Του Δημήτρη Μάρδα
Καθηγητή Τμήματος οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
«Η ΕΛΛΑΣ Α.Ε. ζητά, για τις ανάγκες ανασύστασης της χώρας, νέο ή νέα (30 έως …60 ετών). Ιδιαίτερη προτίμηση θα δοθεί στους κατόχους των ακόλουθων επιστημονικών τίτλων: Αστροφυσικής, Οικονομικών και Νομικών Επιστημών, Φιλοσοφικής και Ιατρικής.
Εξαιρούνται του δικαιώματος συμμετοχής στη συγκεκριμένη πρόσκληση ενδιαφέροντος, οι:
- Γόνοι πολιτικών τζακιών που ποντάρουν στην καταστροφή της χώρας προκειμένου να αναδειχτούν.
- Καθηγητές Πανεπιστημίου, πρώην ή νυν εκπρόσωποι του λαού στη Βουλή ή εγκάθετοι των πολιτικών γραφείων των βαρόνων της πολιτικής, ως εκπρόσωποι του κατεστημένου.
- Μεγαλοεπιχειρηματίες, κατά συνήθεια φοροφυγάδες, ως εκπρόσωποι της διεφθαρμένης τάξης του χρήματος.
- Αρχισυνδικαλιστές, χωρίς δεξιότητες – αφού έχουν ξεχάσει τι σημαίνει δουλειά – ως αναπόσπαστο μέρος του σαθρού πολιτικού συστήματος που βιώνουμε.
- Tην εμφάνιση δυναμικού δανδή του νυν πρωθυπουργού, Α. Σαμαρά, αφαιρουμένου οποιουδήποτε ίχνους θεατρικής υπερβολής.
- Την ευφράδεια του αρχηγού του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ε. Βενιζέλου, αφαιρουμένου οποιουδήποτε ίχνους ζοφώδους εγωπάθειας.
- Τη μειλίχια σοβαρότητα του αρχηγού της ΔΗΜ.ΑΡ., Φ. Κουβέλη, αφαιρουμένου οποιουδήποτε ίχνους φοβικού συνδρόμου.
- Τη νιότη και ορμή του αρχηγού του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Α. Τσίπρα, αφαιρουμένου του τίτλου του βαρύγδουπου στελέχους που ξεπήδησε από τον κομματικό σωλήνα.
- Η σοβαρότητα της κας Παπαρήγα, αφαιρουμένου του συνδρόμου των ουτοπικών θέσεων που τη διαπερνούν.
- Tη βαρβατίλα του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Η. Κασσιδιάρη, αφαιρουμένου οποιουδήποτε ίχνους τραμπουκισμού και βαρβαρότητας.
Μπορεί να γελά ή να εκνευρίζεται ο οποιοσδήποτε με την παραπάνω «αγγελία» εύρεσης ενός ηγέτη, ικανού να αναλάβει τα ηνία μιας νέας ελληνικής πολιτισμικής, κοινωνικής και οικονομικής επανάστασης.
Ωστόσο, η εδώ και τρία χρόνια εικόνα αντίστασης απέναντι στο φαύλο παρελθόν και στο αρρωστημένο παρόν μας, δείχνει απλά ότι: H μαρτυρική προσμονή για τον ηγέτη, ο οποίος θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία για εμάς – ακόμη και χωρίς εμάς – συντελεί στην μακροημέρευση της υπάρχουσας πολιτικής κουλτούρας.
Αντί λοιπόν να περιμένουμε, όπως οι φίλοι μας οι Εβραίοι τον Μεσσία – μιας που ο Χριστός δεν κάλυπτε τις σχετικές προδιαγραφές του μεσσία-ηγέτη – καλό θα ήταν να μπούμε στην διαδικασία της ρήξης με ό,τι σάπιο γύρω μας και ο ηγέτης αυθόρμητα θα αναδειχθεί.
Αρκεί εμείς να έχουμε πάρει τα μαθήματα από την ιστορική μας εμμονή να εξοστρακίζουμε εκείνους τους ηγέτες που φαίνεται ότι δε μας ταίριαζαν, βλ. Κολοκοτρώνη, Καποδίστρια κ.ά. και να αναδεικνύουμε αυτούς που οδηγούν τη χώρα στα τάρταρα.
Διαφορετικά, για πολλά χρόνια ακόμη θα παίζουμε το «που ’ν’ το, που ’ν’ το, το δαχτυλίδι» με την λίστα Langarde ή της Siemens, αναδεικνύοντας πολιτικούς, που σε άλλες εποχές θα αντιμετώπιζαν τη γκιλοτίνα ή το Γουδή.
 |  |
