Γράφει ο Τάκης Ξαπλαρής
Σήμερα με τραβούσε από το πόδι η Σούλα! Δεν ξύπναγα με τίποτα… «Σήκω, αχαΐρευτε! Πρέπει να γράψεις για το “Πολιτική Σάτιρα!”. Τζάμπα σε πληρώνουν οι άνθρωποι; Σήκω πάνω και γράφε»…
Και λέγοντας αυτό, η αγαθή συμβία μου, πήρε το σημειωματάριό μου και το μολύβι και μού τα πέταξε κατάμουτρα. (Το μολύβι καρφώθηκε στο δεξί μου ρουθούνι, ενώ η πάνω γωνιά του σημειωματάριου, εκείνη με το σπιράλ, κόντεψε να μού βγάλει το αριστερό μάτι).
«Ωχ, το μάτι μου»!...
«Να!... Βλέπεις; Καλά-καλά δεν ξεκίνησες και βρήκες την είδηση που βγάζει μάτι»!
«Όχι, μωρέ γυναίκα… Το κανονικό μάτι μου, εννοώ»…
«Μπα, πανάθεμά σε, τεμπέλη! Πότε θα γίνεις άνθρωπος εσύ; Λάλιασε η γλώσσα μου να σε διορθώνω»…
Είπε, είπε, μ’ έψαλε κανονικά – όπως έψαλε ο Πάπας τον Αντώνη – κι ύστερα έβαλε στα γόνατά της το τηλέφωνο και πήρε την καλή της φίλη, την Αλίκη του Πασχάλη…
«Εδώ τηλεφωνητής, μπιπ-μπιπ, της Αλίκης συζύγου Πασχάλη… Αφήστε το μήνυμά σας, μετά το υποκοριστικό μπιπ… Μπιπάκι-μπιπάκι-μπιιιπ»!...
«Ναι, Αλίκη μου, εγώ είμαι – η Σούλα! Κοιμάσαι, Αλικάκη μου; Τι κάνει αυτός ο μπερμπάντης ο άντρας σου; Τον έστρωσες επιτέλους; Ή ακόμα παιδεύεσαι, μωρή καψερή, σαν και μένα;»…
«Μπιπ-μπιπ-μπιπ. Τέλος χρόνου!... Το μήνυμά σας αποθηκεύτηκε. Τουτ…».
Άνοιξα το σημειωματάριο και βάλθηκα να γράφω: «Σήμερον εις το Κοινοβούλιον, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι τόσον βαρεία ώστε οι Βουλευταί ουδαμώς επιτρέπεται να παίζουν εισέτι κρυφτό με τους πολίτας, οίτινες εν τω Συντάγματι συγκεντρωθησόμενοι και μπλα-μπλα-μπλα»… Ααα!... Δεν έχω έμπνευση…
«Γυναίκααα!... Δεν έχω έμπνευση!... Έλα στην αγκαλίτσα μου λίγο, να με ηρεμήσεις, να με αγριέψεις, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ, Κυριακή πρωί είναι, μη μ’ αφήνεις έτσι!»…
«Σκάσε και γράφε! Εγώ πρέπει να μαγειρέψω τα φασόλια τώρα, γιατί τα έχω από το βράδυ στο νερό και δεν κάνει να μουλιάσουνε άλλο».
«Φασόλια; Δε θέλω φασόλια»…
«Αν δεν θέλεις φασόλια, δούλεψε να βγάλεις λεφτά και θα σού φτιάξω φιλετάκι»!
«Μα… είναι κακοπληρωτές, εκεί στο “Πολιτική Σάτιρα!”».
«Κάν’ τους αγωγή, να τα πάρεις μαζεμένα! Τι την έχουμε την Αλίκη του Πασχάλη; Κοτζάμ δικηγόραινα είναι! Θα κερδίσουμε τη δίκη»!
«Σώθηκα τώρα»…
«Αμ, τι; Έχω τις λύσεις για όλα, τζουτζούκο μου! Στηρίξου πάνω μου»…
Συγκέντρωσηηη… Αυτοσυγκέντρωσηηη… Για να δούμε· δεν μπορεί να μην υπάρχει κάτι θετικό στη ζωή μου… Λοιπόν:
- Βενζίνη γιοκ…
- Λεφτά πολύ λίγα (δεν φτάνουν καν για τη βενζίνη γιοκ)…
- Σπίτι εξοχικό ερείπιο…
- Και πώς να πας, χωρίς βενζίνη γιοκ;
- Εξωσυζυγική σχέση, μία… Στο διπλανό, με το εξοχικό μου, σπίτι…
- Μα, πώς να πας, χωρίς βενζίνη γιοκ;
Ντρίιιν!!! (Το τηλέφωνο)… «Σουλίτσα μου, άσε, θα το πάρω εγώ»!...
«Εσύ κάτσε εκεί που βρίσκεσαι και ξεκίνα το γράψιμο· μ’ έπρηξες!... ΕΓΩ θα το πάρω… Ναιεεε»;
Κλικ…
«Το έκλεισε! Ποιος παλιοπ@… ποια παλιοπ@…»;
«Η Αλίκη θα ήταν», έκανα αθώα… «Η Αλίκη του Πασχάλη… Μην ανησυχείς, θα ξαναπάρει. Φεύγει αυτή; Δε φεύγει…». Ενώ η άλλη………
 |  |
