Ο αστάθμητος παράγοντας… Ο αστάθμητος παράγοντας θα ήταν, εάν στο παρά πέντε – κυριολεκτικά στο παρά πέντε – της προσφυγής μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.), βρισκόταν μια άλλη λύση, η οποία θα μας απέτρεπε τελικά να ζητήσουμε την ξένη βοήθεια. Και, προσθέτως, περισσότερο εντυπωσιακό θα ήταν αν η εν λόγω σωτήρια και απροσδόκητη λύση, προερχόταν από έναν άσημο – άγνωστο – άνθρωπο, και αυτός, την ύστατη στιγμή, τη δημοσίευε σε κάποιο ιστολόγιο…
Επιστημονική φαντασία – θα πείτε… Ή μήπως όχι; Μήπως η λύση είναι τόσο απλή, που δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη σοφία, και το εντυπωσιακό είναι ότι δεν ανακαλύφθηκε από κανέναν μέχρι τώρα; Ας δούμε:
(Μια μικρή σημείωση, πρώτα: Το άρθρο αυτό είναι γραμμένο όχι για λογοτεχνικούς σκοπούς).
Είναι αποδεδειγμένο ότι στη χώρα μας γίνεται εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι φοροδιαφεύγοντες δεν επιτυγχάνουν με αυτή τους τη φοροδιαφυγή μια ανάλογη ευμάρεια και πολλοί φοροδιαφεύγουν για να μην πέσουν σε μεγάλη φτώχεια. Προς τούτο συνέτειναν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οι οποίες γνώριζαν το φαινόμενο της εκτεταμένης φοροδιαφυγής και έτσι «έγδερναν» τους φορολογούμενους για να «βγάζουν τα σπασμένα». Ένα το κρατούμενο…
Το κράτος, σήμερα, προσφεύγοντας στο Δ.Ν.Τ. (εάν φυσικά προσφύγει εν τέλει), θα μειώσει στην πράξη τις πραγματικές αποδοχές/απολαβές κάθε Έλληνα εργαζόμενου ή αμειβόμενου ή εισοδηματία κ.τ.τ., κατά ένα x ποσοστό. Μπορεί 10%, 15%, 20%, μπορεί και περισσότερο ή λιγότερο, ανάλογα… Το κράτος θα αναγκαστεί να πράξει τούτο, όχι αυτοτελώς, αλλά ως ικανοποίηση όρου σαφή και απαρέγκλιτου, ιδιοτελώς και αλτρουιστικά επιβληθέντα από τους δανειοπαρόχους μας. Δεύτερο κρατούμενο…
Συνδυάζοντας το πρώτο κρατούμενο με το δεύτερο, φθάνουμε στο συμπέρασμα ότι τα χρήματα της δανειοδότησης της χώρας μας, θα προέλθουν-εισπραχθούν τελικά από τους ίδιους τους πολίτες της χώρας μας. Κανένα χάσιμο, καμιά χρηματική ζημία δεν θα έχει το Δ.Ν.Τ. και απλά θα παίξει το ρόλο του «μπαμπούλα», για να πεισθούν οι Έλληνες φορολογούμενοι να πληρώσουν. Ήτοι, να καταβάλουν τον κεφαλικό τους φόρο, έκαστος…
Πάμε τώρα στο ζητούμενο:
Γιατί να μην γίνει αυτό απευθείας; Απευθείας, άμεσα και με έναν πρωτοπαρουσιαζόμενο παγκοσμίως τρόπο, ο οποίος θα εξισώσει την απευθείας είσπραξη από τους πολίτες με την οποιαδήποτε αρωγή του Δ.Ν.Τ. Πρόκειται για μέθοδο πολύ απλή, πολύ εύκολη και μπορεί να εφαρμοστεί αύριο κιόλας! Με σεβασμό στην περιουσία και τους κόπους των ελλήνων πολιτών παρέχοντας ταυτόχρονα ίσο με το Δ.Ν.Τ. χρονικό περιθώριο, ώστε να δρομολογηθεί ήρεμα και απρόσκοπτα στη συνέχεια η οικονομική μας ανάκαμψη. Προσέξτε, παρακαλώ:
Το κράτος περικόπτει κατά ένα x ποσοστό όλους τους μισθούς, τις συντάξεις και γενικά τις κρατικές πληρωμές και δαπάνες. Έτσι, για παράδειγμα, ένας δημόσιος υπάλληλος που αμείβεται με 1.000 ευρώ, ύστερα από την περικοπή ενός υποθετικού 20% επί του μισθού του, θα λάβει πλέον μισθό της τάξης των 800 ευρώ. Τα υπόλοιπα 200 ευρώ όμως, δεν τα χάνει! Πώς γίνεται αυτό; Μα, την ίδια στιγμή που πληρώνεται τα 800 ευρώ μετρητά, λαμβάνει και τα 200 ευρώ, υπό μορφή πλαστικού χρήματος (χωρίς άμεσο αντίκρισμα στις τράπεζες!). Επιπροσθέτως, μπορούμε να κάνουμε και αύξηση στον επί παραδείγματι υπάλληλο, με την έννοια ότι είναι δυνατόν να λάβει 300, αντί 200 ευρώ σε πλαστικό χρήμα.
Αυτά τα παραπανίσια 200 ή 300 ευρώ σε πλαστικό χρήμα, στην πραγματικότητα είναι χρήματα υπό μορφή έντοκου κρατικού ομολόγου, αλλά με πολλές ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες και χρήσεις:
Ο υποτιθέμενος δημόσιος υπάλληλος, μπορεί να πάει σε ένα σούπερ-μάρκετ και να πληρώσει με αυτό το πλαστικό χρήμα, κάποιο μέρος – ή και το σύνολο – των αγορών του. Ο υπεύθυνος του συγκεκριμένου σούπερ-μάρκετ, δεν μπορεί να αρνηθεί αυτή τη δοσοληψία, αλλά από την άλλη, έχει δικαίωμα (εφόσον συμμετέχει – ή υποχρεώνεται να συμμετέχει – σε τέτοιες δοσοληψίες) να αμείβει και τους δικούς του υπαλλήλους με πλαστικό χρήμα κατά το νόμιμο φυσικά ποσοστό επί του μισθού τους, το οποίο θα είναι ίσο για όλους τους ίσα αμειβόμενους φορολογούμενους. Έτσι, βαθμηδόν, περνά το πλαστικό χρήμα και στις πληρωμές του ιδιωτικού τομέα.
Το εν λόγω πλαστικό χρήμα είναι μεν αποτιμούμενο σε ευρώ, χωρίς όμως πραγματικό-άμεσο αντίκρισμα, άρα μη ρευστοποιήσιμο την παρούσα στιγμή. Παρόλα αυτά, θα ορίζεται ρητά και εγγράφως σαφής χρόνος ρευστοποίησης (με τόκο μάλιστα), όπως άλλωστε θα όριζε και το Δ.Ν.Τ. εάν προτιμούνταν ή εάν προτιμηθεί. Φανταστείτε, πόσο καλύτερα θα είναι, το ρόλο και την αυστηρότητα του Δ.Ν.Τ. να την μετακυλίσουμε στους δικούς μας πολίτες, οι οποίοι εξ αυτού θα επωφεληθούν και των τόκων. Τόκων, πιθανότατα χαμηλότερων των τόκων του Δ.Ν.Τ.
Η παραπάνω μέθοδος, που περιγράψαμε εν συντομία, είναι δεκτική πολλών τροποποιήσεων και βελτιώσεων ανάλογα με τις επιμέρους περιστάσεις. Επίσης, απαιτεί για τη συνέχεια, νέες έξυπνες ρυθμίσεις, προκειμένου η Ελλάδα να μετατραπεί σε πιο παραγωγική χώρα. Αλλά, πλέον, οι πολίτες θα έχουν κάθε λόγο να πάνε τα πράγματα καλά, διότι θα λάβουν τα καθυστερούμενα χρήματά τους με τόκο! Και η ψυχολογία τους θα είναι άριστη. Τέλος, τα έντοκα αυτά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που θα έχουν στα χέρια τους, θα μπορούν να ρευστοποιούνται σε είδος παντού ή σχεδόν παντού. Προς τι, λοιπόν, να είναι ευρώ και να τα μετρούν ένα-ένα; Ας μετρά το Δ.Ν.Τ. τα ευρώ του, αφού υιοθετώντας τη δική μας λύση, θα τού μείνουν – και μάλιστα εν αφθονία – στα χέρια.
Θα επανέλθουμε, με περισσότερες έξυπνες λύσεις για τη συνέχεια τούτης εδώ…
(Αύριο, θα επιδιώξουμε μια τηλεφωνική παρέμβαση στον ραδιοφωνικό σταθμό Real FM 97,8, στην πρωινή ζώνη και συγκεκριμένα στην εκπομπή του Γιάννη Παπαγιάννη και της Βίβιαν Μπουζάλη, ώρα 07:00 έως 09:00, και μεθαύριο, Δευτέρα, θα επισκεφθούμε αυτοπροσώπως το Υπουργείο Οικονομικών για να υποβάλουμε αυτή μας την πρόταση. Επίσης, το παρόν άρθρο θα σταλεί και στην προσωπική ιστοσελίδα του πρωθυπουργού της χώρας μας).
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...
