Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Με την άκρη του ματιού μου, διάβασα σε κάποιο ιστολόγιο «μεγάλης κυκλοφορίας» για κάποιου πολιτικού μήνυμα – της κας. Μιλένας Αποστολάκη, νομίζω… Και μού έκανε εντύπωση, γιατί παπάς δεν είναι, ούτε επίσημη σχέση με τη Θρησκεία έχει η συμπαθέστατη ομολογουμένως βουλευτίνα, εκτός φυσικά απ’ το ότι θα είναι κι αυτή, σαν την πλειονότητα των Ελλήνων Χριστιανή Ορθόδοξη.
Α, σκέφτηκα, τι θέλει να παραστήσει τώρα, όχι μόνο η κα. Αποστολάκη, μα και κάθε άλλος επίδοξος πνευματικός ταγός, που τούτες τις γιορτινές μέρες διάλεξε, για να μάς κάνει διάλεξη, μέσω διαδικτύου, τηλεόρασης, Μ.Μ.Ε. γενικά; Τι προσπαθεί, άραγε; Αφού τα καλά τους τα είδαμε και τα παρα-είδαμε μάλιστα! Να μάς μιλήσει γι’ αγάπη; Για Θρησκεία; Για Ιστορία; Μήπως και τα τρία δεν τα λαβώσανε;
Και να πει κανείς ότι δεν είχανε την ευκαιρία τους… Όμως, την αγάπη τους την μάθαμε απ’ την καλή. Αφήσανε και φτωχύναμε, πεινάσαμε, απογοητευτήκαμε… Συνάνθρωποί μας έμειναν άνεργοι, άστεγοι, αυτοκτονήσανε λόγω χρεών και χαμένης υπερηφάνειας. Ή μετανάστευσαν για να μην περιφέρονται, ανθρώπινα ράκη στις οδούς, τις λεωφόρους του τρόμου και της ανέχειας με κατεβασμένα κεφάλια.
Ξέρετε, όταν κάποιος βρίσκεται προστατευμένος μέσα στο ζεστό σπίτι του, στο σαλόνι του με τα πανάκριβα χαλιά, μ’ ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι – ή κάποιο δυνατό λικέρ που συμπαθώ – τότε δεν καταλαβαίνει τους …άλλους. Τους παρακατιανούς, τους πληβείους. Τους αποκαλεί «τεμπέληδες»· τους θεωρεί τεμπέληδες. «Να πάνε να δουλέψουνε», λέει φωναχτά… Όπως κάποτε έλεγα κι εγώ…
Τα φετινά Χριστούγεννα, είναι Χριστούγεννα όχι που γεννήθηκε η ελπίδα, μα που πέθανε η ελπίδα. Τώρα πια, ονειρεύεσαι ένα σπίτι όχι που μπορείς να αποκτήσεις, μα που δεν μπορείς να αποκτήσεις και είσαι απόλυτα πεπεισμένος για τούτο. Τώρα πια, η σόμπα με ξύλα κατάντησε της ζωής σου σκοπός, η απεξάρτηση απ’ τη Δ.Ε.Η. βήμα προς την …ελευθερία, οι λάμπες πετρελαίου βρήκαν το αληθινό τους νόημα.
Ενώ, χάθηκε το αληθινό νόημα των γιορτών… Χάθηκε όμως; Σήμερα, αν δεις να έρχεται προς το μέρος σου ο πραγματικός Άι Βασίλης, θα κλάψεις. Θα κλάψεις πικρά… Άρα, ποιο νόημα χάθηκε; Μάλλον βρέθηκε…
Ναι, βρέθηκε, μάλλον…
Το ιστολόγιό μας, σάς εύχεται ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ… Το «καλά», συνεπάγεται: Λεφτά, υγεία, αγάπη… Το «κακά» (που το ξορκίζουμε φυσικά, ξουτ-ξουτ, να μην έρθει) είναι εκείνο που ήδη ήρθε: Όχι λεφτά, όχι σωστή περίθαλψη (βλ. φακελάκια, εκβιασμοί των γιατρών, φάρμακα που δεν συνταγογραφούνται ούτε καλύπτονται από τα Ταμεία κ.λπ.), αδιαφορία και κοινωνική αναλγησία των κρατούντων…
comments powered by Disqus
