Η ΓΥΜΝΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ
Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ: «Αυτό το καλοκαίρι,
ετούτη ’δώ τη μέρα,
αγάπη μου, ταξίδι θα πας…
Και στο δεξί σου χέρι,
θα λαμπυρίζ’ η βέρα,
σημάδι πως ακόμα μ’ αγαπάς!...».
Πω, πω!... Τι τους έπιασε εκεί στο ραδιόφωνο; Καταχείμωνο, βροχή, χαλάζι, κι εκείνοι μάς βάζουν καλοκαιρινά τραγούδια; Α, για ν’ ανοίξω τηλεόραση. Όλο κάτι καλύτερο θα ’χει…
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: «Σώσον ημάς υιέ του Ανδρέα,
οι άλλοι Λούα-Λούα»!...
Ωχ!... Έπεσα σε ψαλμωδίες. Δίπλα μου, στον αναπαυτικό μας καναπέ κάθεται η αγαπημένη μου γυναικούλα, η Σούλα… «Από την Άννα στην Καϊάφα, μας πηγαίνουνε, τζουτζούκο μου», γουργούρισε… «Βάλε Αντένα, μήπως έχει αυτόν τον νεαρό· να δεις πώς τον λένε… πώς τον λένε»… (Έσπαγε το κεφάλι της να θυμηθεί).
«Παπαδάκη!», πέταξα εγώ. Όσο για «την Άννα», ας μην κάνω λόγο καλύτερα… Πόσες φορές, πια, θα τη διορθώνω;
«Ναι, ναι, Παπαδάκη, τον λένε», συμφώνησε.
«Αγάπη μου, ο Παπαδάκης βγαίνει τις καθημερινές!... Σήμερα είναι Κυριακή»…
«Και του σκύλου το σουτιέν»… (Παραφράζει η αθεόφοβη γνωστές ρήσεις).
«Ποιο σουτιέν, παιδάκι μου; Το ΒΡΑΚΙ, λέει η παροιμία»… (Α, δεν άντεξα)!
«Ξέρω τι λέω, τζουτζούκο μου», επέμεινε αινιγματικά… Παραιτήθηκα πάσης προσπαθείας…
Στο μεταξύ, η τηλεόραση τον χαβά της: «Τα σα, μα… Και τα μα, μααα»… Η Σούλα γονάτισε στο χαλί κι έσκυψε το κεφάλι… Αισθάνθηκα ντροπή για την απάθειά μου και χαμήλωσα το βλέμμα κάνοντας πως προσεύχομαι… Τα λαγαρά μου έχουν μπει μέσα, από την πείνα – παρατήρησα… Αχ, αυτή η κρίση· πότε θα περάσει επιτέλους;
Τα-ντάαα!!! ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗ ΣΤΑΗ!...
Αμάν, γιατί διακόπτουνε; Τι να συνέβη, Θεέ μου!... Μήπως οι τρομοκράτες βάλανε καμιά καινούργια βόμβα; Οι Κυριακές, τους εμπνέουν τους άτιμους… Πάλι θα έχουμε τράμπαλα. Αχ, ας ευχηθούμε να μην κλάψουμε νεκρό… Η Σούλα σηκώθηκε απ’ το χαλί και κούρνιασε στην αγκαλιά μου. Ουδέν κακόν αμιγές καλού… (Όπως το πάρει κανείς, βέβαια).
Η Έλλη Στάη, βγήκε γυμνόστηθη στο γυαλί!... «ΤΖΟΥΤΖΟΥΚΟ ΜΟΥ!... ΓΥΜΝΟΣΤΗΘΗ Η ΣΤΑΗΗΗ»!...
«Ηρέμησε, Σούλα… Ας ακούσουμε τι έχει να μάς πει». Άει στο καλό της, η ευλογημένη! Τι την έπιασε πρωί-πρωί;
«Εγώ ηρεμώ, Τάκη μου… Αλλά ΕΣΥ, απ’ ό,τι βλέπω εδώ να! ΔΕΝ ηρεμείς»…
Στο παρόν επίμαχο (και ευαίσθητο) σημείο αυτολογοκρινόμαστε αυστηρά ίνα προχωρήσωμεν ντουγρού παρακάτω· ήτοι, στο διάγγελμα της Στάη:
«Κυρίες και κύριοι, διακόπτουμε το πρόγραμμά μας, για ένα ΕΚΤΑΚΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ… Επιτράπηκε ο γυμνισμός στην πατρίδα μας!!! Ο πρωθυπουργός, κύριος Αντώνης Βενιζέλος του Φωτίου και της Μαρτίας (βγαίνει από το Αμαρτία) αποφάσισε την ελεύθερη – από τούδε και στο εξής – κυκλοφορία στους δημόσιους χώρους, χωρίς ίχνος τσίπ… εεε, κάτι θα λέει ο Τσίπρας, χωρίς ίχνος ρούχων, τα οποία να καλύπτουν τη γύμνια μας»…
«ΞΕΤΣΙΠΩΣΙΑ», φώναξα!
«ΥΠΕΡΟΧΟ», φώναξε κι η Σούλα!
«ΑΙΣΧΟΣ», ξαναφώναξα!
«ΤΕΛΕΙΟ», ξαναφώναξε κι η Σούλα!
«Τι “τέλειο”, μωρέ Σούλα μου;», διαμαρτυρήθηκα. «Απαίσιο είναι!... Τώρα θα κυκλοφορούμε στους δρόμους ξεβράκωτοι. Σ’ αρέσει αυτό»; Πριν προλάβω ν’ αποσώσω τα λόγια μου, η Σούλα εμφανίστηκε μπροστά μου εντελώς τσίτσιδη!!! Όπως κυριολεκτικά την γέννησε η μάνα της…
«Τακτοποίησε τα ρούχα μου στην ντουλάπα», πρόσταξε αυταρχικά. «Εγώ, πάω “μια τσάρκα για να δω τι γίνεται”»*… (Φόρος τιμής στον νομπελίστα ποιητή μας, Οδυσσέα Ελύτη). Ξεκλείδωσε σαν άσπρος σίφουνας την πόρτα του διαμερίσματός μας κι όρμησε έξω!!! «Χαίρετε, κύριε Διαχειριστά», την άκουσα να λέει. Ύστερα, το ασανσέρ. Κατόπιν, η κάτω πόρτα… Δεν το πιστεύω!... ΒΓΗΚΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!!!
Χίμηξα στο μπαλκόνι αποτροπιασμένος! Ααα, δεν τη γλιτώνουμεεε!... Θα μού τη συλλάβουουουν!... Θα την μπουζουριάσουν σε κάνα Τμήμααα!...
Στον δρόμο διαδραματίστηκε το έλα να δεις!... «Μαμά, μαμά», τσίριζε ένα μυξιάρικο. «Τι φοράει αυτή η κυρία»; «Σσσστ… Μη μιλάς, Θανασάκη μου! Είναι Απόκριες και μασκαρεύτηκε γυμνίστρια». Τρεις λαθρομετανάστες που καθόντουσαν σε κάτι σκαλιά τα έχασαν οι άνθρωποι… «Αλάχ, Αλάχ, αχ, αχ»!... (Εδώ, κόβουμε κάτι). Ένα συνεργείο καθαρ… εεε τηλεόρασης έσπευσε αυτοστιγμής στο σημείο. Η εκφωνήτρια, ο καμεραμάν, ο τεχνικός που κουβαλούσε τα καλώδια…
«Αγαπητή κυρία…», έσκουξε η εκφωνήτρια τείνοντας το μικρόφωνο προς το μέρος της.
«Σούλα… Σούλα Μιζερή ονομάζομαι!», δήλωσε η γυναικούλα μου, ποζάροντας ξεδιάντροπα στον φακό. (Μπράβο εξυπνάδα… Τ’ όνομά της, πρώτο-πρώτο το είπε)!...
«Τι παριστάνετε, ντυμένη τσίτσιδη»;
«Ακολουθώ τη συμβουλή της Στάη»…
«Πώς; Ποια συμβουλή; Ποιας Στάη»; (Η εκφωνήτρια έμοιαζε να μην είναι καθόλου κατατοπισμένη).
«Η Έλλη Στάη, καλέ! Δεν ανακοίνωσε πριν από λίγο ότι επιτράπηκε ο ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ»;
«Αχ, όχι!... ΛΑΘΟΣ ΚΑΝΕΤΕ», την πληροφόρησε η εκφωνήτρια. «Το συγκεκριμένο απόσπασμα, θα το είδατε μάλλον στους “Ράδιο Αρβύλα”, μια τηλεοπτική εκπομπή, που το παίζουν στο τρέιλερ… ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΦΑΡΣΑ»…
«Φάρσααα»;
«Μα, ναι»!...
«Είστε σίγουρη»;
«Όπως με βλέπετε και ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ»…
Παράτησα το μπαλκόνι για να ελέγξω ποιο κανάλι παρακολουθούσαμε. Πράγματι, το κανάλι ήταν ο Αντένα κι είχαμε πέσει πάνω στο διαφημιστικό τρέιλερ των γνωστών κωμικών… Πω, πω, την πατήσαμε!... Πώς θα ξεπλύνουμε την ρετσινιά; «Τικ-τικ-τικ», δειλό χτύπημα στην πόρτα. Η ΣΟΥΛΑ ΓΥΡΙΣΕ…
Ας τής ανοίξω με χαμόγελο κι ας προσποιηθώ ότι δεν συνέβη τίποτα… Είμαστε «η γυμνίστρια της γειτονιάς», τι να κάνουμε;
 |  |
