 |
| Κοιτάξτε να δείτε, την Μπατζελή βρήκαμε! Δεν κολλάει πολύ με το ποίημα, αλλά τι να κάνουμε; |
Λατρευτή μου Κατερίνα, να ’ν’ τα χρόνια σου πολλά,
να σε χαίρεται ο μπαμπάς σου κι μαμά σου μεν, αλλά
πες τους να μη σε φυλάνε και δε βγαίνεις να σε δω,
να περάσουν καμιά μέρα να τα πούμε κι από ’δώ!...
Λατρευτή μου Κατερίνα, γιατί στέκεις ντροπαλή,
θα ’πρεπε να ’χεις ξετρίψει, μιας και σ’ είχανε πολλοί,
γιατί κοκκινίζεις τόσο – τι θα γίνει πια με σε,
πάμε, μέλι με γιαούρτι, για να φάμε σε κεσέ;
Λατρευτή μου Κατερίνα, δέξου τούτον τον ανθό
κι όταν ο καιρός γλυκάνει, στο περβάζι σου θα ’ρθώ,
να σε κατεβάσω κάτω, με μια σκάλα, απ’ τον οντά,
να σε κλέψω, να κλεφτούμε και να ζούμε ’κεί κοντά!...
 |  |
