Μπιφτεκοστερημένος, ο δόλιος έγινα,
δεν έχω καν τα ναύλα, να πά’ στην Αίγινα,
στον Άγιο τον Νεκτάριο, ν’ ανάψω ένα κερί,
να φύγουν οι προδότες, να φτιάξουν οι καιροί!
Τηλεβομβαρδισμένος, εγώ κατάντησα,
να βλέπω την Κοσιώνη μεγάλη μάντισσα,
στην Έλλη να γυρίζω με φόβο το κουμπί,
τρέμονας μην ακούσω για φόρο που θα μπει!
Χαχόλος, δεν υπήρξα μέχρι τα σήμερα,
μα πάντα, πάντα τ’ άγρια διώχνουν τα ήμερα,
σκέφτομαι να ψηφίσω τον Τέρενς τον Κουίκ,
να πάψω πια να ψήνω το ρύζι μου στο μπρίκ’!
Παλαμοκρούστης, ίσως, πολύ θα ταίριαζε,
μα βρήκα μια Ρωσίδα, σαν καλοκαίριαζε,
μαζί της είμ’ ακόμα και κάνει τη δουλειά,
αχ, λάθος, γράψε λάθος! – Μπερδεύτηκα παιδιά!
Λουκανικολιγούρης, αυτό κι αν γίνηκα,
να τρώ’ λουκανικάκι κάτ’ απ’ τον φοίνικα
και μοσκομυρωδάτο, μακρύ και χοντρουλό,
να βλέπει ο Βενιζέλος, να χάνει το μυαλό!
(ρεφρέν)
Μνημονιόπληκτος, Μπριζολολάγνος, Μανώλης ο καρβουνοκίνητος,
εξώλης και προώλης, ταχύς κι ευκίνητος!...
Ποιητής: Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Εμπνευστής: Πρετεντερόπληκτος
Δείτε τα σχόλια (κάτω απ' την ανάρτηση του Enikos.Gr) του φίλου Πρετεντερόπληκτου, που μας ενέπνευσαν!
comments powered by Disqus
