Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Δύο τινά, κατά γενική ομολογία, θα μπορούσαν να συμβούν με εμάς και τους Τούρκους:
Είτε ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ μεταξύ μας – παρά τις ιστορικά καταγεγραμμένες αντιρρήσεις του Γάλλου φιλέλληνα και πρόξενου στη χώρα μας επί Τουρκοκρατίας, Μπουκεβίλ – είτε να αναζητήσουμε ισχυρή ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΣΗ προκειμένου να εμποδίσουμε δια της συμμαχικής πλέον δύναμης αμύνης τα επεκτατικά τους σχέδια…
Μα, θα αναρωτιούνταν κάποιος όχι καλός γνώστης, δεν είναι τα σύνορα της κάθε χώρας ΑΥΣΤΗΡΑ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ από την Διεθνή Γεωγραφική Υπηρεσία, η οποία τελεί παγκοσμίως υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε.; Εδώ, δυστυχώς, η απάντηση δυσαρεστεί. Διότι, οι Τούρκοι έχουν καταφέρει, μέσα από μακροχρόνιες (μιλάμε για πολλές δεκαετίες τώρα) αμφισβητήσεις, να «γκριζάρουν» πλήθος σημεία στο Αιγαίο και, για να το πούμε λαϊκά, εκεί που «μπάζουν» τα νησιά μας – δηλαδή είναι αραιά διασπαρμένα στο αρχιπέλαγος – έχουν μονομερώς και προκλητικά χαράξει τόσο βαθιές γκρίζες καμπύλες, οι οποίες είναι δυνατόν να αγγίζουν μέχρι και το …Σούνιο!
Συν τον τεράστιο παραλογισμό από μεριάς τους (υπό την επιστημονική έποψη πάντα), ότι δεν δέχονται καν ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ στο Καστελλόριζο… Πράγματα για γέλια, δηλαδή.
Αν δοκιμάζαμε να τα βρούμε με τους Τούρκους, πώς άραγε θα τα βρίσκαμε; Ένας μόνο τρόπος υπάρχει, κατά τη γνώμη μας: Να αφήσουμε καταρχάς όλες τις γκρίζες ζώνες στο προηγούμενο, ήτοι το ήδη ισχύον, status quo τους. Κατόπιν, να δεχτούμε αμφότερες οι πλευρές την ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ του Αιγαίου. Άλλωστε, η κύρια αιτία που επικινδυνοποιήθηκαν σήμερα σε μέγιστο βαθμό οι σχέσεις μας, είναι τα θρυλούμενα (βλέπε καθηγητής Φώσκολος κ.ά.) πλούσια κοιτάσματα στο Αιγαίο… Θα ξεκινούσαμε, λοιπόν, από κοινού κάπως έτσι:
Το μικτό μας συνεργείο (Έλληνες και Τούρκοι επιστήμονες, εργάτες, προσωπικό, στην ίδια πλωτή πλατφόρμα) τρυπά στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ οικόπεδο τάδε. Δηλώνεται ρητά και γίνεται αμετάκλητα συναποδεκτό ότι το τάδε αυτό οικόπεδο είναι ελληνικό. Εν συνεχεία, το μικτό μας συνεργείο (πάλι με την ίδια σύνθεση εθνολογικά), τρυπά στο ΤΟΥΡΚΙΚΟ οικόπεδο δείνα. Συνομολογείται και εδώ με απόλυτη επίφαση ότι το δείνα οικόπεδο είναι τουρκικό. Γίνονται οι εργασίες, ανευρίσκεται πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λπ. (ή δεν ανευρίσκεται τίποτα, οπότε συνεχίζονται οι έρευνες) και ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΜΙΣΑ-ΜΙΣΑ… Ανεξαρτήτως σε τίνος εκ των δύο τα χωρικά ύδατα βρέθηκε το κοίτασμα..
Ακολουθώντας την παραπάνω μέθοδο, θα καταφέρναμε να ισχυροποιήσουμε τη φιλία μας, θα προβαίναμε δε με την πάροδο του χρόνου και σε αμοιβαίες υποχωρήσεις (διότι το χρήμα κανείς δεν μίσησε, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για χρήμα από ΚΟΙΝΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ, ε;) και μακροπρόθεσμα τα σύνορά μας θα σταθεροποιούνταν σαφώς καλύτερα απ’ ό,τι συμβαίνει σήμερα.
Η κυβέρνησή μας, ωστόσο, απ’ ό,τι φαίνεται τουλάχιστον, παρότι ασφαλώς θα την γνώριζε πολύ καλά (αν όχι, πρέπει να απολύσει όλο το διπλωματικό προσωπικό του ΥΠ.ΕΞ.), δεν προέκρινε τούτη τη λύση. Αντίθετα, προτίμησε την καταφυγή μας στους Ευρωπαίους και δη στη Γαλλία. Έτσι, πράγματι, ο Φρανσουά Ολάντ επισκέφθηκε τη χώρα μας, την περασμένη βδομάδα, υποσχόμενος δύο υπερσύγχρονες φρεγάτες μαζί με το ειδικευμένο επί των νέων οπλικών συστημάτων προσωπικό τους, και οι οποίες αυτές φρεγάτες άμεσα θα ενισχύσουν τον στόλο μας. Μπορεί μάλιστα και τούτη τη στιγμή που μιλάμε, να πλέουν προς τον ναύσταθμό μας στην Ελευσίνα. Επίσης, ο Γάλλος Πρόεδρος ενθάρρυνε τον Αντώνη Σαμαρά να προβεί στην ανακήρυξη ελληνικής Α.Ο.Ζ. στο Αιγαίο, με την υποσημείωση, βέβαια, ότι θα πρόκειται για ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ Α.Ο.Ζ.
Και τελικά, τι θα γίνει; Εμείς ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ διαλέξαμε πια τους συμμάχους μας! Και στο βάθος, Ισραήλ (εργάζεται άοκνα και σχετικά αθόρυβα εδώ και καιρό ο Πάνος Παναγιωτόπουλος προς τούτο)… Μια συνεχής αντιπαράθεση με τον μουσουλμανικό κόσμο, στο εξής μας περιμένει… Ας θυμηθούμε τη δήλωση του Αντώνη Σαμαρά κατά την υποδοχή του Φρανσουά Ολάντ στο Μέγαρο Μαξίμου: «Θα μιλήσουμε και για τον μουσουλμανικό αμοραλισμό».
Όλα μάς τα είπε ο Σαμαράς – λίγοι τον καταλάβαμε…
 |  |
