Η ωραία Παναρίτη στο μπαλκόνι της,
σήμερον, ημέρα Τρίτη, βγήκε μόνη της,
να ποτίσει τις βεγόνιες, τα κυκλάμινα
κι ως την πτώχευση μάς μένουν λίγα εξάμηνα…
«Πώς την πάτησα στο τέλος;», φιλοσόφησε
και μαζεύει έναν σαλίγκαρο που ψόφησε,
«πώς εψήφισα το “ναι” σ’ αυτό το δάνειο;»
και ταυτόχρονα τσακίζει ένα ζιζάνιο…
Στέκετ’ ένα χελιδόνι πά’ στο κάγκελο,
το κοιτάζει σαν να βλέπει κάποιον άγγελο,
«δε μού δίνουν οι γριούλες τ’ αποφάγια τους,
ας φτεροκοπώ στα πόδια τους και πλάγια τους»…
Η ωραία Παναρίτη δεν κατάλαβε,
τα μηνύματα που από καιρό θα τα ’λαβε,
το νεαρόν της ηλικίας της την πρόδωσε,
το μικρό χελιδονάκι κατευόδωσε…
comments powered by Disqus
