαστικοί βγαίνανε απ’ την μπουρού, καλύτερα ας μην τους αναλύσουμε τώρα…

«Όχι, μεγαλειότατε! Τ’ αυτιά σας είναι υγιή!», πρόσθεσε βιαστικά η Μπόρα κινδυνεύοντας να ξεράσει τα σωθικά της. «Το λάθος είναι όλο δικό μας… Διότι, εμείς δεν προφέραμε με την ορθή μακροσκελή προφορά τη δίφθογγο όμικρον-γιώτα κι έτσι προκλήθηκε η, εχμ, παρερμηνεία εκ μέρους σας! Τα ώτα σας καλά ακούουν, μην ανησυχείτε»!...

«Ωραία», μούγκρισε καθησυχασμένος ο πρωθυπουργός κι ακούμπησε τη μπουρού πίσω στο κομοδίνο. Τα σύννεφα παραμερίστηκαν από το φουσκωτό προσωπάκι του και φάνηκε ξανά η λιακάδα. «Έρχονται οι Κροίσοι, είπατε»; Ρώτησε με όψιμο τώρα ενδιαφέρον.

«Αμέ», κελάηδησαν με μια φωνή οι δυο αυλικοί.

«Και πού είναι τους, καλέ»; Απόρησε κοιτάζοντας δεξιά κι αριστερά.

«Έρχονται, πρωθυπουργέ μας, έρχονται! Κάνετε λίγη υπομονή και θα τους φέρουμε ενώπιόν σας»!

«Πόσο, πια, να περιμένω ο καψερός; Τέλος πάντων, θα περιμένω μερικές ώρες κι αν δεν τους φέρετε, ξέρετε εσείς»!... Κι επανέλαβε τη χειρονομία με τη λαιμητόμο.

«Να τού κρύψουμε τη λαιμητόμο» είπε ο Αλογομούρης στην Μπόρα, όταν βρέθηκαν μόνοι οι δυο τους.

«Άσε, έχω μια καλύτερη ιδέα», απάντησε ασυνήθιστα γελαστή η Μπόρα. «Ήδη την έβαλα σ’ εφαρμογή κι όπου να ’ναι θα καταλάβεις τι εννοώ»!

Πράγματι, προτού προλάβει ο Αλογομούρης ν’ αρθρώσει «κιχ», παρουσιάστηκε σαν δράκουλας απ’ το πουθενά ο μπαμπάς της Μπόρας βαστώντας στα χέρια του δυο ολόλευκες κελεμπίες.

«Φορέστε αυτές τις κελεμπίες», ακούστηκε να λέει η απόκοσμη φωνή του μπαμπά της Μπόρας, βγαλμένη απ’ το υπερπέραν! «Η κόρη μου η αγαπητή θα υποδυθεί την Έρκελ κι εσύ, φίλε μου Αλογομούρη, τον Ομπάμια! Θα πείτε ότι έρχεστε απ’ τις δυο πλουσιότερες χώρες του πλανήτη κι έτσι θα ξεγελάσετε τον πρωθυπουργό σας»!

«Ζήτω»! Φώναξαν ενθουσιασμένοι οι αυλικοί, διότι πλέον θα έσωζαν το κεφάλι τους.

«Μόνο που υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια», συνέχισε σαρδόνια ο πανύψηλος γέροντας! «Ο Αλογομούρης θα πρέπει να πέσει πρώτα μέσα σ’ ένα καζάνι βραστό κατράμι! Διαφορετικά, δεν θα είμαστε πειστικοί»!...

(Μεταξύ μας, πσσστ, παίδες!... Μετά τις εκλογές, έπεσε!!!).

Πολιτική Σάτιρα!

comments powered by Disqus
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Η Πολιτική Σάτιρα στο F/B