Πήγαν και πιάσανε τον Σμπώκο,
κανείς δεν τον λυπήθηκε.
Τον μπαγλαρώσανε με τόκο,
«έλα μαζί μας, πίθηκε»!...
Τους ακολούθησε πειθήνια,
σε δίκια δίκη ελπίζοντας.
Και τον τσουλήσαν με πατίνια
κει που τελειώνει ο ορίζοντας!...
«Στο Τμήμα πρέπει να με πάτε,
θέτε να με φουντάρετε»;
«Βούλωσ’ το, μούτρο! Σκάσε, πάτε!
Τέως αγνέ κι ενάρετε»!...
Στην άκρη του γκρεμού τον φέραν,
με σπάγκο τον κρεμάσανε.
«Ρούφα, ν’ αλλάξεις τον αέραν,
ανάσανε, ξανάσανε»!...
Φύγαν κι αφήσανε τον Σμπώκο,
μόνο του, με τα σάνδαλα.
Κι απ’ την τρομάρα κάνει μόκο
και δε μιλάει για σκάνδαλα!...
Δείτε την είδηση που μάς ενέπνευσε το ποίημα...
 |  |
