Κάνω την καρδιά μου πέτρα,
με τα νέα τούτα μέτρα,
προσπαθώ να επιβιώσω,
κι έχω ρεύμα να πληρώσω!
Έχω ρεύμα κι έχω νοίκια
κι όλα του φτωχού τα δίκια,
δεν μπορώ να καταλάβω,
από ποιον εγώ θα λάβω!
Στέκω στου γκρεμού το χείλος,
δίπλα μου κανένας φίλος,
μόνο ο φοροτεχνικός μου,
ο καλύτερος του κόσμου!
Στον γκρεμό δε θα πηδήσω,
νεκροθάφτες να πλουτίσω,
μα και πάλι να πεινάσω;
Αχ, μ’ αφήσανε στον άσο!
Σφίγγω το ζωνάρι κι άλλο,
μού πατήσανε τον κάλο,
το νερό μού το ’χουν κόψει,
«σε γνωρίζω από την κόψη»!...
comments powered by Disqus
