Δεν είν’ ο Παπακωνσταντίνου μας προδότης,
όπως εγώ…
Τις αναμνήσεις του δεν νίκησε της νιότης,
για τη Γωγώ…
Και για την άλληνα – τ’ όνομα το δικό της,
τρέχα και βρες!...
Τόνε παρέσυραν ο Ταύρος κι ο Τοξότης
(τι λέω, μωρές);
Μπάχαλο τα ’κανε – κατά πώς λεν – ο Διώτης,
αχ, θα πνιγώ…
Το stick μετέγραψε μονάχος. Δεν ερώτησ’
τον αρχηγό!...
Αποδεικνύεται «πολύ κακός στρατιώτης»,
κάτι φορές,
όποιος αυτενεργεί δικαστικός, εν πρώτοις
divina res!...
Έτσι, δεν τρέμει ο Βάγγος ο Σαλονικιώτης,
σαν το λαγό…
Κι ήσυχοι μένουν ο πρωθυπουργός κι ο Φώτης,
στο φορτηγό!
Δεν είν’ ο Παπακωνσταντίνου μας προδότης,
ούτ’ émigrés!
Με αχ και βαχ πάντα ψηλώνει η ανθρωπότης
σαν μιναρές!...
 |  |
