Χτες που ’τανε Παρασκευή, στις είκοσι τ’ Απρίλη,
μια φούχτα χειροκροτητές πήγαν στο Περιστέρι!
Ν’ ακούσουνε τον Άδωνι, το σούρουπο, το δείλι,
που ’χε να πει λόγια σοφά, καθώς εκείνος ξέρει!
Όλοι τους μια δωδεκαριά, φωνάζανε, κραυγάζαν,
να μοιάζουνε πολύς λαός, να τους περνάς για πλήθος!
Κι από ταράτσα διπλανή, γειτόνισσες ’τοιμάζαν,
αβγά, κεσέδες γιαουρτιού κι άδειες μπουκάλες Mythos!
Ο χώρος, ήταν γι’ άτομα περίπου πεντακόσια
κι ακούγονταν αντίλαλος βαθύς-βαθύς σαν χάβρα!
Μέχρι κι οι Αρχαίοι μαζεύανε στα διάφορα συμπόσια,
συνδαιτυμόνες πιο πολλούς! Μαύρα μαντάτα, μαύρα!
Κάποιος τον πληροφόρησε τον Άδωνι για τούτα
και τ’ αποφάσισε με μιας, εκεί να μην υπάγει!
Συσκεύασε τον λόγο του σε μια μεγάλη κούτα
προσμένοντας την εποχή που θα τηχθούν οι πάγοι!
Δείτε την είδηση που μάς ενέπνευσε το ποίημα
comments powered by Disqus
