Στο Βερολίνο και στο Παρίσι,
ήταν σφιγμένος και σοβαρός,
δυσκολευόταν και να μιλήσει,
μα δες πώς άλλαξε, στην Κλίντον μπρος.
Μια λογοδιάρροια τον έχει πιάσει
κι ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά
κι ενώ περίμενες να μας ντροπιάσει,
παίζει τη Χίλαρι, με μια ματιά.
Ο Μπιλ στο σπίτι, πλένει τα πιάτα
κι η γυναικούλα του μεγαλουργεί,
βλέπει το Γιώργο μας με τη γραβάτα
και για όλους νοιάζεται, σ’ όλη τη γη.
Λένε για Ταλιμπάν, λένε για Νάτο,
για τις παγκόσμιες καταστροφές,
έχουνε το μυαλό λίγο φευγάτο,
μ’ αυτό είναι σύνηθες στις επαφές.
Πολ Σάτιρος (oh, yeah!) comments powered by Disqus
