Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Η κυβέρνηση, σοφά από μεριάς της πράττοντας, δεν ορμά ταυτόχρονα εναντίον όλων των κοινωνικών ομάδων μαζί. Διότι, εάν συμπεριφερόταν έτσι (σαν μπουνταλάς δηλαδή), τότε αυτόματα όλες οι κοινωνικές ομάδες θα συσπειρώνονταν σε μια γροθιά, με αποτέλεσμα στο τέλος έναν πανελλαδικό ξεσηκωμό, με ό,τι αυτό για μια κυβέρνηση συνεπάγεται.
Όθεν, σε διαφορετικό χρόνο την «πέφτει» στους φαρμακοποιούς. Σε διαφορετικό στους γιατρούς του Ε.Σ.Υ. Κατόπιν στους ταξιτζήδες, στους φορτηγατζήδες κ.λπ. Μετά, στους Δ.Ε.Η.τζήδες. Σήμερα στους εργαζόμενους στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς. Αύριο, σε μένα. Μεθαύριο ΣΕ ΣΕΝΑ. Μην τρέφεις ψευδαισθήσεις ότι θα τη γλιτώσει κανείς, φίλε/φίλη.
Απεργούν, λοιπόν, οι ταξιτζήδες… «Ου, οι ταξιτζήδες», φωνάζουν οι κυβερνητικοί. «Οι περισσότεροι έχουν δικό τους ταξί, πειραγμένα «κοντέρ», φοροδιαφεύγουν συστηματικά, βγάζουν πολλά λεφτά, της παναγιάς τα μάτια, απεργούν σε βάρος σου, Έλληνα πολίτη». Θυμώνεις εσύ, βρίζεις τους ταξιτζήδες, τη μάνα τους, τον πατέρα τους, γίνεσαι μπαρούτι.
Απεργούν οι φαρμακοποιοί… «Ου, οι φαρμακοποιοί! Πρόκειται για τον πιο καλοπληρωμένο κλάδο. Υπερτιμολογούν τα φάρμακα, εκδίδουν πλαστά τιμολόγια, κάνουν πλάτες στους γιατρούς που υπερσυνταγογραφούν για να πληρώνεις εσύ, Έλληνα φορολογούμενε, τίμιε μεροκαματιάρη». Οργή εναντίον και των φαρμακοποιών εξαπλώνεται στην κοινωνία.
Πάντα, όταν μια θιγόμενη κοινωνική ομάδα απεργεί, στρέφουν τεχνηέντως την κοινή γνώμη εναντίον της. Την ίδια ώρα, ξεκινούν ατελεύτητες δίκες, δικαστικοί αγώνες με το κράτος ενάγοντα, οι συνδικαλιστές αντιμετωπίζουν ακόμα και εξωγήινες κατηγορίες, «είσαι ελέφαντας», «όχι, δεν είμαι ελέφαντας», «είσαι ο δείξος, ο πείξος» και πάει λέγοντας…
Σήμερα, οι εργαζόμενοι στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσιάζονται πάμπλουτοι, με χιλιάδες ευρώ μισθό κάθε μήνα. «Δεν είναι έτσι», ορκίζονται εκείνοι. Το επιβατικό κοινό βρίζει – όχι την κυβέρνηση, δυστυχώς. Βρίζει τους υπαλλήλους… Οι τελευταίοι, θα απειθήσουν – λένε – μέχρι και στην επιστράτευσή τους (εάν αποφασιστεί).
Πόσον καιρό άραγε, θα συνεχίσουμε να το ανεχόμαστε αυτό; Μας ξεκληρίζουν έναν-έναν. Πότε πια, εμείς ΘΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΟΥΜΕ;
 |  |
