Τον κύριο Μπάμπη μας, στον Αλαφούζο,
τον τράταραν γλυκό, τού φέραν ούζο,
να κι ο Αλαφούζος με τη ροζ πιτζάμα,
«Καλώς το, το παιδί»! Ματς-μουτς! Ω, κλάμα!
«Καλώς τον Μπάμπη μου» και «τι μού κάνεις;»,
τόνε καλόπιασεν ο κύριος Γιάννης,
«τις αναλύσεις σου, περί της Τάξης,
Μπάμπη μου, αγόρι μου, να τις αλλάξεις»!...
«Περί της Άρχουσας Τάξης, εννοείτε;»,
ρώτησε ο Μπάμπης, δίχως να κινείται…
Τότες, με πάταγο φριχτό! Να τρέμεις!
Άνοιξε η πόρτα και, μπουκάρει ο …Θέμης!...
«Μπάμπη μην ξεγλιστράς! Κόψε τα σάπια»,
ο Θέμης γρύλλισε… Κι ο Μπάμπης …πάπια!
Προτού προλάβει, καν, να πει «κρεμμύδι»,
βλέπει από πίσω του, τον …Αριστείδη!...
Συνοφρυώθηκε, μα κι εξεπλάγη,
ο κύριος Μπάμπης μας, σαν να ’ταν σκάγι!
Όμως δεν έσκασε… Μόνο έναν πόρδο,
πίσω του αμόλησε… Θα ’φαγε σκόρδο!...
Δείτε το ποίημα και στο ιστολόγιο Fimotro κάνοντας κλικ εδώ.
Διαβάστε την είδηση που μάς ενέπνευσε το ποίημα κάνοντας κλικ εδώ.
comments powered by Disqus
