Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Οι άνεμοι του πολέμου πνέουν και πάλι… Η φανερή χαίνουσα πληγή, το Ιράν, εκτοξεύει απειλές και κατάρες παντού… Η Δύση ακουρμάζεται και δεν αργεί να χιμήξει… Φτώχια και δυστυχία εξαπλώνεται στην Ευρώπη… Ηγεμόνες χωρίς ψυχή… Υστερόβουλοι, μοχθηροί, άτολμοι και προδότες. Απ’ όλους έχει ο μπαξές… Οι άνεμοι του πολέμου πνέουν και πάλι…
Στην Ελλάδα, πόσο αργά αλήθεια, αφυπνίζονται οι πατριώτες… Η Ελλάδα σκλαβώνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ… Ύπουλα κατακτάται. Οι κατακτητές …ω, οι κατακτητές δεν γνωρίζουν πως λαβώνοντας το ’να τους ποδάρι (την Ελλάδα), ύστερα θα κουτσαίνουν… Και τα γεράκια γρήγορα οσμίζονται την πληγή… Αυτά, που υπομονετικά όλα τα ζυγίζουν…
Παρακάτω θα ηχήσουν τα πολυβόλα… Οι Τούρκοι στο Αιγαίο, οι Σλάβοι στο βορρά, ακόμα κι η Αραβική Άνοιξη θα γυρέψει το μερτικό της… «Δεν είσαστε καλά παιδιά, σεις οι Ευρωπαίοι», θα πούνε. «Συμμαχήσατε με το Διάβολο»… Ο Διάβολος έχει αεροπλανοφόρα. Δε θα ’ρθουν εδώ όμως… Ο Περσικός Κόλπος, προηγείται… Πετρέλαια, γαρ. Big business…
Οι άνεμοι του πολέμου πνέουν και πάλι… Τρίτος Παγκόσμιος; Ίσως… Ή μάλλον, σίγουρα ναι… Οι συγκυρίες συγκλίνουν… Σταθερά δημιουργούν τα γνώριμα πρότυπά τους επί χάρτου. Σχολή του Πολέμου… Historia magistra vitae… Κάποιοι από μας θα προλάβουμε να γεράσουμε… Κάποιοι άλλοι όχι… Και ξανά μανά… Οι άνεμοι του πολέμου πνέουν και πάλι…
comments powered by Disqus
