Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Διαβάζουμε: «Εβδομαδιαίος έλεγχος από την Τρόικα και αυτόματη λήψη νέων μέτρων κάθε φορά που θα σημειώνονται αποκλίσεις. Αυξήσεις στη Δ.Ε.Η., κατάργηση κάθε φορολογικής ελάφρυνσης (σε πολύτεκνους κ.λπ.), πλήρης κατάργηση ορίου κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα».
Και αναρωτιόμαστε: Άραγε, αξίζει να σώσουμε το ευρώ; Και, σε τελική ανάλυση, τι θα πάθουμε δηλαδή, αν μια φορά – έστω μία φορά – σηκώσουμε λίγο το κεφάλι; Θα μας το κόψουνε; Τους συμφέρει μήπως, να μπει ο Τούρκος εδώ και μετά να διαπραγματεύονται με τον Τούρκο;
Δεν καταλαβαίνουν τον πραγματικό κίνδυνο; Δεν τον συνειδητοποιούν;
Ήταν κακό, πολύ κακό, που δείξαμε τέτοια υποχωρητικότητα ευθύς εξαρχής. Καταδικάσαμε τον Κώστα Καραμανλή γιατί επί πρωθυπουργίας του δεν έκανε κάτι… Μα, τι να έκανε; Η χιονόμπαλα μέσα στα σπλάχνα της Ενωμένης Ευρώπης είχε ήδη γιγαντωθεί. Περίμενε και υπέμενε… Ευχόταν να μην «σκάσει» πρώτη η Ελλάδα…
Παράλληλα, σ’ εκείνον τον προεκλογικό λόγο του (το 2009) τόλμησε να εξαγγείλει κάποια μέτρα λιτότητας: Πάγωμα μισθών, συντάξεων κ.λπ. Και εμείς, το εκλογικό σώμα σύσσωμο του τόπου, τον καταψηφίσαμε. Τον γκρεμίσαμε κανονικά, για να φέρουμε τον πιο άχρηστο, τον πιο ανίκανο πολιτικό που γνώρισε ποτέ το Έθνος ολόκληρο. Τον Γιώργο Παπανδρέου…
Ο Γιώργος Παπανδρέου αγαπούσε την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν αρκεί για να προσφέρει κανείς καλές υπηρεσίες. Πήγε στο Αμέρικα, στις Η.Π.Α. ελληνιστί, συνάντησε τον Ομπάμα αυτοπροσώπως καθώς και την Χίλαρι… Οι οποίοι τον τύλιξαν στην πανέξυπνή τους παγίδα. Ποιος ξέρει τι τού έδωσαν να πιει και να μεθύσει. Έβαλε τότε τις πρώτες φαρδιές-πλατιές υπογραφές του για το άνοιγμα της …κερκόπορτας. Ήτοι, την είσοδο του Δ.Ν.Τ. στην Ευρώπη…
Ο καρυοθραύστης έπιασε στη μέγγενή του το καρύδι… Κοπανούσε απέξω παλιότερα, αλλά τώρα μπήκε κι από μέσα!
Υπάρχει ένα ανέκδοτο για τον καμηλιέρη και την καμήλα του. Η καμήλα κοιμόταν έξω απ’ το αντίσκηνο του καμηλιέρη. «Αφέντη», τού είπε η καμήλα. «Κρυώνω… Να βάλω λίγο το ποδαράκι μου μέσα»; «Βάλε το», συμφώνησε ο καμηλιέρης. «Να βάλω και το άλλο ποδαράκι μου; Να βάλω και την καμπούρα μου»; Σιγά-σιγά χώθηκε ολόκληρη η καμήλα. «Αφέντη», τού είπε τότε, «βγες έξω γιατί δεν χωράμε και οι δυο»…
Οι μετά τον Παπανδρέου κυβερνήσεις μας, ήταν στην ουσία μαριονέτες των ξένων. Ένας Θεός ξέρει πόσες δολοπλοκίες γίνονται, πόσοι εκβιασμοί, πόσες μυστικές υπηρεσίες – γερμανικές, γαλλικές, τουρκικές κ.ά. – κυκλοφορούν στα πεζοδρόμιά μας, κάτω απ’ τη μύτη μας. «Όμηρο ομήρου» αποκάλεσε προχτές στη Βουλή ο Πάνος Καμμένος τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Έχει άδικο;
Και, ιδού τι έχουμε πάθει σήμερα: Αν διανοηθούμε να πούμε «όχι», θα ξεσηκωθούν όλοι οι εταίροι μας. Θα επιτρέψουν ακόμα-ακόμα στην Τουρκία (μαζί με τα Σκόπια, μαζί με την Αλβανία και όποιον άλλον επίδοξο φονέα) να μάς κάνει πόλεμο. Θα χάσουμε νησιά!... Εδάφη!... Έτσι τα καταφέρανε οι δειλοί και ανεπίτρεπτα υποχωρητικοί πολιτικοί μας. Τώρα χρειάζεται ένας Κολοκοτρώνης για να σωθούμε…
Αλήθεια, τον διαθέτουμε;
 |  |
