Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Επιτέλους, μετά από καιρό, χτες το βράδυ διαμείφθηκαν μεγάλοι (=μεγαλειώδεις) διάλογοι στη Βουλή των Ελλήνων. Μεγάλοι διάλογοι – μικρών όμως πολιτικών ανδρών.
Ο Βενιζέλος υπερασπίστηκε τον εαυτό του. Και όχι μόνο τον υπερασπίστηκε υπερεπαρκώς, αλλά πέρασε και στην αντεπίθεση εξαπολύοντας (τεκμηριωμένους) μύδρους κατά του Αλέξη Τσίπρα. Κι έναν τόσο δα μυδράκο κατά του Πάνου Καμμένου, σε αποστροφή του λόγου του. Λοιπόν, μπροστά στο μέγεθος του (μικρού) Βενιζέλου, ο Καμμένος αποδείχτηκε …βελόνα στ’ άχυρα. Όσο για τον Τσίπρα…
Ο Τσίπρας, ύστερα από την εμπνευσμένη, εμπεριστατωμένη (και με το παραπάνω), πολύ αληθινή ομιλία/απολογία του Βενιζέλου, θα κατάλαβε ασφαλώς ότι δεν πρέπει να επιμείνει στην παραπομπή του. Πλην, τού έλειπε σαφώς το ανάστημα να βγει εκείνη την ώρα και να το πει. Αυτό είναι στην πραγματικότητα το λάθος του. Στερείται ευελιξίας… Αμ, έτσι, πώς θα διαπραγματευτεί με τους ξένους; Μπροστά στους ξένους (βλέπε Σόιμπλε), ο Βενιζέλος είναι η βελόνα στ’ άχυρα…
Στη δευτερολογία του, λοιπόν, ο πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., επέμεινε να καταδιώκει – απογυμνωμένος πια από στοιχεία τεκμηρίωσης ενοχής – τον πολιτικό του αντίπαλο (στου οποίου το μερίδιο της εκλογικής πίττας αποσκοπεί), με δημαγωγικό τρόπο! Αντί να σηκωθεί επάνω και να ανακοινώσει στο Σώμα ότι «όσον αφορά στον Βενιζέλο, το κόμμα του αποσύρει τις κατηγορίες», συνέχισε παιδαριωδώς να επιχειρηματολογεί χωρίς επιχειρήματα…
Ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Όλα τα είδε ο ταλαίπωρος αυτός λαός. Κι εμείς, σε προηγούμενη ανάρτησή μας – υπόθεση εργασίας – επεξεργαστήκαμε ένα σενάριο πιθανής μη ενοχικής εμπλοκής του Βενιζέλου με το όλο ζήτημα της αποκαλούμενης «λίστας Λαγκάρντ». Κατά τη γνώμη μας, εκείνοι που έπρεπε να παραπεμφθούν είναι:
α) Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου (παραπέμπεται) και,
β) Ο Γιώργος Παπανδρέου (την σκαπούλαρε προσωρινά).
Αυτοί οι δυο, να πάνε να κάνουν παρέα στον Διώτη, με τον οποίο (εικάζουμε) τα κάνανε πλακάκια για να ξεγελάσουν τον Βενιζέλο· να τον τρομάξουν κιόλας, ώστε να μη χρησιμοποιήσει καν τη λίστα που περιήλθε στα χέρια του.
Το δε σενάριο περί ενδεχόμενου εκβιασμού μέσω της λίστας αυτής πρωτοκλασάτων στελεχών από τον Βενιζέλο, καθόλου πιθανό δεν φαντάζει πλέον…
 |  |
