Πέρασε, πια, της Παναγιάς το μέγα πανηγύρι,
καθένας πάει στην τρύπα του κι οι μέλισσες στη γύρη!
Γυρίζει κι η πεντάμορφη, στη φυλακή, Σταμάτη,
τέλειωσαν οι εξετάσεις της και δεν τής βρήκαν κάτι!
Όσοι προσευχηθήκανε και κάναν τεμενάδες,
τους αλλουνούς αφ’ υψηλού κοιτούν, με βλέμμα αυθάδες!
Έχουν μαζί τους τον παπά και δε φοβούνται χάρο,
γυρνώ κι εγώ στο σπίτι μου – δε βρίσκω να παρκάρω!
Την πόρτα ανοίγω… Τι να δω; Ληστές μ’ έχουνε κλέψει,
πήρανε το κομπιούτερ μου κι απ’ το ψυγείο την Pepsi!
Από το κομοδίνο μου, τα λιγοστά τα ευρώ μου,
που με νηστεία τα φύλαγα για το ενοίκιό μου!
Τρέχω στο Τμήμα γρήγορα… «Πιάστε τους, τους κανάγιες»!
«Αδύνατον!... Είν’ ποντικοί, που δρούνε μέρες άγιες»!
«Ε; Κι επειδή είναι ποντικοί; Τους δίνετε ασυλία»;
«Όχι καλέ!... Δεν πιάνονται! Δεν είναι στα βιβλία»!
Κούνησα το κεφάλι μου κι έφυγα αηδιασμένος,
ήταν να μη με κλέψουνε… Την πάτησα ο καημένος!
Δυστυχισμένος κι άπραγος εξάπλωσα στο στρώμα,
δυο κατσαρίδες βγήκανε και μ’ έγλειψαν στο στόμα!
comments powered by Disqus
