Μετά τους Στέφανο Α. Αγάθο και Χρήστο Χ. Θεοφιλάτο, ένας ακόμα μεγάλος μας ποιητής, ο Άνουγια, επέλεξε την «Πολιτική Σάτιρα!» για να μεταφέρει μέσα σ' ένα αριστουργηματικό έργο του, τα δυνατά συναισθήματα που κατοπτρίζουν, με τον τρόπο της υψηλής Τέχνης, το σήμερα, το αύριο, το πάντα της Κρίσης...
ΤΟ 666ο ΠΟΙΗΜΑ
τάλαντα εισέπραττε ο έτσι χρυσού εξακόσια εξηντα έξι
τα έπαιρνε απ’ τα έθνη ώς φόρο γιατί έλεγε θεό τον εωσφόρο
είδωλα απαγορευμένα είχε και σημαία καμωμένα
όλη τη μέρα κοιμούνταν τη νύχτα δραστηριοποιούνταν
πάνω στη μαύρη μαγεία-του εβάσιζε την εξουσία-του
είχε συζύγους τριακόσιες και παλλακές εφτακόσιες
(όσοι ήταν με τον λεωνίδα κι απ’ των θεσπιών την πατρίδα)
είχαν χρυσά τα σκεύη τα υπόλοιπα τα είχαν στη χλεύη
κρεάγρες κανάτες γαβάθες χρυσές και θήκες για σπάθες
άραγε ο νέος αρχηγόςτους ειν’ ο ίδιος τότε τρανός-τους
πού να ’ναι τώρα η ψυχή-του και πού ειναι οι τότε οπαδοί-του
κι άν το σώμα πεθάνει η ψυχή χαρακτήρα δεν χάνει
σώματα νέα ντυθήκαν στη γή ξανασυναντηθήκαν
συναντηθήκανε πάλι πλεκτάνη φτιάχνουν μεγάλη
κέντρο έχουν την ευρώπη όπου βρίσκονται ευήθεις ανθρώποι
επι θηρίου καθημένη μια βλάσφημη εκδιδομένη
πάνω σε ταύρο γυναίκα θηρίο με κέρατα δέκα
ποιός έχουν αποφασίσει τη γή όλη να κυβερνήσει
ήδη τον έχουν εκλέξει και δέν μας είπανε λέξη
πρίν ο κόρακας κράξει οι ρομά θα επιβάλουν την τάξη
τί τους καθυστερείτε και πιό πολύ τους εξασκείτε
άστε να χτίσουν το ναό-τους στον απομίμηση θεό-τους
τον βασιλέα-τους να χρίσουν ειρήνη να μας χαρίσουν
των κυβερνώντων ηγέτης ο μεγαλύτερος ψεύτης
ιμιτασιόν η φωνή-τους κι η κάθε μία δύναμή-τους
όταν η αλήθεια φέξει θα δούν αυτον που είχαν εμπαίξει
θέση του δώσανε κάτω στης πυραμίδας τον πάτο
τρώει την αγάπη η απάτη ψηλά του φθόνου το μάτι
για να γκρεμοτσακιστούνε στην κορυφή θα ανεβούνε
Άνουγια
Μακάρι να μπορούσαμε, κάθε μέρα να φιλοξενούμε κι ένα μεγάλο δημιούργημα. Μακάρι κι άλλοι Ποιητές και Ποιήτριες να έρθουν κοντά μας. Ο πνευματικός κόσμος της χώρας μας (αλλά και παγκόσμια) χρειάζεται οσονούπω σήμερα να συσπειρωθεί...
 |  |
