Γράφει ο Τάκης Ξαπλαρής
Πω, πω, αφήστε, πού να σάς τα λέω!!! Τρόμαξα πολύ, σήμερα!... Κατουρήθηκα απ’ την τρομάρα μου!... Η γυναίκα μου με ξύπνησε – η Σούλα καλέ! Την ξεχάσατε; Μια βδομάδα έχουμε να τα πούμε, ξεχάσατε τη γυναίκα μου; Στην προηγούμενη γειτονιά μου, όλοι την αγαπούσαν και την σκεφτόντουσαν!
Γι’ αυτό άλλωστε και μετακόμισα… (Αχ, πονεμένη ιστορία – με πιπεριές κέρατο).
Λοιπόν, πού ήμουνα; Α! Ναι, ο δράκουλας, με σάρκα και οστά, παρουσιάστηκε μπροστά μου μόλις άνοιξα τα μάτια μου από τον ύπνο!...
«Τι τρέχει, Σούλα μου; Τι έπαθες, αράπη μου; Βαμπίρ σε τσίμπησε»;
«Τάκηηη μου, Τακούληηη μου!...», κλαψούρισε εκείνη…
«Καλά. Λέγε γρήγορα τι συμβαίνει, να το σώσουμε, αν προλαβαίνουμε»!
«Ναι, ναι! Να το σώσουμε, τζουτζούκο μου, παιδαρά μου εσύ»!...
Ωχ, σκέφτηκα… Μάλλον θα θέλει τρελίτσες! Κι εγώ δεν έχω χρόνο αυτή τη στιγμή… Πρέπει να γράψω για το «Πολιτική Σάτιρα!». Οι καιροί είναι χαλεποί (απ’ το «χαλέπι») κι άμα με απολύσουνε, άντε μετά να ξανακάνεις κονέ με άλλονε…
«Ανδρουλάκι μου, ανδρουλάκι μου, ανδρουλάκι μου», συνέχισε να μοιρολογεί η Σούλα… «Δεν είμαι ο Ανδρουλάκης! Μη με ξαναπείς Ανδρουλάκη! Θα πάω στη βιβλιοθήκη να σκίσω όλα τα βιβλία του, αν με ξαναπείς Ανδρουλάκη», θύμωσα εγώ… Δεν είμαστε, άλλωστε, για νέες μετακομίσεις, με την κρίση που σοβεί…
«Πάνε τα λεφτάκια μας!!! Πάνε τα ευρουλάκια μας!!! Πάνε τα μπιμπικίνια μας!!! Ωιμέ, ωιμέ, τι έπαθα η καψερήηη»…
«Πώς; Τι πάθανε τα λεφτά; Λέγε γρήγορα»…
«Τα βερνίκωσααα»!!!
«Μην κλαις, παιδάκι μου. Τι θα πει “τα βερνίκωσες”; Σού έπεσε βερνίκι πάνω τους»;
«Το βρήκες, σαΐνι μου! Βερνίκι, πολύ βερνίκι. Ήθελα να σού γυαλίσω τα παπούτσια σου και μού χύθηκε το βερνίκι πάνω στα ωραία μας λεφτά! Τώρα είναι ΜΑΥΡΑ. Μαύρα, ολόμαυρα σαν κατράμι»…
Πετάχτηκα απότομα απ’ το ζεστό κρεβάτι, ανεβοκατεβάζοντας καντήλια και καντηλάκια! «Για να δω», ούρλιαξα… Μού τα έδειξε… Μέσα στον νεροχύτη της κουζίνας είχε τοποθετήσει όλη μας την χρηματική περιουσία. Και, τι τραγικό! Κέρματα και χαρτονομίσματα ήταν μαύρα!
«Λέω να τα ξεπλύνω με νεράκι της βρύσης», είπε η Σούλα. «Γι’ αυτό τα έβαλα στον νεροχύτη».
«Α, όχι, όχι», τσίριξα. «Τα μαύρα λεφτά δεν ξεπλένονται έτσι»!...
«Μπα; Και πώς ξεπλένονται, δηλαδή»;
«Δεν ξέρω! Πρέπει να ρωτήσουμε!... Υπάρχουν άτομα που ειδικεύονται στο ξέπλυμα του μαύρου χρήματος. Αυτοί θα μάς πούνε πώς να το κάνουμε! Περίμενε να μπω στο internet να βρω κάποιον κατάλληλο γι’ αυτή τη δουλειά».
Η Σούλα σταύρωσε τα χέρια υπομονετικά ανεβάζοντας προς τα πάνω τα μεγάλα πεσμένα της στήθη κι εγώ έτρεξα στο άλλο δωμάτιο που έχω τον υπολογιστή και πάτησα το κουμπί του «on». Σε δέκα λεπτά είχα συνδεθεί (έχω μια αργή ADSL) και βρήκα πού έπρεπε να αποταθώ:
ΞΕΠΛΥΜΑ ΜΑΥΡΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, Ο ΒΑΓΓΕΛΟ-ΓΙΩΡΓΟ-ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ.
«Τηλέφωνο επικοινωνίας: Δύο-δέκα-τάδε… Μέθοδοι που χρησιμοποιούμε: α) Αγοραπωλησίες ακινήτων, β) Μίζες, γ) Λίμνες Βιστωνίδες και δ) Στυμφαλίδες όρνιθες»…
 |  |
