Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΣΟΥΛΑΣ - (Μέρος Α΄)
«Τζουτζούκο μου, είσαι έτοιμος»; Αμάν πια, αυτή η Σούλα! Δεν είναι να πάμε πουθενά, τότε την πιάνουν όλες οι βιασύνες!...
«Το σακάκι μου φοράω, αράπη μου, και φεύγουμε». (Έχω κρύψει τα τασάκια στο ντουλάπι)…
«Πού έκρυψες τα τασάκια»;
«Στο …ντουλάπι»… (Κάνει για ανακριτής. Όπως με ρώτησε, χ@στηκα απ’ την τρομάρα μου)!
ΚΡΑΤΣ!!! (Κατά τα ειωθότα).
«Έτοιμος!», έκανα τραγουδιστά…
«Τι “έτοιμος”, παιδάκι μου; Είναι γεμάτες “σαμάρια” οι βάτες σου»!
«Θα φταίει ο …Σαμαράς», απάντησα ισιώνοντάς τες από μέσα.
«Για τα “σαμάρια”»; Παραξενεύτηκε...
«Εμ, για τι ήθελες; Για τους φόρους»;
«Με σαμάρια βγήκες και στην τηλεόραση τις προάλλες». (Προσπαθεί να με πικάρει).
«Θα με πέρασαν για καμήλα»… (Σνομπ εγώ).
«Μπα, για βλάκα σε πέρασαν»…
Έχει τις γλύκες της, σήμερα, πανάθεμά τη. Και να σκεφτείς, πηγαίνουμε στον συμβολαιογράφο… Είναι ν’ ανοίξει η διαθήκη της θείας Καλλιρρόης! Πέθανε το 1990, αλλά άφησε παραγγελιά, η διαθήκη της να ανοίξει το 2013. Πίστευε πολύ στη γρουσουζιά η μακαρίτισσα και το 13 το θεωρούσε γρουσούζικο. Άραγε, τι παιχνίδι να μάς παίζει τώρα;
«Πού – είπες – βρίσκεται το συμβολαιογραφείο»; Ξύστηκα αμήχανα.
«Αγίας Παρασκευής 13».
«Α, έχει και Παρασκευή μέσα, ε»;
«Πώς»; (Δεν χαμπαριάζει από τέτοια)…
«Τίποτα, τίποτα… Κάτι δικά μου λέω»…
Ο ταξιτζής, μας πήγε μέσω …Γλυφάδας! «Μα, βρε άνθρωπε του Θεού», διαμαρτυρήθηκα, «αφού ξεκινάμε από Κουκάκι και πάμε Αγία Παρασκευή, τι δουλειά έχει η Γλυφάδα»;
«Διότι, κύριος, στη Γλυφάδα υπάρχει κάποια οδός Αγίας Παρασκευής, την οποία ως σωστός επαγγελματίας υποχρεούμαι να ερευνήσω για χάρη σας», εξήγησε αυτός. «Παρακαλώ, μην παρεμβαίνετε στο έργο μου. Αλλιώς, ορίστε! Οδηγήστε εσείς κι αφήστε με εμένα»…
«Όχι, όχι», έσκουξα τρομαγμένος. «Μην αφήνεις το τιμόνι! Κράτα γερά, αγόρι μου, και δεν πειράζει»…
«Αχ, βαχ», κούνησε το κεφάλι του εκείνος. «Έχει πίκρες το τιμόνι…»*. (Φόρος τιμής στον μεγάλο μας Αλέκο Σακελλάριο).
Η Σούλα – πάντα η Σούλα τραγουδάει στις εκδρομές – το πήρε πρέφα από το πίσω κάθισμα:
«Έχει πίκρες το τιμόνι
κι είναι δύσκολη δουλειά,
μίνι κούπερ και καμιόνι
δεν διαφέρουνε σταλιά! Τρα-λα-λα-λάαα!...».
«Σουλίτσα μου, δεν το έγραψε έτσι ο Σακελλάριος»… Τόλμησα να τη διορθώσω.
«Μπα; Και πώς το έγραψε, δηλαδή»;
«Ε, δε θυμάμαι ακριβώς»… (Τι με πέρασε; Για ποιητή;).
«Τότε, έτσι το έγραψε»… (Πάρ’ τα, Τάκη)!
ΤΕΛΟΣ Α΄ ΜΕΡΟΥΣ - Συνεχίζεται
 |  |
