Γράφει ο Τάκης Ξαπλαρής
Τα αποτελέσματα της άτυπης γενικής συνέλευσης της πολυκατοικίας, η οποία εκτυλίχτηκε αποκλειστικά με το αντρικό στοιχείο, υπήρξαν εντελώς σημαντικά (sic). Το τελικό κείμενο της συμφωνίας (του Μπετόβεν) συνέταξε και ανακοίνωσε μεγαλοφώνως ο ίδιος ο διαχειριστής:
«Ντα-ντα, ντα-νταααα!... Οι γυναίκες των ενοίκων ημών – όλες οι γυναίκες των ενοίκων ημών – έχουν σπεύσει στο Golden Hall, ίνα συναντήσουν τον Πέτρον Τατσόπουλον, αλληλούια. Παράλληλα, ο Πέτρος Τατσόπουλος σπεύδει στο Golden Hall, ίνα συναντήσει όλες τις γυναίκες των ενοίκων ημών! Συνεπώς, πρέπει όλοι εμείς, οι ένοικοι των διαμερισμάτων ημών, να σπεύσουμε στο Golden Hall, ίνα συναντήσουμε, αφενός όλες τις γυναίκες ημών, αφετέρου τον Πέτρον Τατσόπουλον, αμήν».
Αφήσαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας τον θυρωρό να μας κουνάει μαντήλι και ξεκινήσαμε πεζή (επίρρημα) για το Golden Hall, το «καλύτερο εμπορικό κέντρο της Ευρώπης». Υπέθεσα ότι, για να διαφημίζονται ως «οι καλύτεροι της Ευρώπης» σημαίνει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν κολοσσό, ένα γιγαντιαίο συγκρότημα από μπετόν αρμέ και ανθρώπους! Ανθρώπους και μπετόν αρμέ!
Το τέλειο συνονθύλευμα, ασφαλώς!...
«Έχετε κάνει ιεροψάλτης;», ρώτησα καθοδόν τον διαχειριστή, ο οποίος περπατούσε πλάι μου.
«Όχι. Αλλά Ιεροψάλτης είναι το όνομά μου. Μάλλον θα το είδατε στο γραμματοκιβώτιο και μπερδευτήκατε»…
«Μάλλον», συμφώνησα πρόθυμα. Δεν είναι να πας κόντρα σε τέτοιους τύπους. Ευτυχώς, με την αναμπουμπούλα, λησμόνησε τα χρέη μου…
«Γνωρίζετε», με ρώτησε πρόσχαρα, «τον θρύλο για την “stolen generation”, την “κλεμμένη γενιά” ελληνιστί»;
«Είναι κάτι που συνέβη στην Αυστραλία;», έκανα πως ενδιαφέρομαι εγώ.
«Ναι, ναι!... Οι aboriginals… Τούς άρπαξαν οι καθολικοί τα παιδιά τους».
«Πω, πω!... Τι μού λέτε, κύριε Ιεροψάλτη μου»!!!
«Έτσι και ο Τατσόπουλος άρπαξε τις γυναίκες μας!», είπε…
«Δεν αλλάζουμε κουβέντα, καλύτερα;», τον παρακάλεσα. Είχα φρικάρει για τους καημένους τους aboriginals – βρε, τι τούς κάνανε!...
«Εντάξει… Ας μιλήσουμε για τα κοινόχρηστα»…
«Όχιιι»!...
Από του λύκου το στόμα σώθηκα αναπάντεχα, διότι ιδού!... Μπροστά μας απλώθηκε μεγαλόπρεπο το, απίστευτου μεγέθους και εκλαμπρότητας, κτιριακό συγκρότημα του Golden Hall. Κρεμαστοί κήποι, σιντριβάνια, παγόνια, μιναρέδες, κουδούνες, τροκάνια, όλα όσα συνθέτουν τέλος πάντων ένα μοναδικό υπερθέαμα!!! Στο κέντρο του, στη μέση του σύμπαντος θαρρείς, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ!!! Το μοναδικό (=ultimate) δέντρο του το Χριστουγεννιάτικο, φωταγωγημένο όσο δεν παίρνει!...
Φωτιές έβγαζε, στην κυριολεξία!...
Ωραία και καλά όλα αυτά, συλλογίστηκα, αλλά …πού είναι η Σούλα; Συνακολούθως δε, πού είναι οι κυρίες: Ψηλωματά, Ρετιρέ, Τεταρταίου, Τρίτωνος, Πρωτονοταρίου, Ισογείτη, Θυρορείτη και Τυφλοπόντικα; Ανησυχούσαμε. Τα νεύρα μας τσατάλια. Ο κόσμος πολύς· πώς να διακρίνεις;
Κι αν είχε προλάβει ο Τατσόπουλος να τις διακορεύσει; Ζήτω που καήκαμε!...
Ξαφνικά, σαν από θαύμα – συμβαίνουν καμιά φορά και θαύματα σε τούτη την παλιοζωή – τις είδαμε!!! ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ. Ζεμένες στο μαγκανοπήγαδο!!! ΣΤΟ ΜΑΓΚΑΝΟΠΗΓΑΔΟ ΤΟΥ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ…
Πιο συγκεκριμένα και για να εξηγούμαστε, ο άτυχος Πέτρος Τατσόπουλος η αφεντιά του, βρισκόταν ακριβώς στο κέντρο του μαγκανοπήγαδου και, γύρω-γύρω, γυρίζανε οι …δικές μας!... Με τα σκοινιά τους τον δένανε και τον μουμιοποιούσαν, ώσπου σιγά-σιγά έγινε όλος ένα κουβάρι σπάγκος!!!
(Προεξείχε κάτι στο τέλος, αλλά δεν περίσσευε άλλος σπάγκος).
Μόλις οι γυναίκες ολοκλήρωσαν το έργο τους, ήρθαν κατευθείαν στις αγκαλιές μας, πνίγοντάς μας στα φιλιά και τα σάλια και υποσχόμενες – η καθεμιά στον αντρούλη της – ότι ποτέ-ποτέ πια, κανένας Τατσόπουλος δεν θα τις πάρει από κοντά μας!...
Τι κρίμα, αλήθεια…
ΤΕΛΟΣ
 |  |
